H κάμερα «συνέλαβε» φάλαινες να απολαμβάνουν μια θαλάσσια εκδοχή ενός… σπα, ανοιχτά της Χρυσής Ακτής του Κουίνσλαντ, στην Αυστραλία.
Ο δρ. Όλαφ Μεϊνέκε και οι συνάδελφοί του στο πανεπιστήμιο Γκρίφιθ προσπαθούν να ρίξουν φως στη συμπεριφορά των ανταγωνιστικών κοπαδιών των μεγάπτερων φαλαινών που χρησιμοποιούν τα νερά της Χρυσής Ακτής για ξεκούραση, αναπαραγωγή και κοινωνικοποίηση.
Κατά τις δύο σεζόν μετανάστευσης προς Νότο, στα τέλη 2021 και 2022, αισθητήρες με ενσωματωμένες κάμερες που είχαν τοποθετηθεί στις ράχες πολλών κητωδών, κατέγραψαν πέντε φάλαινες να κυλιούνται στην άμμο στο βυθό της θάλασσας.
«Έκαναν αυτές τις αλλόκοτες τούμπες, γυρνώντας εντελώς ανάσκελα και στο πλάι» εξηγεί ο θαλάσσιος περιβαλλοντολόγος.
«Στην πραγματικότητα μπορούσες να δεις το δέρμα τους να φεύγει. Κι έπειτα να εμφανίζονται ψάρια και να το τρώνε. Τα ψάρια επίσης τσιμπούσαν το δέρμα των φαλαινών, δεν έτρωγαν μόνο το αιωρούμενο στο νερό» λέει ο ίδιος.
Οι φάλαινες φάνηκε να αναζητούν περίπου την ίδια περιοχή – περίπου 10 χιλιόμετρα από την ακτή, σε βάθος 40-50 μέτρων.
Ο Μεϊνέκε ανέφερε πως η περιοχή αυτή όπου φαίνεται να συχνάζουν τα πελώρια θαλάσσια θηλαστικά, είναι πιθανό να διαθέτει ένα καλό συνδυασμό άμμου και χαλικιού που τα διευκολύνει στη διαδικασία «απολέπισης».
«Αν το δέρμα παραμείνει για υπερβολικό χρονικό διάστημα, τότε οι αχηβάδες μπορούν να εγκατασταθούν πάνω τους. Προφανώς, είναι μικρές όταν ανεβαίνουν πάνω τους, κι όσο είναι μικρές, είναι εύκολο να απομακρυνθούν» λέει ο Μεϊνέκε.
«Ωστόσο, όταν μεγαλώσουν, είναι πολύ δύσκολο για τις φάλαινες να τις ξεφορτωθούν. Μπορούν να γίνουν πολύ μεγάλες και είναι βαριές και κάθε άλλο παρά βολικές να τις μεταφέρουν, καθώς αυτό επηρεάζει την κίνησή τους» εξηγεί.
Το οπτικό υλικό από τις κάμερες αποκαλύπτει κι άλλο ένα μυστικό. Όπως ακριβώς οι άνθρωποι, οι μεγάπτερες φαίνεται να θεωρούν την ώρα στο αμμώδες «σπα» τους ως έναν υπέροχο τρόπο να περάσουν ποιοτικό χρόνο με τους φίλους ή τους συντρόφους τους.
«Οι πέντε αυτές φάλαινες έκαναν σπα με ένα παρόμοιο τρόπο, με έναν τρόπο κοινωνικοποίησης» λέει ο Μεϊνέκε.
«Είχαμε δύο φάλαινες που κολυμπούσαν μαζί για πολλές ώρες. Ξεκάθαρα είχαν πολύ καλή σχέση μεταξύ τους και καταγράφηκαν να κυλιούνται μαζί στο βυθό και να διασκεδάζουν» προσθέτει.
Η εντυπωσιακή αυτή συμπεριφορά περιγράφεται λεπτομερώς στην επιστημονική επιθεώρηση Marine Science and Engineering.
