Στην Ελλάδα το φαινόμενο της εκλογολογίας είναι διαχρονικά διαδεδομένο και συνηθισμένο να εκδηλώνεται από την επόμενη μέρα της κάλπης.
Αποτέλεσε εφαρμοσμένη πολιτική πρακτική κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, όπως από τις πρώτες προτεραιότητες κάθε κυβέρνησης, να προετοιμάζεται η ψήφιση ενός νέου εκλογικού νόμου για να αποκαταστήσει ή να διευκολύνει την επανεκλογή της στις επόμενες εκλογές.
Τώρα που η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας αποσυνδέθηκε από τις πολιτικές εξελίξεις, δεν μπορούν να επαναληφθούν τα πολιτικά σκηνικά άλλων εποχών και τα σενάρια για κάλπες περιορίζονται στις προθέσεις της κυβέρνησης, η οποία αποφάσισε να φέρει σύντομα στη Βουλή για ψήφιση νέες προτάσεις για αλλαγές στον εκλογικό νόμο.
Η ιστορία δείχνει ότι όσες φορές η Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν ψήφισε νέο εκλογικό νόμο σε όλες τις περιπτώσεις οι προβλέψεις της αποδείχτηκαν λανθασμένες. Για παράδειγμα ο νόμος Κούβελα ως απάντηση στον «πονηρό» νόμο Κουτσόγιωργα, έδωσε στις επόμενες εκλογές μια άνετη πλειοψηφία στον Ανδρέα Παπανδρέου το 1993.
Επίσης ο προηγούμενος νόμος που έχει ονομαστεί ως «νόμος Παυλόπουλου» και έδινε το μπόνους 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, προσέφερε άνετα τον σχηματισμό κυβέρνησης το 2015 στην Αριστερά δυο φορές με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού επωφελήθηκε πολιτικά τις δυο εκλογικές νίκες με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, υποστηρίζοντας ότι η ενισχυμένη αναλογική «παραχαράσσει» τη βούληση του λαού, προχώρησε στη νομοθέτηση της απλής αναλογικής το 2016.
Από εκείνη την εποχή γνώριζαν ότι θα υπήρχε δυσκολία επανεκλογής όποτε και αν γινόταν εκλογές με τις επικρατούσες συνθήκες εκλογικής κανονικότητας. Με στόχο την πολιτική τους επιβίωση ψήφισαν την απλή αναλογική επιδιώκοντας τη διαμόρφωση ενός κόσμου εικονικής πραγματικότητας και πολιτικού σκηνικού αστάθειας και αβεβαιότητας.
Επειδή σήμερα τα οικονομικά στοιχεία δείχνουν ότι το κλίμα αισιοδοξίας ενισχύεται καθημερινά και με δεδομένο την απαίτηση των αγορών που επιθυμούν την πολιτική σταθερότητα και ηρεμία, θα ήταν λάθος η σημερινή κυβέρνηση να δημιουργήσει συνθήκες πολιτικής αποσταθεροποίησης σε ένα έτος από την εκλογή της. Η κυβέρνηση τώρα προτείνει ένα νόμο που θα αποκλείει σχηματισμό κυβερνήσεων από κόμματα που δεν έχουν ισχυρή λαϊκή εντολή. Είναι βέβαιο ότι εκλογές με το σύστημα της απλής αναλογικής δεν μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας. Με την ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου η Ελλάδα το πιθανότερο είναι να οδηγηθεί σε διπλές εκλογές το 2023, η πρώτη με το σύστημα της απλής αναλογικής και η δεύτερη με το σύστημα που θα κατατεθεί τώρα, για ψήφιση στη βουλή.
Με αυτό το νόμο σύμφωνα με τις ανακοινωθείσες κυβερνητικές προθέσεις διασφαλίζεται ότι η χώρα δεν θα διανύσει περίοδο ακυβερνησίας. Την απλή αναλογική τη ζήσαμε και συνεχίζουμε να τη ζούμε στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ευτυχώς για τον τόπο που έγινε η Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση και το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε εν μέρει με την τελευταία νομοθετική παρέμβαση προκειμένου η δημοτική αρχή να ελέγχει τις εταιρείες και τις επιτροπές για να μπορεί να αποφασίζει σε κρίσιμα θέματα, διαφορετικά θα υπήρχε ένα απέραντο αυτοδιοικητικό χάος.
Σε επίπεδο χώρας το διακύβευμα του εκλογικού νόμου είναι διαφορετικό, η ακυβερνησία κοστίζει ακριβά, προκαλεί αβεβαιότητα, πλήττει σοβαρά την οικονομία επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό και στο τέλος πάντα οι πολίτες καλούνται να πληρώσουν τον σχετικό λογαριασμό.
Επιπλέον των οικονομικών και πολιτικοκοινωνικών προβλημάτων που προκύπτουν, δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι οι εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα διαγράφονται δυσοίωνες συνεπώς δεν επιτρέπονται πολιτικά ρίσκα και εκλογικά παιχνίδια.
Ο νόμος που θα ψηφιστεί την ερχόμενη εβδομάδα στη Βουλή αναμένεται να «θεραπεύσει» την επιβεβαιωμένη αδυναμία πολιτικής συνεννόησης και να προσφέρει την απαιτούμενη πολιτική σταθερότητα. Αναμένεται να καταργήσει την απλή αναλογική και να βοηθήσει στην αναζήτηση της χαμένης απλής λογικής, για την αντιμετώπιση των οικονομικών, κοινωνικών και εθνικών προκλήσεων, που απειλούν να επηρεάσουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία της χώρας.