Κάθε επέτειος στέκεται αφορμή για σκέψεις σχετικές με τη σημειολογία της ημέρας με την οποία συνδέεται αυτή. Η 9η Μαΐου, κάθε χρόνο είναι η «Ημέρα της Ευρώπης», η μέρα που ο Ρομπέρ Σουμάν διατύπωσε την πρότασή του για μια νέα μορφή πολιτικής συνεργασίας στην Ευρώπη, μια μορφή που θα απομάκρυνε τις σκιές του πολέμου πάνω από τον ουρανό της Γηραιάς Ηπείρου. Από το 1950 έως σήμερα έχουν συμβεί πολλά γεγονότα τα οποία έχουν διαφοροποιήσει την αρχική ιδέα της ίδρυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η εποχή η οποία υπογράφηκε η συγκεκριμένη διακήρυξη έχει πολλά κοινά με το σήμερα καθώς στην τότε Γηραιά Ήπειρο γινόταν προσπάθεια επούλωσης των πληγών του Β’ Π.Π. Το 2022, είμαστε αντιμέτωποι με έναν πόλεμο στον οποίο μετράμε χιλιάδες νεκρούς αλλά και ο οποίος έχει συμπαρασύρει μεγάλες γεωπολιτικές εξελίξεις σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η διακήρυξη αυτή, ήταν η απαρχή μίας οικονομικής σύνδεσης όλων αυτών των χωρών, αρχικά των έξι και πλέον των εικοσιοκτώ, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ευρωπαϊκή ειρήνη μέσα από ένα οικοδόμημα που στόχευε σε αποτελέσματα και θα δημιουργούσε μία πραγματική αλληλεγγύη μεταξύ των μελών.
Στην Ευρώπη του σήμερα, των εκατοντάδων εκατομμυρίων εργαζομένων, οι διαφορετικές ταχύτητες ανάπτυξης των χωρών μας αποδεικνύουν πως από την αρχική σύλληψη έως σήμερα το αφήγημα δεν εξελίχθηκε όπως αναμενόταν από όλους. Χώρες, όπως η Ελλάδα, έχουν να αντιμετωπίσουν διαφορετικές προκλήσεις. Είτε αυτές αφορούν το γεωπολιτικό, είτε τον οικονομικό, είτε τον μεταναστευτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι στη χώρα μας, δικαίως θεωρούν πως δεν απολαμβάνουν την ίδια ποιότητα ζωής σε σχέση με τους αντίστοιχους άλλων κρατών. Οι οικονομικές περιπέτειες των τελευταίων δώδεκα ετών είχαν ως επίκεντρο τον εργαζόμενο αλλάζοντας του αιφνίδια όλα αυτά τα οποία θεωρούνταν δεδομένα. Στη συνέχεια, η υγειονομική κρίση ήρθε να προστεθεί στο ήδη επιβαρυμένο περιβάλλον και τώρα, ο πόλεμος και η ακρίβεια λειτούργησαν ως ταφόπλακα της ελπίδας του κάθε εργαζόμενου.
Πιο αναγκαία από ποτέ μια νέα διακήρυξη Σουμάν που θα επαναπροσδιορίζει το μέλλον της Ευρώπης, θα εξασφαλίζει ξανά την ασφάλεια, την αλληλεγγύη, την ομοιόμορφη ανάπτυξη όλων των κρατών μελών αλλά και των πολιτών-εργαζομένων ούτως ώστε το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να μείνει όρθιο και να μην καταρρεύσει συμπαρασύροντας όλους εμάς που πιστεύουμε και στηρίζουμε εκείνους όσους τάχθηκαν υπέρ μίας ενιαίας ευρωπαϊκής ομοσπονδίας εβδομήντα χρόνια πριν, με επίκεντρο τον άνθρωπο στηριζόμενη στις θεμελιώδεις αξίες του Διαφωτισμού.