«Νιώθω πως η λάσπη και ο ορυμαγδός επιθέσεων που δέχθηκα και δέχομαι, επειδή υπήρξα ο 151ος βουλευτής που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση τον Ιανουάριο, άξιζε τον κόπο», είπε στην Ολομέλεια της Βουλής ο ανεξάρτητος βουλευτής Ηρακλείου Σπύρος Δανέλλης, κατά τη συζήτηση επί της προτάσεως του Πρωθυπουργού για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση.
Ο βουλευτής υποστήριξε πως τα οφέλη στήριξης της παρούσας κυβέρνησης, απαλλαγμένης από τον πράγματι τοξικό Καμμένο, κραυγάζουν, τονίζοντας πως αν αυτή η κυβέρνηση είχε πέσει τον Ιανουάριο, όλα θα ήταν προς το χειρότερο, με μια σκληρά ρεβανσιστική και αυταρχική δεξιά.
«Με μια δεξιά, που δεν κρύβει την απέχθεια της για τις ιδέες της αριστεράς, που δεν κρύβει την νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της».
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Νιώθω πως η λάσπη και ο ορυμαγδός επιθέσεων που δέχθηκα και δέχομαι, επειδή υπήρξα ο
151ος βουλευτής που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση τον Ιανουάριο, άξιζε τον κόπο.
Και θα το ξαναέκανα.
Θα το ξαναέκανα ακόμη και με το ίδιο κόστος για την προσωπική και οικογενειακή μου ασφάλεια και γαλήνη.
Θα το ξαναέκανα με το ίδιο κόστος για την τιμή και την υπόληψή μου.
Γιατί τα οφέλη στήριξης της παρούσας κυβέρνησης, απαλλαγμένης από τον πράγματι τοξικό Καμμένο, κραυγάζουν.
Δεν είναι μόνο το εθνικό συμφέρον από την πατριωτική επίλυση του Μακεδονικού άγους, που 30 χρόνια κουβαλούσαμε στην πλάτη.
Είναι και όλα εκείνα τα μέτρα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, που αναδιατάσσουν άρδην την ελληνική κοινωνία, την ελληνική οικονομία, την ελληνική πραγματικότητα.
Αν αυτή η κυβέρνηση είχε πέσει τον Ιανουάριο, όλα θα ήταν ολότελα διαφορετικά.
Όλα θα ήταν προς το χειρότερο, με μια σκληρά ρεβανσιστική και αυταρχική δεξιά.
Με μια δεξιά, που δεν κρύβει την απέχθεια της για τις ιδέες της αριστεράς, που δεν κρύβει την νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία της.
Όσο όμως κι αν επιμένει στην πολιτική της κλειδαρότρυπας και του κουτσομπολιού, όσο κι αν επιμένει να ανάγει το tweet ενός Υπουργού, σε μέγα πολιτικό ζήτημα, η κοινωνία βοά:
It’s the economy stupid!
Κακά τα ψέματα…
Στο τέλος πάντα, αυτό που μένει, είναι η οικονομία.
Και η αλήθεια είναι, πως η οικονομία πάει καλά.
Ή τουλάχιστον πηγαίνει πολύ καλύτερα, από όσο ισχυρίζεται η αντιπολίτευση – μείζων και ελάσσων – και τα συνδεδεμένα μαζί τους ΜΜΕ.
Και πάει καλά, όχι γιατί έτσι ισχυρίζεται ο Πρωθυπουργός κι ο Υπουργός Οικονομικών, αλλά γιατί το βλέπουν, γιατί το νιώθουν, ολοένα και περισσότεροι πολίτες.
Η οικονομία είναι κλίμα.
Είναι μια αίσθηση ότι αφήσαμε τα χειρότερα πίσω.
Είναι αισιοδοξία.
Αλλά και βάσει αριθμών.
Για 3η συνεχόμενη χρονιά έχουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
…
Η λέξη πίσω από όλα αυτά;
Εμπιστοσύνη.
Λόγω εμπιστοσύνης αποκτήσαμε ξανά πρόσβαση στις αγορές.
Λόγω εμπιστοσύνης έχει εξασφαλιστεί φτηνότερη πρόσβαση στις αγορές χρήματος, δηλαδή χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού, από την έναρξη της κρίσης.
Γιατί τα Μνημόνια αποτελούν παρελθόν.
Προφανώς, σε αυτό το ανοδικό spiral που ξεκινά, δεν συμμετέχουν ακόμη όλοι, με τον ίδιο τρόπο.
Συγκεκριμένα τμήματα του ελληνικού λαού, πλήρωσαν μεγαλύτερο τίμημα και οι οικονομικές τους απώλειες, τα τελευταία 8 χρόνια, ήταν δυσανάλογα μεγάλες.
Επομένως, μια επιστροφή στην κανονικότητα δεν θα μπορούσε να λογίζεται, χωρίς την στοιχειώδη ενίσχυση, αυτών που έχασαν τα περισσότερα.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται τα μέτρα που ανακοινώθηκαν προχτές από τον Πρωθυπουργό.
Προφανώς, αυτά τα μέτρα δεν βρίσκουν τους πάντες σύμφωνους.
Άμεσα αντέδρασαν, οι Eυρωπαίοι ομογάλακτοι της ΝΔ, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, δια του εκλεκτού – και εκλεκτού της ΝΔ – κ. Βέμπερ.
Έκανε λόγο για ανεύθυνες οικονομικές αποφάσεις του κ. Τσίπρα, που καλούνται να τις πληρώσουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, συμπληρώνοντας βέβαια πως το ΕΛΚ δεν συμφωνεί με την προοπτική μιας ευρωπαϊκής ασφάλισης των ανέργων.
