της Φαίης Σφακιωτάκη
Σύνδρομο Άσπεργκερ: Μια ισόβια διαταραχή που επηρεάζει το πως το άτομο αντιλαμβάνεται τον κόσμο, επεξεργάζεται τις πληροφορίες που λαμβάνει και αλληλεπιδρά με τους συνανθρώπους του. Αν και τα άτομα με το συγκεκριμένο σύνδρομο μπορούν να έχουν υψηλά προσόντα και ιδιαίτερες ικανότητες, οι περισσότεροι εξ αυτών μένουν εκτός εργασίας ή δεν αξιοποιούνται πλήρως. Για το λόγο αυτό, τον Ιούνιο του 2022 ξεκίνησε η λειτουργία της πλατφόρμας Jobslink, με χρηματοδότηση της Επιτροπής “Ελλάδα 2021”, προκειμένου να γίνει η διασύνδεση υποψήφιων εργαζομένων υψηλής λειτουργικότητας κι ενδιαφερόμενων εταιρειών. Αν και στην αρχή ενδιαφέρον εκδηλώθηκε μόνο από τους υποψηφίους, σήμερα καταγράφεται πρόοδος και ήδη έχουν γίνει οι πρώτες προσλήψεις.
«Έχουμε πάνω από 300 υποψηφίους που έχουν κάνει εγγραφή. Έχουμε κι αρκετούς από την Κρήτη. Επίσης, έχουμε 30 εταιρείες που είναι εγγεγραμμένες στην πλατφόρμα κι έχουμε ήδη κι εργαζόμενους σε διψήφιο αριθμό, που έχουν δηλαδή προσληφθεί» ανέφερε στην Τηλεόραση CRETA η Προέδρος του Ελληνικού Συλλόγου για το Αsperger, Μαρία Ηλιοπούλου.
«Έχουμε κι υποψηφίους που είναι 35-38 χρονών και δεν τους έχει δοθεί ποτέ η ευκαιρία να δουλέψουν κάπου, μολονότι πάντα το επιθυμούσαν. Μάλιστα τώρα είχαμε έναν υποψήφιο που ξεκίνησε να δουλεύει σ’ έναν όμιλο που δραστηριοποιείται στην ένδυση. Είναι 36 ετών. Είναι η πρώτη του δουλειά. Ήταν συγκινητικό όταν γύρισε και είπε στο μέντορα που το συνόδευσε στη δουλειά την πρώτη μέρα, ότι την επομένη θα ήθελε να καταφέρει να πάει μόνος του στη δουλειά με τα μέσα συγκοινωνίας, διότι αισθάνθηκε ότι έκανε το πρώτο βήμα για την ανεξαρτητοποίησή του» σημείωσε ο Συντονιστής του Προγράμματος JobsLink, Μιχάλης Μάγγος.
Ο μέντορας είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ εργαζόμενου και εταιρείας. Πρόκειται για ψυχολόγο με εμπειρία σε θέματα αυτισμού και είναι διαθέσιμος ανά πάσα στιγμή, ώστε να στηρίξει τον εργαζόμενο και να πληροφορήσει τον εργοδότη. Όλες οι υπηρεσίες προσφέρονται δωρεάν.
«Όποτε χρειαστεί, ο μέντορας παρεμβαίνει, ώστε να βοηθάει να λύνονται αυτό που εγώ χαρακτηρίζω μικρές παρεξηγήσεις. Ας πούμε, το ότι κάποιος δε σας κοιτάει στα μάτια, δε σημαίνει ότι σας απαξιώνει. Είναι απλώς η δική του δυσκολία να μιλάει και συγχρόνως να κοιτάει κάποιον στα μάτια. Πρόκειται για άτομα που ουσιαστικά έχουν δυσκολίες στην επικοινωνία, με αποτέλεσμα αυτό να αποτελεί τροχοπέδη στην κοινωνικοποίησή τους και γι’αυτό πολλές φορές μένουν απομονωμένοι, παρά τα προσόντα τους» εξήγησε η κ. Ηλιοπούλου.
