Πέδρο Σάντσεθ, Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό, Γιολάντα Ντίαθ και Σαντιάγο Αμπασκάλ, είναι οι πρωταγωνιστές στις αυριανές ισπανικές βουλευτικές εκλογές.
Πέδρο Σάντσεθ: Ο απερχόμενος σοσιαλιστής πρωθυπουργός
Πολλές φορές θεωρήθηκε πολιτικά «τελειωμένος». Ο 51χρονος Πέδρο Σάντσεθ βρίσκεται στην εξουσία της χώρας από το 2018. Ανέτρεψε τον συντηρητικό Μαριάνο Ραχόι με μια πρόταση μομφής που υπερψήφισε σύσσωμη η Αριστερά και τα βασκικά και καταλανικά κόμματα.
Έκτοτε, η κυβέρνησή του, με εταίρο τη ριζοσπαστική Αριστερά από το 2020, έχει ψηφίσε ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων νομιμοποίησης της ευθανασίας, αποκαθιστώντας τη μνήμη των θυμάτων του Φρανκισμού, και μεταξύ άλλων επιτρέποντας στους ανθρώπους να αλλάζουν φύλο ελεύθερα από την ηλικία των 16 ετών.
Γνωρίζοντας άπταιστα αγγλικά, αυτός ο οικονομολόγος με διεθνές προφίλ έχει αυξήσει την επιρροή της Ισπανίας στην ευρωπαϊκή σκηνή.
Συνηθισμένος να αναλαμβάνει ρίσκο, ελπίζει να διαψεύσει τις δημοσκοπήσεις, που προβλέπουν την ήττα του στις αυριανές πρόωρες εκλογές, τις οποίες προκήρυξε προς έκπληξη όλων στα τέλη Μαΐου, την επομένη της συντριπτικής ήττας του κόμματός του και του κυβερνητικού εταίρου στις τοπικές εκλογές.
Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό: Ο αγαπημένος των συντηρητικών
Στην ηγεσία του συντηρητικού Λαϊκού Κόμματος (PP) εδώ και ένα χρόνο, ο Αλμπέρτο Νούνιεθ Φεϊχό επανέφερε την ισπανική Δεξιά σε θέση μάχης μετά από μια από τις χειρότερες εσωτερικές της κρίσεις.
Τοπικός πρόεδρος της Γαλικίας (βορειοδυτική Ισπανία), περιοχής καταγωγής του, επί 13 χρόνια, ο νέος ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος, ηλικίας 61 ετών, πιστεύει ότι «ήρθε η ώρα» να ηγηθεί της χώρας.
Οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ευρύ προβάδισμα, το πρόγραμμά του επί της ουσίας συνοψίζεται στην «κατάργηση του Σαντσεθισμού», ένας νεολογισμός που αναφέρεται στο όνομα του Σάντσεθ, τον οποίο η Δεξιά κατηγορεί ότι ξεπέρασε κόκκινες γραμμές, ιδίως με το να απονείμει χάρη στους Καταλανούς αυτονομιστές που καταδικάστηκαν για την απόπειρα απόσχισης το 2017, είτε διαπραγματεύοντας στη Βουλή με το βασκικό κόμμα Bildu, συνέχεια της πολιτικής βιτρίνας της ΕΤΑ, για να υιοθετηθούν οι μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης.
Mετριοπαθής πολιτικός, ο Φεϊχό, ωστόσο, έχει στηρίξει συμμαχίες με το ακροδεξιό κόμμα Vox σε πολλές περιφέρειες και δήμους μετά τις τοπικές εκλογές. Ένας σύμμαχος με ακραίες θέσεις, η υποστήριξη του οποίου ενδέχεται να είναι και πάλι απαραίτητη για να σχηματίσει κυβέρνηση αν το PP αναδειχεί πρώτο στις αυριανές εκλογές.
