Υπολογίζεται όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, ότι ο συνολικός αριθμός θα υπερβεί τις 60 χιλιάδες, χωρίς να αποκλείεται να φτάσει ή και να ξεπεράσει τις 80 χιλιάδες νεκρά μελίσσια, για να εξηγήσει: «Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν καταστράφηκαν μόνο μελίσσια των ντόπιων μελισσοκόμων αλλά και συναδέλφων τους από άλλες περιοχές της χώρας, οι οποίοι τα είχαν μεταφέρει στους νομούς της Θεσσαλίας είτε για ανάπτυξη πριν τις μελιτοεκκρίσεις των πευκοδασών είτε για συλλογή μελιών από τις τοπικές μελιτοφορίες. Οι ζημιές είναι πολυδιάστατες επεκτείνονται στην απώλεια της επερχόμενης παραγωγής σε φθινοπωρινό μέλι και στο αδυνάτισμα των μελισσιών που επέζησαν λόγω παντελούς έλλειψης τροφής στις πλημμυρισμένες εκτάσεις. Τα μελίσσια αυτά κινδυνεύουν με αποδεκατισμό τον επερχόμενο χειμώνα. Πέρα από τα πιο πάνω, η απώλεια δισεκατομμυρίων μελισσών, μειώνει δραματικά το “επικονιαστικό δυναμικό” στην περιοχή, γεγονός που θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στην παραγωγή τροφής, στη βιοποικιλότητα και στο φυσικό περιβάλλον της Θεσσαλίας».
Ο επίκουρος καθηγητής Εφαρμοσμένης Μελισσοκομίας στο Τμήμα Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας αναφέρεται και σε οδηγίες προς τους πληγέντες μελισσοκόμους.
Μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν, τονίζει, οι πληγέντες μελισσοκόμοι θα πρέπει να προβούν σε μέτρα για τον περιορισμό των συνεπειών από τις πλημμύρες:
– Θα πρέπει να καταστρέψουν άμεσα (κατά προτίμηση με καύση) τις κηρήθρες από τα πνιγμένα μελίσσια. Η αποθήκευση και πιθανή μελλοντική χρήση, δεν επιτρέπεται! Η παραμονή των κηρηθρών σε επαφή με τα ακάθαρτα και μολυσμένα ύδατα, έχει επιβαρύνει ανεπανόρθωτα το κερί με ουσίες και μικροβιακό φορτίο το οποίο εγκυμονεί κινδύνους για την ανάπτυξης νέων μελισσιών σε αυτές.
– Μέλι και γύρη που βρίσκονται σε κηρήθρες νεκρών μελισσιών, πρέπει επίσης να καταστραφούν άμεσα. Πιθανή χρήση για τροφοδότηση διασωθέντων μελισσιών επιμολύνει και τα υγιή μελίσσια.
– Η καταστροφή κηρηθρών και αποθεμάτων τροφών από τα νεκρά μελίσσια πρέπει να είναι άμεση για να αποφευχθεί ο κίνδυνος λεηλασίας από τα εναπομείναντα μελίσσια.
– Οι κυψέλες, μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν αν πλυθούν και απολυμανθούν σχολαστικότατα, αφού στεγνώσουν. Συνιστάται η χρήση φλογίστρου για πρόσθετη απολύμανση.
– Επιβάλλεται, όπου είναι εφικτό, η μεταφορά των μελισσιών που διασώθηκαν σε ανθοφορίες φθινοπωρινής ερείκης και πολύκομπου για αναγέννηση των πληθυσμών.
– Αν η μεταφορά των μελισσιών είναι αδύνατη, καλό είναι να εφαρμοστεί τροφοδότηση, τόσο με σάκχαρα όσο και με πρωτεϊνική τροφή (γυρεόπιτες, υποκατάστατα γύρης).
Για να καταλήξει τονίζοντας: «Μέσα στις ερχόμενες 10 ημέρες, το Τμήμα Επιστήμης Ζωικής Παραγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, θα καλέσει σε ανοικτή συζήτηση στις εγκαταστάσεις του, πληγέντες μελισσοκόμους και αρμόδιους φορείς. Μέσω του επιστημονικού προσωπικού του, θα συμβάλει εθελοντικά σε κάθε προσπάθεια στήριξης της μελισσοκομίας αλλά και της ζωικής παραγωγής της Θεσσαλίας, στο σύνολό της».