«Συνήθως βλέπουμε ένα βιογραφικό 2,3 γραμμών και στην πορεία, όταν τους γνωρίζουμε, δε μας φτάνουν δύο σελίδες για να καταγράψουμε όλο αυτό το πλούσιο προφίλ που έχουν, αλλά για κάποιο λόγο δεν ξέρουν πως να το παρουσιάσουν» πρόσθεσε ο κ. Μάγγος.
Όπως τόνισε η κ. Ηλιοπούλου, πρόκειται για μια αόρατη διαταραχή που αφήνει στο κοινωνικό περιθώριο τα συγκεκριμένα άτομα. Η ίδια είναι μητέρα ενός παιδιού με σύνδρομο Asperger, που είναι σήμερα 36 ετών. Έχοντας βιώσει την ανατροφή ενός παιδιού σε χρόνια κατά τα οποία υπήρχε στο μεγαλύτερο βαθμό άγνοια επί του θέματος, υπογράμμισε πως η σύγχυση που προκαλεί η συμπεριφορά αυτών των ατόμων, οδηγούσε αρκετούς στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για …κακομαθημένα!
«Λες δεν μπορεί ένα άτομο να καταλαβαίνει υψηλά μαθηματικά, αλλά να μην μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορεί να μιλάει πάνω στον άλλο ή ότι δεν μπορεί να σηκώνεται να φεύγει από την τάξη. Το πρώτο πράγμα που πονάει πολύ τους γονείς είναι ότι τους ρίχνουν την ευθύνη γι’αυτό που συμβαίνει στο παιδί τους. «Είναι έτσι το παιδί γιατί είναι κακομαθημένο, γιατί δεν έχει όρια, γιατί στο σπίτι δεν το προσέχετε» είναι μερικά από αυτά που πολλοί γονείς έχουν ακούσει, είτε από το σχολικό περιβάλλον, είτε από τον περίγυρο. Οπότε καταλαβαίνετε ότι έχεις τον καημό σου, έχεις και την «κατακραυγή» ας πούμε την κοινωνική κι αυτό δυσκολεύει πάρα πολύ τα πράγματα.»
Ο γιος της σπούδασε εφαρμοσμένα μαθηματικά στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εντούτοις, απασχολήθηκε εξ ανάγκης στην οικογενειακή επιχείρηση, με άσχετο αντικείμενο. Και κάπως έτσι, άτομα που σε κατάλληλο περιβάλλον θα μπορούσαν να προσφέρουν στην οικονομία, περιορίζονται σε μεγάλο βαθμό στην είσπραξη ενός επιδόματος που έτσι κι αλλιώς δεν επαρκεί για την αυτόνομη διαβίωσή τους.
«Αν εσείς μπορείτε να ζήσετε με 350 ευρώ το μήνα, τότε μπορούν και τα άτομα με σύνδρομο asperger που λαμβάνουν αυτήν την οικονομική ενίσχυση. Για να μπορεί να παίρνει αυτό το επίδομα ένας άνθρωπος με αυτισμό πρέπει να έχει αναπηρία πάνω από 67%, ποσοστό το οποίο όμως δεν ορίζει πάντα και την ικανότητά του να δουλέψει. Από την άλλη πλευρά, μεγάλες εταιρείες όπως η Google κι η Microsoft προβλέπουν ακόμη και ειδικές θέσεις για άτομα με αυτισμό, ακριβώς επειδή αναγνωρίζουν ότι έχουν ιδιαίτερα προσόντα σε κάποιους τομείς, οπότε τους προτιμούν. Η επιμονή τους στη λεπτομέρεια είναι κάτι που μπορεί να είναι πάρα πολύ θετικό για κάποιες θέσεις εργασίας» ανέφερε η κ. Ηλιοπούλου. «Θέλουν να ξέρουν ακριβώς τι έχουν να κάνουν και πότε πρέπει να το κάνουν. Αυτό που έχουν να κάνουν, θα το κάνουν με απόλυτη συνέπεια κι αφοσίωση» πρόσθεσε ο κ. Μάγγος.
