Ο γνωστός και ως «λόγος της δυσφορίας» (malaise speech) είναι μία από τις πιο καινοτόμες στιγμές στα πολιτικά χρονικά των ΗΠΑ. Ο Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ μετά από τρία χρόνια στο οβάλ γραφείο και με το πρόβλημα της ενεργειακής κρίσης να πλήττει την δημοτικότητά του αλλά και την αμερικανική κοινωνία αποφάσισε στις 15 Ιουλίου του 1979 να απευθύνει ένα μήνυμα στον αμερικανικό λαό. Το μήνυμα του Προέδρου Κάρτερ δεν είχε τίποτε το συνηθισμένο… για την ακρίβεια ήταν τόσο ξεχωριστό που ειδικά σήμερα ώρες μετά τον θάνατό του μνημονεύεται από «εχθρούς» και «φίλους» ως μία από τις σπουδαιότερες πολιτικές ενέργειες των τελευταίων 30 και πλέον ετών.
Στην αρχή του μηνύματός του ο 39ος Πρόεδρος από το οβάλ γραφείο κάνει μία εισαγωγή προς τους Αμερικανούς πολίτες στην οποία τους ενημερώνει πως επιθυμία του ήταν να τους μιλήσει πριν από 10 ημέρες για το μείζον θέμα την περιόδου, την ενεργειακή κρίση… Άμεσα όμως ο τόνος γίνεται προσωπικός, στα όρια του φιλικού και ο Πρόεδρος της χώρας αναφέρει πως συνειδητοποίησε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν το γιατί η χώρα παραμένει διχασμένη και εξακολουθεί να διχάζεται βαθύτερα μπροστά στην κρίση.
Για πρώτη φορά στα πολιτικά χρονικά των ΗΠΑ ένας Πρόεδρος αποφάσιζε σε παναμερικανική μετάδοση να μιλήσει ανοιχτά για ένα ζήτημα – ακόμη και σήμερα ταμπού – στην χώρα. Ο Τζίμι Κάρτερ στα επόμενα 30 από τα συνολικά 32 λεπτά της ομιλίας του δίνει βάση στα δομικά ζητήματα της Αμερικανικής κοινωνίας και παρά το γεγονός πως δεν αναφέρει ούτε μία φορά τη λέξη «δυσφορία» – (malaise) η συγκεκριμένη ομιλία θα πάρει τον διαχρονική τίτλο «malaise speech». Ο Πρόεδρος Κάρτερ εμφανίζεται στους Αμερικανούς και ανοιχτά μιλά για χάσμα ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και την κοινωνία και σημειώνει πως η χώρα του είναι αδύναμη γιατί δεν μπορεί να συνταχθεί να σταθεί ως ολότητα μπροστά στα προβλήματα. Ο Κάρτερ φαίνεται να μιλά από καρδιάς σε μία κίνηση που από τους πολιτικούς εχθρούς του ερμηνεύτηκε ως αδυναμία και χρησιμοποιήθηκε ως πολιτικό επιχείρημα στην προεκλογική περίοδο που τελικά έφερε τον Ρόναλντ Ρέιγκαν στο οβάλ γραφείο.
Ο Κάρτερ μεσοπρόθεσμα μέσα από τη συγκεκριμένη κίνηση έχασε. Σε ποσοστά δημοφιλίας, σε αξιοπιστία και τελικά στις εκλογές. Μακροπρόθεσμα όμως έμεινε στην ιστορία. Ο Τζίμι Κάρτερ έγινε ο πρώτος Αμερικανός Πρόεδρος που συνδύασε αντιληπτικά από τη μία τη βαρύτητα των στιγμών, τα διαχρονικά προβλήματα της αμερικανικής κοινωνίας και από την άλλη την τεράστια δυναμική ενός μέσου όπως η τηλεόραση.
Δείτε εδώ ολόκληρη την ομιλία
