Του Κώστα Κεφαλογιάννη
Για να μην παίζουμε με τις λέξεις και ψάχνουμε τρόπο να το ντριπλάρουμε: όσα έκαναν οι αγρότες στα αεροδρόμια του Ηρακλείου και των Χανίων την Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου δεν ήταν κινητοποίηση, ούτε μαχητική διεκδίκηση της ικανοποίησης των αιτημάτων τους: ήταν σκέτος, νέτος τραμπουκισμός!
Ακόμα κι αν τα ΜΑΤ, όπως το συνηθίζουν όντως πέταξαν χημικά χωρίς λόγο, ακόμα κι αν ο αστυνομικός σχεδιασμός για την προστασία των δύο αεροδρομίων αποδείχθηκε αστείος σε ύποπτο βαθμό, λες και κάποιος ήθελε να γίνουν επεισόδια, όλο το πράγμα ξεκίνησε και εξελίχθηκε εντελώς λάθος, με βαριά ευθύνη των ίδιων των αγροτών.
Από που κι ως που να κλείσει το αεροδρόμιο που συνδέει την Κρήτη με την υπόλοιπη χώρα και από την εύρυθμη λειτουργία του οποίου εξαρτάται η επαγγελματική υπόσταση πάρα πολλών ανθρώπων και επιχειρήσεων; Εκείνοι που πήραν την απόφαση, σκέφτηκαν πόσους άλλους επηρεάζουν; Όχι ταλαιπωρούν απλώς. Επηρεάζουν. Την δουλειά, την ζωή, ακόμα και την υγεία τους ;
Για ποιο λόγο, εδώ και δυο εβδομάδες, δεν έκλεισε κανένα άλλο αεροδρόμιο στην Ελλάδα; Είναι οι αγρότες της Κρήτης περισσότερο “μάγκες” από τους συναδέλφους τους; Όχι βέβαια, παρότι μάλλον έτσι νομίζουν. Είναι απλώς αρκετοί εξ’ αυτών, μαθημένοι στο δίκιο της κατσούνας. Στα “καπετανιλίκια”. Σε αυτό που έγραψα ευθύς – εξαρχής: στον τραμπουκισμό.
Ξύλο, καταστροφές, μια ντροπή πέρα ως πέρα.
Ειλικρινά, για να σταθούμε στο ελάχιστο, αναρωτήθηκε έστω κι ένας, τα σπασμένα αυτοκίνητα ιδιωτών, σε ποιον ανήκουν; Έχει προβλήματα ο ιδιοκτήτης τους; Μπορεί να το φτιάξει; Μήπως χρωστάει στην εφορία ή στον ΕΦΚΑ; Μα τι σημασία έχει τελικά, εδώ κουμάντο κάνουν οι μαγκούρες και όποιος βρεθεί στο δρόμο τους, κακό της κεφαλής του (και του αυτοκινήτου του).
Ήταν απολύτως βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα προσπαθούσε έστω στοιχειωδώς να φυλάξει τα αεροδρόμια. Όφειλε να την κάνει. Το περίμεναν και οι αγρότες. Είτε έπεσαν στην παγίδα λοιπόν, δημιουργώντας βαθιά απέχθεια και οργή σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Είτε δεν τους νοιάζει, διότι αυτή ακριβώς είναι η νοοτροπία τους, ειδικά εδώ στην Κρήτη. Νιώθω ότι πολλοί δεν στεναχωρήθηκαν καν για τα επεισόδια. Μάλλον τους άρεσαν κιόλας. Ένιωσαν, ενδεχομένως, υπερηφάνεια – η Κρήτη και πάλι στα χειρότερά της.
Και αφού τα είπαμε, τα ξεκαθαρίσαμε, να σταθούμε και στον κύριο υπεύθυνο όλης της κατάστασης: Την ελληνική κυβέρνηση φυσικά. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ που έχει ήδη δραματικές επιπτώσεις σε μεγάλο τμήμα τίμιων αγροτών και παραγωγών. Αναφέρομαι στην συνολική διαχείριση του θέματος, εδώ και αρκετές εβδομάδες και κυρίως από την προηγούμενη εβδομάδα, όταν έγιναν γνωστές οι προθέσεις των αγροτών να κλείσουν αεροδρόμια και λιμάνια.
Αντί για πραγματική και ουσιαστική προσπάθεια να σβήσει τη “φωτιά” πριν θεριέψει , ακόμα και με την κάθοδο κλιμακίου του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης στην Κρήτη, αρκέστηκε σε διαβεβαιώσεις που δεν πείθουν (ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί στο μέλλον αλλά προς το παρόν χρειάζεται υπομονή) και απειλές προς όσους σκόπευαν να αποκλείσουν τα αεροδρόμια, οι οποίες αποδείχθηκαν κενές περιεχομένου. Μετά ήρθε το επιχειρησιακό φιάσκο της Δευτέρας, με εικόνες ντροπής και για την ΕΛ.ΑΣ. Για να κλείσει η ημέρα, με την διαρροή περί “εγκληματικής οργάνωσης”.
Προφανώς υπήρξαν αγρότες που διέπραξαν σοβαρά αδικήματα και πρέπει να δικαστούν με βάση όσα προβλέπει ο νόμος. Και ο νόμος δεν προβλέπει βέβαια τίποτα περί εγκληματικής οργάνωσης (στην προκειμένη περίπτωση) . Η διαρροή, σε λάθος τάιμινγκ έτσι κι αλλιώς που θα μπορούσε να ρίξει κι άλλο λάδι στη φωτιά, έγινε αποκλειστικά για επικοινωνιακούς λόγους : να ικανοποιηθούν, να φάνε “σανό” πιο απλά, όσοι φαντασιώνονται τον Χρυσοχοϊδη “σερίφη” και τον Μητσοτάκη …Ντόναλντ Τραμπ και απαιτούν “σκληρές ποινές”.
Αν η μία όψη του προβλήματος είναι τα ίδια τα γεγονότα, η άλλη όψη είναι όλοι οι “καλά τους κάνανε”. Καλά κάνανε οι αγρότες στους αστυνομικούς, καλά έκαναν οι αστυνομικοί στους αγρότες, κλείστε τους φυλακή να μάθουν!
Όχι παιδιά, με συγχωρείτε. Το μόνο βέβαιο για όσα συνέβησαν είναι ότι τίποτα μα τίποτα απολύτως, δεν έγινε καλά.