Αφού πρώτα μας είπε ότι ο συνάδελφός του Απόστολος Λύτρας έχει “αντρικά χαρακτηριστικά”, επειδή – αφότου ξυλοκόπησε την γυναίκα του, την υποχρέωσε να κάνει μπάνιο για να φύγουν τα αίματα εν συνεχεία την πήγε στο νοσοκομείο όπου είπε πώς έπεσε από τη σκάλα, μέχρι που εξαιτίας ενός ευσυνείδητου γιατρού βγήκαν όλα στη φόρα οπότε, όπως ήταν υποχρεωμένος – παραδέχτηκε τις πράξεις του, μετά φρόντισε να μας δείξει και τα δικά του “αντρικά χαρακτηριστικά” με μια εμετική απάντηση στον Στέφανο Κασσελάκη. Ο λόγος για τον γνωστό και μη εξαιρετέο Αλέξη Κούγια.
Στην συγκεκριμένη ανακοίνωση, την οποία μάλιστα εξέδωσε το δικηγορικό γραφείο του κ. Κούγια, η χυδαιότητα για μια ακόμα φορά συναντά την θολούρα της εντελώς και αδιόρθωτα τοξικής σκέψης του ποινικολόγου και δημιουργούν έναν αχταρμά ομοφοβίας, κακίας, μισογυνισμού και απελπιστικής ανάγκης για προσοχή.
Ο άνθρωπος είναι ο ορισμός αυτού που στο χωριό μου λέμε media/attention whore.
Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα, τα οποία το 2024 δεν θα έπρεπε να συζητάμε καν, αλλά καθώς φαίνεται χρειάζεται.
– Οι πράξεις του Απόστολου Λύτρα δεν είχαν “αντρικά” χαρακτηριστικά, δεν είχαν “γυναικεία” χαρακτηριστικά, είχαν μόνο ποινικά χαρακτηριστικά.
Και σε ανθρώπινο επίπεδο, αν μπούμε στο ίδιο, ξεπερασμένο παιχνίδι των στερεοτύπων, μιλάμε για μια συμπεριφορά που συνιστά κατά βάση την ντροπή των ανδρών. Και των ανθρώπων. Με χαρακτηριστικά, όχι “αντρικά” μα θρασύδειλου νταή που τα βάζει με τον – σωματικά – αδύναμο, πάει να τη γλιτώσει με ψέματα και κάνει τον μετανιωμένο όταν τον πιάνουν.
– Επιπλέον, κάποιος μπορεί να είναι straight, gay, οτιδήποτε άλλο θέλει, χωρίς αυτό να συνδέεται με το ήθος, τις αρχές, την γενναιότητά του (κι αν συνδέεται, είναι επειδή συνήθως τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας είναι πιο γενναία από όσους δεν χρειάστηκε ποτέ να αντιμετωπίσουν τον ρατσισμό και τις καθημερινές δυσκολίες που αντιμετώπισαν αυτά).
Δηλαδή για να το θέσουμε με τρόπο που θα το καταλάβει και ο κ. Κούγιας: ας επιμένει να διαφημίζει τον ανδρισμό του, εφόσον έτσι θέλει, στην πραγματικότητα όμως, όσοι μάχονται για την ισότητα, την ορατότητα, την συμπερίληψη, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες, όσοι ζουν την ζωή τους με ειλικρίνεια, θάρρος και χωρίς μίσος, είναι κατά τη γνώμη μου απείρως πιο “παλικάρια” και σαφέστατα απείρως πιο χρήσιμοι στην κοινωνία από τον ίδιο, ό,τι κι αν φορούν (επειδή κουράστηκα κάπως και με τον συμβολισμό των “παντελονιών”), ό,τι κι αν κάνουν στο κρεβάτι τους.
Πλην όμως, οι αντιλήψεις του κ. Κούγια είναι δεδομένες (επιτέλους παρενέβη και ο Άρειος Πάγος). Δεν τις έκρυψε ποτέ. Αντιθέτως, ευκαιρίας δοθείσης τις διατυμπανίζει με υπερηφάνεια. Και γιατί όχι; Αφού τα ΜΜΕ του προσφέρουν απλόχερα την προσοχή που επιθυμεί.
Εδώ είναι θέμα πλέον. Ο κ. Κούγιας δεν είναι κάποιος γραφικός δικηγόρος, περιορισμένος στο περιθώριο της δημοσιότητας, “ακυρωμένος” από την woke κουλτούρα.
Ο κ. Κούγιας είναι mainstream, όσο πιο mainstream γίνεται και συνεχίζει να βρίσκει βήμα στα πιο “λαμπερά” πάνελ, στις πιο δημοφιλείς εκπομπές, που συχνά μάλιστα του φιλοτεχνούν και το προφίλ!
Δεν είναι “αταίριαστος” ή “παράταιρος” στο εγχώριο μιντιακό περιβάλλον. Είναι απολύτως ταιριαστός. Διότι ακόμα και όταν παίζουν τις δηλώσεις του για να τον “καταδικάσουν”, το γενικότερο κλίμα στην ελληνική TV βρίσκεται πολύ πιο κοντά στον ίδιο και στον φριχτό, δημόσιο λόγο του από όσο καταλαβαίνουμε ή πιστεύουμε (η κ. Κουτσελίνη το απέδειξε περίτρανα, μα δεν είναι και η μόνη).
Το επιχείρημα που πολλοί παρουσιαστές χρησιμοποιούν, ότι δηλαδή τον φιλοξενούν επειδή πουλάει (ή απλώς κάνει ντόρο) , επιβεβαιώνει όσα ανέφερα ήδη: αν στον βωμό μιας κάποιας επιτυχίας επιτρέπεις σε έναν άνθρωπο να πληγώνει με τα λόγια του όποιον γουστάρει, τότε δεν διαφέρεις από εκείνον. Αδιαφορείς εξίσου για τους άλλους και τα δικαιώματά τους.
Οι πρόθυμοι δίαυλοι του μίσους που σταδιακά όλο και περισσότερο -μαζί και με πολλά άλλα γεγονότα βέβαια – διαβρώνει και δηλητηριάζει την ελληνική κοινωνία, αποτελούν βασικό μέρος του προβλήματος, σχεδόν όσο κι εκείνος που το ξερνάει.