Η συνάντηση του Δημάρχου Ηρακλείου Αλέξη Καλοκαιρινού με τους άλλους δημάρχους του νομού άνοιξε τη συζήτηση για τις εκλογές στην ΠΕΔ Κρήτης, οι οποίες αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον. Ο κ. Καλοκαιρινός εξέφρασε την πρόθεση να είναι επικεφαλής ενός ενιαίου ψηφοδελτίου και μένει να αποδειχθεί αν κάτι τέτοιο (το ενιαίο ψηφοδέλτιο) μπορεί να επιτευχθεί αλλά και το τι θα πράξει ο Δήμαρχος Ρεθύμνης Γιώργος Μαρινάκης που επίσης έχει εκφράσει την πρόθεση να διεκδικήσει την προεδρία.
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι στην νέα δημοτική περίοδο που διανύουμε θα διορθωθεί η “ανορθογραφία” της περασμένης τετραετίας, όταν ο Πρόεδρος των δημάρχων της Κρήτης, δεν ήταν Δήμαρχος!
Θυμίζω ότι το 2019, στις εκλογές της ΠΕΔ, υπήρξε μια μεγάλη και οργανωμένη προσπάθεια ενός συστήματος που ξεκινούσε από την Ντόρα Μπακογιάννη, περνούσε από το παλιό ΠΑΣΟΚ και έφτανε μέχρι κομμάτια του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ ώστε να πάρει την θέση του Προέδρου ο Γιάννης Κουράκης, ένας αναμφίβολα έμπειρος και σημαντικός άνθρωπος της αυτοδιοίκησης, ο οποίος όμως λίγες εβδομάδες νωρίτερα είχε αποδοκιμαστεί δεύτερη φορά από τους δημότες του Ηρακλείου. Οι εκλέκτορες εντούτοις αγνόησαν την ετυμηγορία των δημοτών του μεγαλύτερου Δήμου της Κρήτης, ο κ. Κουράκης εξελέγη απέναντι στον Βασίλη Λαμπρινό και η ΠΕΔ για τα επόμενα χρόνια να μετατράπηκε κατά κύριο λόγο σε όχημα προσωπικής προβολής του πρώην Δημάρχου, προκειμένου εκείνος να παραμείνει με κάποιον τρόπο στην επικαιρότητα.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο κ. Κουράκης δεν επιτέλεσε σωστά τα καθήκοντά του. Έτσι κι αλλιώς ο ρόλος είναι κατά κύριο λόγο διακοσμητικός. Υπό αυτήν την έννοια ο απερχόμενος Πρόεδρος τον έπαιξε μάλλον σωστά. Και τις δηλώσεις του έκανε και τις παρεμβάσεις του σε θέματα αυτοδιοίκησης και γενικώς κινήθηκε by the book. Εντούτοις η ΠΕΔ Κρήτης σε αυτό το διάστημα έχασε ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που είχε την περίοδο της προεδρίας Βασίλη Λαμπρινού. Ο κ. Λαμπρινός συγκαλούσε την ολομέλεια των Δημάρχων συχνά και σε διάφορους δήμους του Νησιού. Τούτο παρότι ενίοτε έμοιαζε με αγγαρεία για ορισμένους, υπήρξε επίσης μεγάλη βοήθεια για πολλούς άλλους. Το να συναντιούνται όλοι οι Δήμαρχοι και να ανταλλάσσουν απόψεις, να μιλούν για τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, ήταν εξαιρετικά χρήσιμο. Και ήταν χρήσιμο και για την έμπρακτη ενίσχυση του συγκρητισμού.
Θυμίζω, ότι στο κρισιμότατο θέμα της διαχείρισης του προσφυγικού, η ΠΕΔ Κρήτης έφτασε σε μια -σχεδόν – ομόφωνη και όπως αποδείχθηκε υποδειγματική λύση, με πρωτεργάτες τον τότε Πρόεδρο και τον τότε Αντιπρόεδρο της, Δήμαρχο Ηρακλείου Βασίλη Λαμπρινό και Δήμαρχο Χανίων Τάσο Βάμβουκα αντίστοιχα μέσα από τις συγκρούσεις, τις διαφωνίες και εντέλει τις συνθέσεις που προέκυψαν στις ολομέλειές της.
Αυτό ήταν κάτι που έλειψε πολύ την τετραετία 2019-2023.
Προφανώς, στην συγκεκριμένη επιλογή, συνέβαλε καθοριστικά και ο κορωνοιός που για μεγάλο διάστημα δεν επέτρεπε τις δια ζώσης συνεδριάσεις των συλλογικών οργάνων. Και όταν τις επέτρεπε πάντως, ο κ. Κουράκης δεν έδειχνε να τις προτιμά ιδιαίτερα.
Αρκετοί δήμαρχοι όλα αυτά τα χρόνια εξέφραζαν ανεπίσημα το σχετικό παράπονό τους. Αλλά αυτό πια μικρή σημασία έχει.
Γενικά το επιχείρημα του 2019 ήταν ότι η ΠΕΔ Κρήτης έπρεπε να αποκτήσει πιο ισχυρό και πολιτικό ρόλο. Στην πραγματικότητα ήταν ο Γιάννης Κουράκης που χρειαζόταν ρόλο. Ένα όχημα προβολής, όπως ανέφερα ήδη. Και το βρήκε, χωρίς στο ίδιο διάστημα η ΠΕΔ να κερδίσει κάτι ουσιώδες.
Θέλω να πιστεύω ότι ενόψει των επερχόμενων εκλογών το πάθημα έχει γίνει μάθημα.
Και ο πρόεδρος των Δημάρχων θα είναι τουλάχιστον και ο ίδιος Δήμαρχος, ο οποίος δεν θα έχει ανάγκη την ΠΕΔ μόνο για να προβληθεί.
Αν προκύψει και από ενιαίο ψηφοδέλτιο, ακόμα καλύτερα.