Μετά τις επαναληπτικές αυτοδιοικητικές εκλογές της περασμένης Κυριακής, άρχισε πλέον η αντίστροφη μέτρηση για την 1η Σεπτεμβρίου, ημερομηνία συγκρότησης των νέων Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο Κλεισθένης.
Μέχρι σήμερα ο τρόπος διακυβέρνησης της αυτοδιοίκησης ήταν ένα από τα πλέον ισχυρά της στοιχεία.
Τα βασικότερα χαρακτηριστικά του Κλεισθένη είναι η απλή αναλογική και η δυνατότητα ανεξαρτητοποίησης των Τοπικών Συμβουλίων. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία του νομοσχεδίου υιοθετείται μια νέα πολιτική συναινέσεων, συγκλίσεων και συνθέσεων, για την επικράτηση ευρύτερων πλειοψηφιών εντός των περιφερειακών και δημοτικών συμβουλίων.
Με την πρώτη ματιά πολλοί είναι εκείνοι που θα μπορούσαν να συμφωνήσουν και να κρίνουν θετικά τις νέες αυτές αλλαγές, περιβάλλοντας το νομοσχέδιο με ωραία λόγια οραματιζόμενοι μια νέα εποχή στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η αναλογική συγκρότηση των συμβουλίων μπορεί να λειτουργήσει υποδειγματικά και δημοκρατικά, καταργώντας ουσιαστικά την έννοια των συμπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων συμβούλων.
Αλλά δεν είναι μόνο η απλή αναλογική, υπάρχει και άλλη καινοτόμα αλλαγή που προβλέπει την «ενδυνάμωση της λαϊκής κυριαρχίας» μέσω των προβλεπόμενων δημοψηφισμάτων, για διάφορα σημαντικά θέματα που απασχολούν την κοινωνία.
Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου «Κλεισθένης 1» λησμόνησαν ότι όλα τα παραπάνω να κληθούν να εφαρμόσουν οι Έλληνες σ’ αυτή τη χώρα, άνθρωποι που η νοοτροπία και η πολιτική κουλτούρα διαφέρει πολύ από εκείνη των σύγχρονων ευρωπαϊκών κοινωνιών και προηγμένων δημοκρατικά λαών της Δύσης.
Όσοι έχουν ασχοληθεί με τα κοινά στον τόπο μας σίγουρα έχουν γίνει αυτόπτες μάρτυρες ή πρωταγωνιστές πολλών αντιπαραθέσεων, ενστάσεων, φραστικών επιθέσεων και προπηλακισμών, στις αίθουσες των δημοτικών ή περιφερειακών συμβουλίων.
Από τη μια πλευρά θα έχουμε συμβούλια που θα αγωνίζονται να καταλήξουν σε μια απόφαση και από την άλλη πλευρά ομάδες πολιτών που θα ζητούν να επηρεάσουν ή να σταματήσουν αποφάσεις μέσω των πιέσεων που μπορεί να ασκήσει ένα δημοψήφισμα.
Ο εκλεγμένος πλειοψηφικά Δήμαρχος ή Περιφερειάρχης είναι υποχρεωμένος σε υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, δεχόμενος ακόμη και εκβιασμούς σε μια διοίκηση χωρίς κανόνες κύρους και προσωπικής αξιοπρέπειας.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές κινδυνεύουν να χάσουν την αξία τους και την αποτελεσματικότητά τους, όταν θα έρχονται περιπτώσεις που οργανωμένα συμφέροντα, ομάδων ή προσώπων διαφορετικών αντιλήψεων θα επιχειρούν να επιβάλλουν τις απόψεις των και οι δημοτικοί σύμβουλοι που εξελέγησαν με την παράταξη του Δημάρχου ή του Περιφερειάρχη θα αδυνατούν αισθανόμενοι ανήμποροι να αποφασίσουν.
Τα προγράμματα των παρατάξεων που ηγούνται οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι πάνε ουσιαστικά στο περιθώριο, ενώ τα κόμματα που μέχρι σήμερα συμμετείχαν κυρίως προεκλογικά στη συγκρότηση των συνδυασμών, τώρα θα παρεμβαίνουν με ευκολία και μετεκλογικά, επηρεάζοντας τις δρομολογούμενες αποφάσεις.
Κοινή διαπίστωση είναι ότι το αυτοδιοικητικό κλίμα που έχει διαμορφωθεί θα οδηγήσει τελικά τους περισσότερους Δήμους και τις Περιφέρειες σε μια διαρκή ακυβερνησία, που θα αποβεί σε βάρος της αυτοδιοίκησης της κοινωνίας των πολιτών.
Το ισχύον μέχρι σήμερα εκλογικό σύστημα εξασφάλιζε τη λήψη αποφάσεων από την πλειοψηφία στα Δημοτικά και Περιφερειακά συμβούλια, ενώ η απλή αναλογική που καθιερώθηκε είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει τους ΟΤΑ σε μια παρατεταμένη αβεβαιότητα και αυτοδιοικητική παρακμή.