Ναι.
Είναι ο ίδιος που πρωτοστατούσε υπέρ της εξόδου της Ελλάδας, από τη ζώνη Σένγκεν και την ευρωζώνη, κοντολογίς από την Ε.Ε.(!)
Το «ευρωπαϊκό όραμα» της συντηρητικής δεξιάς, σε όλη του την «δόξα».
Αλλά αν έχεις τέτοιους φίλους, τι τους θέλεις τους εχθρούς;
Αυτό, όμως, θα πρέπει να το απαντήσουν οι συνάδελφοι της ΝΔ, που θα στηρίξουν τον κ. Βέμπερ για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Η σκέψη της ΝΔ διακρίνεται από μια γενικευμένη σύγχυση.
Καταγγέλλει την κυβέρνηση για προεκλογικά μέτρα, την ίδια στιγμή που διατείνεται πως τα συγκεκριμένα μέτρα είναι αντιγραφή των δικών της προτάσεων.
Ο εκλεκτός της, κ. Βέμπερ, τα αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας, αλλά εκείνη μεθαύριο θα τα ψηφίσει, όπως και τον ίδιο!
Το απόλυτο αλαλούμ.
Κι αυτή η «τρικυμία» βρίσκει διέξοδο στην εκτροπή της πολιτικής αντιπαράθεσης στην παραπολιτική, το κουτσομπολιό, την κλειδαρότρυπα, την εργαλειοποίηση της αναπηρίας.
Έχουμε βέβαια και εκείνους που θεωρούν πως η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι προοδευτική.
Θολώνουν τις έννοιες, παίζουν με τις λέξεις, φτιάχνουν αδιανόητες νοητικές κατασκευές, προσπαθώντας να κρύψουν τα αυτονόητα:
Πως ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συμμαχίες του, αυτή την στιγμή, αποτελεί τον βασικό κορμό των προοδευτικών δυνάμεων στην Ελλάδα.
Η Αριστερά, ας μην ξεχνάμε, μεγαλούργησε στο παρελθόν, όποτε ανοιγόταν με αυτοπεποίθηση στην κοινωνία.
Αντιθέτως, μετρούσε ήττες, όποτε το σύνδρομο του σκαντζόχοιρου επικρατούσε.
Και αυτοί που λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προοδευτικός, ξεχνούν πως ο προοδευτισμός του καθενός μας, όπως και ο πολιτικός φιλελευθερισμός αν αναδείχθηκαν κάπου τα τελευταία χρόνια, ήταν ακριβώς σε αυτές τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, αυτής της κυβέρνησης.
Η «ήρα από το στάρι» ξεχώρισαν στο κομβικότατο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Και η σπουδή να φορέσουν πολλοί, την στολή του «Μακεδονομάχου», μεγάλη.
Αλλά και πριν την Συμφωνία των Πρεσπών, φάνηκε από που εκπορεύονταν οι προοδευτικές πολιτικές.
Στα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, στην άμβλυνση των ανισοτήτων, για χάρη των πιο αδυνάτων, στις δράσεις για την επαναρρύθμιση του εργασιακού, στις δράσεις για την αύξηση του κοινωνικού μισθού, στο νέο πλαίσιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας…
Όλα αυτά είχαν πολιτικό όνομα και επώνυμο.
…
Αλλά αν κοιτάς το δάχτυλο, κι όχι ό,τι το δάχτυλο δείχνει.
Αν γοητεύεσαι από την πολιτική της κλειδαρότρυπας.
Αν ανάγεις σε μέγα πολιτικό ζήτημα την πρόσκληση του Πρωθυπουργού στο σκάφος μιας επίσημης συνεργάτιδας του.
Αν πολιτεύεσαι με όρους σκληρού αμερικανικού πολιτικού μάρκετινγκ, δηλαδή –
Και αν απογοητεύεσαι επειδή τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρκούντος αριστερά, επειδή νομίζεις πως εσύ κατέχεις το «αριστερόμετρο» – κι ας μην είσαι αριστερός.
Αν «αποτάσσεσαι μετά βδελυγμίας» τον τρόπο εκφοράς λόγου του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας, αλλά ανέχεσαι τους δήθεν μετανοημένους ακροδεξιούς, που κατέχουν κορυφαίες θέσεις στο κόμμα σου, εκστομίζοντας «φαιά» τσιτάτα, πολιτευόμενοι με όρους «κουτσαβακισμού».
Τότε κατ’ ουσία είσαι εσύ ο λαϊκιστής, κι ας διατείνεσαι πως μισείς όσο τίποτα τον λαϊκισμό.
Και δεν υπάρχει άλλη λέξη που να σε χαρακτηρίζει, από την υποκρισία.
Μια αφόρητη υποκρισία, που δηλητηριάζει κάθε έκφανση της πολιτικής ζωή του τόπου.
Μια αφόρητη υποκρισία που δεν επιτρέπει τον δημοκρατικό διάλογο.
Μια αφόρητη υποκρισία που εκτρέπει διαρκώς από την συζήτηση προτάσεων, λύσεων και προγραμμάτων, και οδηγεί την πολιτική σε απαξίωση, με όρους κατάπτυστων, χυδαίων τίτλων του «Μακελειού».
Κι ας μην ξεχνάμε πως η ηθικολογία έρχεται πάντα εκεί που υπάρχει απουσία ήθους.
Ευχαριστώ».
