Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία πρόσφατα έχει εκδοθεί, περιλαμβάνει σημεία στα οποία η Ε.Ε. φαίνεται να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για δημοσιονομικές αποκλίσεις που προβλέπεται να προκύψουν στην ελληνική οικονομία το έτος 2019.
Τα στοιχεία αυτά που έχουν δημοσιοποιηθεί βασίζονται σε κοινοτικές πηγές με γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, παρουσιάζονται ως σοβαρές επιφυλάξεις απέναντι στο προεκλογικό κλίμα ευφορίας που καλλιεργείται στην Ελλάδα εν όψει των βουλευτικών εκλογών, όπου ακούγονται πολύ περισσότερα πράγματα από εκείνα τα οποία μπορεί να γίνουν.
Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι οι Έλληνες κυβερνώντες πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να ανατραπούν όλα όσα έχουν συμφωνηθεί πριν από έξι μήνες, πάνω στα οποία βασίζεται η συμφωνία για την ελάφρυνση του χρέους.
Όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις των ευρωπαίων εταίρων να κατανοήσουν τις προεκλογικές ανάγκες της παρούσας κυβέρνησης, που ομολογουμένως ήταν η πλέον πιστή και υπάκουη στις μνημονιακές επιταγές των μέχρι και σήμερα, τέτοιες δηλώσεις που ευνοούν την προεκλογική φιλολογία βλάπτουν σοβαρά την οικονομία και θα πρέπει να αποφεύγονται.
Το πρώτο μεγάλο μέτωπο όπου οι δανειστές εκφράζουν την ανησυχία τους είναι ο νόμος πλαίσιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας, που φορτώνει τον προϋπολογισμό με πρόσθετες υποχρεώσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ και για αυτό τον λόγο συμφωνήθηκε το νέο αυτό πλαίσιο να έχει διάρκεια μόνο ένα χρόνο.
Το δεύτερο μέτωπο είναι οι αναμενόμενες δικαστικές αποφάσεις για αναδρομικά σε μισθούς και συντάξεις, όπου το υπολογιζόμενο κόστος εκτιμάται 4 δισ. το χρόνο.
Το τρίτο μεγάλο μέτωπο είναι οι προσλήψεις μέχρι του σημείου που αυτές θα αρχίσουν να επηρεάζουν τον μισθολογικό λογαριασμό του Δημοσίου.
Το τέταρτο που έχει επισημανθεί επανειλημμένα είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου προς τρίτους, θέμα που άπτεται της λεγόμενης χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης του κράτους.
Το πέμπτο μεγάλο θέμα είναι ότι η Ελλάδα έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων και η καθυστέρηση υλοποίησης του προγράμματος ΤΑΙΠΕΔ, καθώς και η απραξία στη διαχείριση της ακίνητης κρατικής περιουσίας.
Για τα παραπάνω αναφερθέντα ζητήματα ο Έλληνας υπουργός οικονομικών είχε δηλώσει βέβαιος ότι η έκθεση της Ευρωπαϊκής επιτροπής για τη δεύτερη αξιολόγηση θα είναι θετική για την Ελλάδα, ενώ στην ίδια συνέντευξη ομολόγησε λέγοντας ότι θα στηρίξει τη συζήτηση για χαμηλότερους δημοσιονομικούς στόχους ακόμη και με την επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Όποια και να είναι η κατάληξη των διαβουλεύσεων γύρω από την συζητούμενη έκθεση, εκείνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι τελικά βρίσκεται στον αέρα η προστασία της πρώτης κατοικίας μετά το 2020.
Όπως προκύπτει από τα νέα συμφωνηθέντα κυβέρνησης – τραπεζιτών το νέο πλαίσιο προστασίας από τους πλειστηριασμούς, αναμένεται να έχει ισχύ ένα έτος από τη στιγμή που θα τεθεί σε εφαρμογή το νέο καθεστώς και για τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες με δικαίωμα ένταξης μέσα σε μία τριετία.
Η έκθεση της Κομισιόν εκφράζει εντάσεις σχετικά με το σχέδιο που θα διαδεχθεί το Νόμο Κατσέλη για την προστασία της πρώτης κατοικίας, θεωρώντας ότι η προστασίας πρέπει να παρέχεται στοχευμένα μόνο προς τις ασθενέστερες ομάδες του πληθυσμού.
Με αυτόν τον τρόπο κάθε άλλο παρά εφησυχασμός επικρατεί ανάμεσα στις εκατοντάδες χιλιάδες ληξιπρόθεσμους δανειολήπτες πρώτης κατοικίας, παρά το ότι πληροφορίες που διέρρευσαν λένε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι μέσα στον επόμενο χρόνο θα φτιαχτεί ένα άλλο συμπληρωματικό πλαίσιο για την εξασφάλισή των.
Επίσης, δεν καθησυχάζονται από τις διαβεβαιώσεις ότι από τη στιγμή που το νέο πλαίσιο κάνει τον κύκλο του θα μπορούν να στραφούν εκ νέου στον νόμο Κατσέλη 3869/2010 για να ρυθμίσουν τις κόκκινες οφειλές τους, αφού θα απουσιάζει η επίμαχη διάταξη περί προστασίας της πρώτης κατοικίας.
Με το δεδομένο ότι σε καμία άλλη χώρα δεν υπάρχει παρόμοια διάταξη είναι βέβαιο ότι οι δανειολήπτες ανυπεράσπιστοι πλέον είναι αναγκασμένοι να πορευτούν βάσει του υφιστάμενου πτωχευτικού δικαίου.
Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, της δεύτερης μεταμνημονιακής αξιολόγησης και των αποκριάτικων εκδηλώσεων υπάρχει μία πραγματικότητα, «το κυνήγι του χαμένου θησαυρού πίσω από το κυνήγι του χαμένου πλειστηριασμού και του μύθου για την προστασία της πρώτης κατοικίας…».