Η συζήτηση την περασμένη εβδομάδα στη βουλή σε επίπεδο αρχηγών για το δημογραφικό ζήτημα, θεωρείται ένα μικρό αλλά θετικό βήμα για την αντιμετώπιση του μεγαλύτερου εθνικού προβλήματος της χώρας.
Αποτελεί ένα ενθαρρυντικό δείγμα σύγκλισης του πολιτικού συστήματος για την αναζήτηση λύσεων στα μεγάλα ζητήματα του τόπου όπως το δημογραφικό, όταν παραμερίζονται οι μικροκομματικές σκοπιμότητες και οι προεκλογικοί τακτικισμοί.
Η εφημερίδα «Πατρίς» είχε παρουσιάσει στοιχεία αναδεικνύοντας το πρόβλημα στις 8/12/2018 με τον τίτλο:
Κρίση – «Ηρώδης» για τις γεννήσεις, πάνω από 30% η μείωσή τους στο Ηράκλειο από το 2009.
Παρόμοιο δικό μας σχόλιο είχε δημοσιευτεί αργότερα στην ίδια εφημερίδα για το ίδιο σημαντικό θέμα, θέτοντας τα παρακάτω κύρια ερωτήματα.
-Πως μπορούμε να μιλούμε για ανάπτυξη σε μια χώρα ηλικιωμένων, περιβαλλόμενη από γείτονες ταχέως αυξανόμενους πληθυσμιακά;
-Πως μπορεί να σωθεί η οικονομία, η ανάπτυξη και το ασφαλιστικό, όταν ο κίνδυνος κατάρρευσης από το δημογραφικό πρόβλημα θεωρείται αναπόφευκτος;
Κατά την πρόσφατη ομιλία του Ευάγγελου Βενιζέλου με θέμα τους στόχους που πρέπει να έχει το Έθνος για το μέλλον, παρατηρούμε μια ενδιαφέρουσα σύγκριση που έκανε, την εποχή που ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν ένα προς τρία, με τον πληθυσμό της καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Τότε η Ελλάδα ήταν επτά εκατομμύρια και η Τουρκία τριάντα. Σήμερα η χώρα έχει κολλήσει στα 10 εκατομμύρια και η Τουρκία αριθμεί 80 εκατομμύρια, με την αναλογία υψηλότερη όλων των εποχών 1 προς 8 και όπως εξελίσσεται στην Ελλάδα το δημογραφικό, αναμένεται να σπάσουμε και αυτό το ρεκόρ.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ειδικών εάν οι αριθμοί του δημογραφικού συνεχιστούν με αυτούς τους ρυθμούς, οι Έλληνες πολύ σύντομα θα περιοριστούν στα 8,9 εκατομμύρια μέχρι το 2050 και η Τουρκία θα έχει φτάσει τα 90 εκατομμύρια, με την τραγική πληθυσμιακή αναλογία 1 προς 9.
Το δημογραφικό εθνικό πρόβλημα είναι πολύ σημαντικότερο από την οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα και είναι βέβαιο ότι αυτό δεν απασχολεί τους άλλους λαούς, ούτε τους Αμερικανούς, ούτε τους Ευρωπαίους εταίρους.
Δεν απασχολεί καθόλου τους δανειστές το γεγονός ότι κάθε χρόνο οι Έλληνες μειώνονται, ούτε πρόκειται να απαιτήσουν νέα προγράμματα διάσωσης και μνημόνια για να σταματήσουν το φαινόμενο υπογεννητικότητας στην Ελλάδα.
Ούτε πρόκειται η επίλυση του δημογραφικού να γίνει με ένα άρθρο και ένα νόμο. Για να λυθεί θέλει δουλειά πολλή για δεκαετίες ολόκληρες και διαχρονική εθνική συναίνεση.
Η αύξηση των γεννήσεων δεν πρόκειται να επιτευχθεί εάν δεν ενισχυθεί ο θεσμός της οικογένειας. Εάν δεν ενισχυθεί και προστατευτεί η θέση εργασίας των γυναικών στον ιδιωτικό τομέα, όπως προστατεύεται στο Δημόσιο τομέα.
Εάν δεν ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα και παράλληλα να αντιμετωπιστεί η εργοδοτική αυθαιρεσία, αν δεν καταστεί βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα.
Όλα τα παραπάνω δεν είναι δικές μας ιδέες ούτε είμαστε ειδικοί για την επίλυση του προβλήματος, απλά τα έχουμε ακούσει πολλές φορές με διάφορες παραλλαγές από όλες τις κυβερνήσεις και τις αντιπολιτεύσεις που πέρασαν σ’ αυτόν τον τόπο.
Η εμπειρία των τελευταίων ετών δείχνει ότι ενώ όλοι αναγνωρίζουν ότι το δημογραφικό είναι μια «βόμβα» που θα τινάξει τη χώρα στον αέρα όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων όλοι αδιαφορούν, οι προτάσεις, οι συμφωνίες και οι υποσχέσεις ξεχνιούνται.
Επειδή στην Ελλάδα το κράτος από τότε που μετρούσε 4 εκατομμύρια ανθρώπους μέχρι και σήμερα, δεν αντιμετώπισε ποτέ τέτοια θέματα με εθνική ομοψυχία, πρέπει η συζήτηση που έγινε στη Βουλή για το Δημογραφικό να συνεχιστεί και να χαραχθεί μια εθνική πολιτική για ένα ζήτημα που απαιτεί αντιμετώπιση με εθνική συναίνεση.