Στην υπόθεση Πελικό, που συνταράζει την κοινή γνώμη το τελευταίο διάστημα, ο 71χρονος Ντομινίκ Πελικό κατηγορείται για πάνω από 200 βιασμούς της συζύγου του, σε διάστημα τουλάχιστον της τελευταίας δεκαετίας. Μαζί του άλλοι 50 άντρες, τη δεδομένη στιγμή, κατηγορούνται για το ίδιο κακούργημα, ενώ η ίδια βρισκόταν ναρκωμένη και υπό χημική υπόταξη.
Η «ηθική γυναικοκτονία» δεν υπάρχει ως νομικός όρος, ωστόσο, υπάρχει ως πρακτική. Η ηθική γυναικοκτονία μπορεί να προέλθει μέσω του σωματικού ή/και του ψυχολογικού βιασμού του θύματος, ή και μέσω οποιασδήποτε άλλης μορφής υποταγής του θύματος στον θύτη. Πρόκειται για ισότιμα ειδεχθές έγκλημα με την εκ προμελέτης δολοφονία, καθώς έχει τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες κακουργηματικές βλέψεις από την πλευρά του δράστη. Η κακοποίηση, σε αυτή την περίπτωση, καταδικάζει σε δια βίου ψυχικό θάνατο, ενώ οργανικά το θύμα συνεχίζει να ζει.
Τα θύματα της ηθικής γυναικοκτονίας κυκλοφορούν «με την πρόσοψη να φαίνεται σταθερή, αλλά μέσα τους υπάρχει ένα σκηνικό καταστροφής». Με τον τρόπο αυτό, άλλωστε, περιέγραψε η Ζιζέλ κατά την δικάσιμο, κοιτάζοντας τον πρώην σύζυγο και βασανιστή της, καθώς και τους υπόλοιπους συγκατηγορούμενους του, το τραύμα που της άφησε ο επί πολλά έτη και πολλαπλός βιασμός της. Οι εν αγνοία της πράξεις τους πάνω της αποδεικνύονται μέσα από το οπτικοακουστικό υλικό που διατηρούσε ο Ντομινίκ σε αρχείο του και τις οποίες το θύμα, ζώντας έναν ακόμη βιασμό, ψυχικό αυτή την φορά, καλέστηκε και είδε στην αστυνομία.
Δεν υπάρχουν λόγια που μπορούν να περιγράψουν το «μετά» κάθε κακοποιητικής πράξης που βιώνουν τα θύματα. Οι γυναίκες που περνούν τον Γολγοθά αυτό, ουδέποτε «επανέρχονται», ουδέποτε ξεχνούν, ουδέποτε γίνονται ξανά ευτυχισμένες. Πάντα οι σκιές και ο πόνος τις καταδιώκουν στην εναπομένουσα ζωή τους. Οι γυναίκες – θύματα, φοβούνται διαρκώς και ουδέποτε ηρεμούν. Μπορεί να μην το δείχνουν εξωτερικά, αλλά ο τρόμος «μην τυχόν και τους ξανασυμβεί» ή μη τυχόν και συμβεί το κακό στις κόρες τους γίνεται ένα με το δέρμα τους, αφομοιώνεται από την ψυχή τους. Αυτό που υπέστησαν, οι ηθικά και ψυχικά τραυματισμένες γυναίκες είναι καταδικασμένες να το κουβαλούν μαζί τους διαρκώς.
Ο ηθικός ακρωτηριασμός της προσωπικότητας, της αξιοπρέπειας, των εννοιών της αγάπης και του έρωτα, όλων των καταστάσεων ανθρωπιάς και ασφάλειας που θα έπρεπε να διέπουν τον ατομικό και κοινωνικό βίο, μαζί με την ηθική και σωματική ταπείνωση των θυμάτων, με μαθηματική ακρίβεια οδηγούν σε ψυχικά ή ψυχοσωματικά νοσήματα και τελικά στον φυσικό θάνατο.
Ηθικό ακρωτηριασμό, μεταξύ άλλων, συνιστούν:
η επιβολή και ο έλεγχος που οδηγεί σε αποκλεισμό των θυμάτων από την έμμισθη εργασία, (πρακτική που συνεπάγεται με την οικονομική εξάρτηση τους από του θύτες τους),
η λεκτική παρενόχληση (οι μικροαστεϊσμοί που αφορούν την σεξουαλικότητα, την εξωτερική εμφάνιση και την πνευματική ικανότητα των γυναικών),
η σωματική, αλλά και η συναισθηματική, βία και η σεξουαλική κακοποίηση,
η επί πληρωμή διαδικτυακή διακίνηση πορνογραφικού υλικού, και
η εκδικητική πορνογραφία,
Η εξουσία, η κυριαρχία και η ανισότητα, που επιφέρει η λανθάνουσα αντίληψη, ότι η μυϊκή δύναμη και τα χαρακτηριστικά φύλλου είναι ενδείξεις της αντρικής ηγεμονίας, οδηγούν στην ασύμμετρη βία, στην πολλαπλά ψυχολογική καταστροφή των θυμάτων και τελικά στην εξόντωση τους.
Στη περίπτωση του Ντομινίκ Πελικό, η χημική υπόταξη του Ζιζέλ, μέσω ναρκωτικών ουσιών, την κατέστησε έρμαιο των κακουργηματικών και κατ’ εξακολούθηση πράξεων του ίδιου και των συνεργών του, δίχως η ίδια να έχει την δυνατότητα της άρνησης ή της αντίδρασης και αποτροπής των βιασμών της, ή ακόμη και την αποτροπή της βιντεοσκόπησης των βιασμών εκείνων. Η ηθική εξόντωση της την οδήγησε, εκτός του βαρύτατου ψυχολογικού και ψυχικού τραυματισμού της, στην επιπλέον έκθεσή της σε σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, τα οποία κόλλησε από τους βιαστές της. Σε όλο αυτό, προστίθεται και ότι θύμα του πρώην συζύγου και βιαστή της αποδεικνύεται ότι είναι και η ίδια τους η κόρη, με ακριβώς τις ίδιες μεθόδους υπόταξης.
Η ηθική γυναικοκτονία της Ζιζέλ είναι τετελεσμένη με ακόμη τραγικότερες προεκτάσεις, καθώς ο δράστης δολοφόνησε τόσο την γυναίκα όσο και την μητέρα μέσα της. Ούτε η γυναίκα Ζιζέλ, ούτε η μητέρα Ζιζέλ πρόκειται να ανακάμψουν μετά από αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα εναντίον της.
Τα θύματα των ηθικών γυναικοκτονιών καταλήγουν να γίνονται γυναίκες-ζόμπι: γυναίκες που επιβιώνουν σωματικά, ενώ ήδη είναι νεκρές ψυχικά.
Η σφαίρα σκοτώνει μια φορά. Η ηθική γυναικοκτονία σκοτώνει με σαδιστικό τρόπο: σιωπηλά, επίπονα και καθημερινά.
Η ηθική γυναικοκτονία χρήζει άμεσης νομοθετικής πρόβλεψης για την ποινικοποίηση και την πάταξη της, καθώς κάθε δολοφονία γυναίκας από ερωτικό σύντροφο, οδηγεί σε μια ακόμη ήττα, με ολέθριες και μη αναστρέψιμες συνέπειες για την οικογένεια και για την κοινωνία.