Για όσους ξέρουν πρόσωπα και καταστάσεις, η αλήθεια είναι ότι θα έπρεπε να προκύψει κάτι πραγματικά εντυπωσιακό για να αποτραπεί η προαποφασισμένη τάση αμφισβήτησης του Νίκου Ανδρουλάκη από ένα τμήμα εντός του ΠΑΣΟΚ.
Μάλιστα, όταν βγήκε το πρώτο exit poll που έδειχνε το κατώτατο όριο του κόμματος κοντά στο 10%, δεν αποκλείεται κάποιοι να χαμογέλασαν χαιρέκακα. Εντέλει, το ΠΑΣΟΚ πέτυχε να ανεβάσει τα ποσοστά του, έστω και για λίγο, για τρίτη συνεχόμενη εκλογική αναμέτρηση – και στις τρεις δηλαδή που έχει στην ηγεσία του τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Προφανώς δεν μπορεί να πανηγυρίζει, ούτε για το ποσοστό του, ούτε για την τρίτη θέση, ούτε καν για τους δυο νομούς της Κρήτης που «έβαψε» πράσινους. Και ο ίδιος ο Ανδρουλάκης δεν πανηγύρισε στις πρώτες του δηλώσεις, αντιθέτως άνοιξε τη συζήτηση για τις απαραίτητες διεργασίες στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Προτού όμως τεθεί οποιοδήποτε πλαίσιο για αυτές τις διεργασίες, προτού εξεταστούν καν οι πιθανότητες να ευοδωθούν οι όποιες συζητήσεις, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος έβαλε στο τραπέζι και το θέμα ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Θεμιτό εκ μέρους του, ωστόσο όπως έχει δείξει η ιστορία, η βιασύνη είναι τις περισσότερες φορές κακός σύμβουλος.