Στον απόηχο της επίσκεψης του Έλληνα πρωθυπουργού στην Άγκυρα η οποία, στην ουσία, θα καταφέρει να συντηρήσει, για ένα χρονικό διάστημα κάποια ηρεμία στις θάλασσες και τους αέρηδες του Αιγαίου, άλλα δύο εξ’ ίσου αξιοσημείωτα προβλήματα προστέθηκαν σε εκείνα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας, τα οποία κατά πάσα πιθανότητα είναι και ετούτη τη φορά στενά συνδεδεμένα με τη γείτονα, εξ’ ανατολών μας, χώρα. Το πρώτο ήταν η απρόσκλητη έλευση του Αλβανού πρωθυπουργού Ράμα στην ελληνική πρωτεύουσα και η επίδειξη εκ μέρους του δύναμης και μάλιστα με έντονο λεκτικά και αποφασιστικό τρόπο όσον αφορά το μέλλον των ελληνοαλβανικών σχέσεων, με έμφαση σε κάποιες ιδιαιτερότητες που τις χαρακτηρίζουν. Μια επίσκεψη για την οποία γράφτηκαν πολλά και, το χειρότερο, θα γραφτούν ακόμα περισσότερα μελλοντικά και που θα αφορούν συγκεκριμένα την δρομολογούμενη εδώ και καιρό ένταξη της χώρας του στην Ε.Ε.
Το δεύτερο, και εξ’ ίσου σοβαρό γεγονός των προηγούμενων ημερών, είναι οι απύθμενου θράσους δηλώσεις της νέας προέδρου των Σκοπίων ή Βόρειας Μακεδονίας, όπως τόσο καιρό μας είχαν προϊδεάσει, Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα- Ντάβκοβα, να αποκαλέσει δηλαδή τη χώρα της με το όνομα ‘Μακεδονία’, αποδίδοντας την πράξη της ως ατομική καθαρά επιλογή. Όλα αυτά φυσικά προσκρούουν στην ημιτελή, κυριολεκτικά, συμφωνία των Πρεσπών την οποία ψήφισε η κυβέρνηση του τότε ΣΥΡΙΖΑ η οποία άφησε παράθυρα και περιθώρια ώστε να δημιουργηθούν όχι μόνο ετούτες οι παρεξηγήσεις αλλά και αναρίθμητες άλλες επιπτώσεις που αναμφίβολα θα δούμε στο μέλλον. Η ελληνική κυβέρνηση αντιδρώντας άμεσα, απείλησε και άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι με αυτή την συμπεριφορά τους, θα καθυστερήσει η πιθανότητα ένταξης της Βόρειας Μακεδονίας, στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Το ευτύχημα εν προκειμένω και σε αντίθεση με όσα διημείφθησαν στην περίπτωση της Αλβανίας, παλιότερα, είναι ότι άμεσα σχεδόν αντέδρασαν και οι γνωστοί και ενδιαφερόμενοι θεσμοί, όπως το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η επίσης θιγόμενη διπλανή Βουλγαρία.
Όμως εδώ ανακύπτουν σοβαρότατα προβλήματα και φυσικά ερωτήματα. Ακόμα και να ανακαλέσει η πρόεδρος του γειτονικού κρατιδίου, κάτι που μάλλον δεν θα γίνει, ή και να προχωρήσει ακόμα η υπόθεση μετά όλα αυτά, ποιος μας εγγυάται ότι μελλοντικά δεν θα επαναληφθούν τα ίδια και μάλιστα από περισσότερους που θα ανήκουν στον ιδεολογικό χώρο της προέδρου; Απολύτως κανείς! Γιατί όλες αυτές οι φωνές θα πολλαπλασιαστούν κάποια στιγμή. Είτε πριν, είτε μετά την είσοδο των Σκοπίων ή της Βόρειας Μακεδονίας στην Ε.Ε.! Η δυστυχία είναι ότι το συγκεκριμένο θέμα μετατράπηκε σε πεδίο αντεγκλήσεων στην προεκλογική περίοδο που διανύσαμε. Όμως η αξιωματική αντιπολίτευση ας μην επαίρεται! Έχει ακέραια την ευθύνη για όσα συνέβησαν και ακόμα περισσότερο για όλα εκείνα που λάβουν χώρα οσονούπω. Η διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφιση εκείνης της επαίσχυντης συμφωνίας, άφησε τη χώρα έρμαιο μελλοντικών αξιώσεων από όλους τους γείτονες. Είναι σίγουρο όμως ότι πιέστηκε αφόρητα διπλωματικά, ειδικά από την πέραν του Ατλαντικού υπερδύναμη για να φτάσει στο σημείο αυτό και να εισέλθουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ ώστε να μειωθεί η ρωσική επιρροή στον ευαίσθητο χώρο των Βαλκανίων, αφήνοντας όμως τη συνέχεια επικίνδυνα ανοιχτή σε περαιτέρω γειτονικές προκλήσεις. Και μήπως τελικά, αναρωτιέται ο αφελής πολίτης, όλη η παρουσία του συγκεκριμένου λαϊκίστικου πολιτικού σχηματισμού δρομολογήθηκε και επετεύχθη άγνωστο από που, απλώς και μόνο για να εξυπηρετήσει αυτή και μόνο την διαδικασία και στη συνέχεια να εξαφανισθεί από την πολιτική ιστορία του τόπου; Γιατί το σημερινό κόμμα που φέρει το ίδιο ακόμα όνομα ουδεμία προφανώς σχέση έχει με όλον εκείνον τον σχηματισμό που δίχασε τον ελληνικό λαό και ασχήμυνε την ατμόσφαιρα της χώρας ποικιλοτρόπως.
Όσον αφορά στο χώρο της κυβέρνησης, τώρα αυτή έχει εγκλωβισθεί σε ένα παιχνίδι το οποίο στο τέλος θα βγάλει χαμένη τη χώρα, παρά τα φημολογούμενα διαπραγματευτικά της όπλα, όπως ισχυρίζεται. Κι’ αυτό γιατί οι σύμμαχοι της Ελλάδας επιθυμούν διακαώς την είσοδο της Βόρειας Μακεδονίας και στην ευρωπαϊκή οικογένεια, όπως την ήθελαν παλιότερα στο ΝΑΤΟ. Και τότε θα αρχίσουν οι εκβιασμοί απέναντι στην Ελλάδα. Κι’ αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι Σκοπιανοί!