Γιολάντα Ντίαθ: Η κομμουνίστρια που ένωσε τη ριζοσπαστική Αριστερά
Νούμερο τρία στην κυβέρνηση Σάντσεθ, η κομμουνίστρια υπουργός Εργασίας Γιολάντα Ντίαθ κατάφερε να ενώσει σε αυτές τις εκλογές δεκαπέντε κόμματα που εκπροσωπούν όλες τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, συμπεριλαμβανομένου του κόμματος Podemos, του κύριου κόμματος αυτής της πολιτικής οικογένειας, με το οποίο οι διαπραγματεύσεις ήταν εξαιρετικά τεταμένες. Σχημάτισε έτσι το Sumar, αυτή τη συμμαχία κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Σχεδόν άγνωστη μέχρι να αναλάβει το υπουργείο Εργασίας το 2020, αυτή η 52χρονη δικηγόρος γρήγορα καθιερώθηκε στο πολιτικό τοπίο μέχρι που έγινε η πολιτική ηγέτιδα με τη μεγαλύτερη δημοτικότητα, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις.
Μειωμένο ωράριο εργασίας κατά τη διάρκεια της κρίσης της πανδημίας Covid, αύξηση του κατώτατου μισθού, μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας με στόχο τη μείωση της επισφάλειας: πραγματοποίησε πολυάριθμες μεταρρυθμίσεις με μια αίσθηση συμβιβασμού που χαιρετίστηκαν από τους κοινωνικούς εταίρους, συμπεριλαμβανομένων των εργοδοτών.
Η Ντίαθ, η οποία ελπίζει να μπορέσει να ξανασχηματίσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό με το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (PSOE) του Σάντσεθ, έχει ένα πρόγραμμα προσανατολισμένο στην Αριστερά, του οποίου το εμβληματικό μέτρο είναι ένα καθολικό εισόδημα 20.000 ευρώ για όλους τους νέους ηλικίας 18 ετών.
Σαντιάγο Αμπασκάλ: Ο υπερεθνικιστής
Πέντε χρόνια μετά τις πρώτες εκλογικές του επιτυχίες, ο Σαντιάγο Αμπασκάλ πλέον ονειρεύεται να γίνει ρυθμιστής, ακόμη και νούμερο δύο σε μια νέα κυβέρνηση, αν η υποστήριξη του κόμματός του Vox είναι απαραίτητη για τους συντηρητικούς.
Αυτός ο 47χρονος πρώην ακτιβιστής του Λαϊκού Κόμματος κατάφερε να αναστήσει μια περιθωριακή ακροδεξιά στην Ισπανία μετά το τέλος της δικτατορίας του Φρανθίσκο Φράνκο το 1975.
Η βίαιη απόρριψη του καταλανικού αυτονομισμού, αφού βρήκε κάποια απήχηση στο εκλογικό σώμα μετά την προσπάθεια απόσχισης της Καταλονίας το 2017, το Vox, που γεννήθηκε το 2013 μετά από διάσπαση στο PP, έγινε το 2019 τρίτη δύναμη στο Κοινοβούλιο.
Πέρα από τη σφοδρή υπεράσπιση της ενότητας της Ισπανίας, το πρόγραμμά του απορρίπτει την ύπαρξη έμφυλης βίας, επικρίνει τον «κλιματικό φανατισμό» και τάσσεται πολύ ανοιχτά κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και κατά των αμβλώσεων. Υπερεθνικιστικές και υπερσυντηρητικές θέσεις που τον φέρνουν πιο κοντά στον Ούγγρο πρωθυπουργό και σύμμαχό του, Βίκτορ Όρμπαν. Μια εθνική συμμαχία PP-Vox θα έδινε στην ακροδεξιά ρόλο στην κυβέρνηση για πρώτη φορά μετά την έγκριση του τρέχοντος Συντάγματος το 1978 έπειτα από 40 χρόνια δικτατορίας του Φρανθίσκο Φράνκο.
