Μεγάλη σύγχυση έχει προκαλέσει ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τράμπ, στους συμμάχους των ΗΠΑ με την αμφιλεγόμενη στρατηγική του στη συριακή κρίση, από τη μία να δίνει το πράσινο φως στην Τουρκία για την εισβολή και από την άλλη να δηλώνει ότι δεν πρόκειται… να εγκαταλείψει τους Κούρδους.
Ρήγμα στο ρεπουμπλικανικό κόμμα και σεισμό στο αμερικανικό σύστημα εξουσίας αναφέρουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης ότι προκάλεσε η αψυχολόγητη πρωτοβουλία του Τραμπ να προδώσει τους Κούρδους για δεύτερη φορά τα τελευταία χρόνια, εγκαταλείποντάς τους έρμαιους στα κανόνια και τα αεροπλάνα της Τουρκίας.
Αντιδράσεις προκαλούνται από παντού και κυρίως από πολλούς στενούς συνεργάτες του Τραμπ που χαρακτηρίζουν την κίνησή του τυχοδιωκτική και καταστροφική δίνοντας αδικαιολόγητα το πράσινο φως των ΗΠΑ στην τουρκική εισβολή στη Β. Συρία.
Η διεθνής κοινή γνώμη είναι βέβαιο ότι καταδικάζει και οι τίτλοι των ειδησεογραφικών ρεπορτάζ καυτηριάζουν την κίνηση της Τουρκίας, αναδεικνύοντας τη διεθνή κατακραυγή για το αναφερόμενο θέμα.
Αλήθεια είναι, ότι δεν πέρασε πολύς χρόνος, ώστε οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι των να βρουν δικαιολογία ότι ξέχασαν τον αγώνα των Κούρδων και να εγκαταλείψουν έναν σύμμαχο που βοήθησε αποτελεσματικά τον αγώνα της Δύσης εναντίον του Ισλαμικού κράτους.
Παρακολουθώντας τις παραπάνω εξελίξεις, είναι δύσκολο όχι μόνο για τους απλούς ανθρώπους αλλά ακόμη και για τους ειδικούς να καταλήξουν σε ασφαλή συμπεράσματα για το μέλλον που προδιαγράφεται στη Μέση Ανατολή.
Η αλλαγή στάσης του Πενταγώνου σημαίνει ότι γίνονται μεγάλες ανακατατάξεις και οι συμμαχίες αναδιαμορφώνονται συνεχώς, με βασικούς άξονες τις κινήσεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Είναι γνωστό ότι οι ΗΠΑ ηγήθηκαν ενός συνασπισμού δέκα χωρών που πολέμησαν για την αλλαγή του καθεστώτος στη Συρία.
Στήριξαν του Κούρδους και τους αντάρτες της Συρίας ενάντια στον Άσαντ, ενώ πολέμησαν το Ισλαμικό κράτος. Η Ρωσία βασικός υποστηρικτής του καθεστώτος Άσαντ παρακολουθεί αδιάφορη και μετά την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου δηλώνει βέβαιη ότι η Τουρκία γνωρίζει και συμμερίζεται τη θέση της Ρωσίας, όσον αφορά την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας που πρέπει να διαφυλαχθεί.
Η Τουρκία «καίγεται» να δημιουργήσει μία ζώνη ασφαλείας στη Βόρεια Συρία για να αποτρέψει τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, θεωρώντας αυτούς και όχι το ισλαμικό κράτος εχθρούς για τα εθνικά συμφέροντά της.
Οι Κούρδοι αισθάνονται προδομένοι από τους Αμερικανούς γιατί τους εγκατέλειψαν και δηλώνουν ότι θα απαντήσουν σε οποιαδήποτε επίθεση της Τουρκίας.
Η Συρία ιστορικά υπήρξε ο πλέον πιστός φίλος της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και ο στενότερος «Άραβας φίλος» του Ιράν, καθώς στήριξε την Τεχεράνη στον πόλεμο με το Ιράκ το 1980.
Το Ιράν σήμερα εξακολουθεί να στηρίζει το καθεστώς Άσαντ, ενώ τηρεί ουδέτερη στάση σε ό,τι αφορά τους Κούρδους της Συρίας.
Τελικά, όπως δείχνουν τα πράγματα τίποτα δεν είναι σίγουρο, παρά μόνο ότι η Τουρκία έκανε τελικά τις απειλές της πραγματικότητα. Αφού επιβεβαίωσε τα λεγόμενά της για αύξηση των προσφυγικών ροών στην Ελλάδα και την Ευρώπη, πραγματοποίησε την απειλή με την χθεσινή εισβολή της στη Συρία.
Την ίδια ώρα, ο μεγάλος «παγκόσμιος παίκτης», οι ΗΠΑ, με τη συμπεριφορά του Τραμπ «ΗΠΑ … ΞΕΙΠΑ» χάνουν το κύρος και την αξιοπιστία τους στην παγκόσμια συμμαχική κοινότητα. Μετά από όλα τα παραπάνω, είναι βέβαιο ότι ένα σύγχρονο μεγάλο γεωστρατηγικό και πολιτικό παιχνίδι παίζεται με διεθνείς, περιφερειακούς και τοπικούς «παίκτες» στο γήπεδο της Συρίας, με ένα και μοναδικό έπαθλο, την τελική επικράτηση για την κυριαρχία στην εκμετάλλευση του «μαύρου χρυσού».