«Η Βιοηθική είναι εδώ για να δώσει απαντήσεις στο τι πρέπει να κάνουμε σε σχέση με τις ραγδαίες βιοτεχνολογικές εξελίξεις που μπαίνουν στη ζωή μας για τις οποίες πρέπει να πάρουμε κρίσιμες αποφάσεις. Όπως για τον προγεννητικό έλεγχο, την επιλογή φύλου, την τροποποίηση του γονιδιώματος, τις αμβλώσεις, την ευθανασία. Δηλαδή για κάθε δίλλημα που εισέρχεται στον ηθικό μας ορίζοντα εξαιτίας της ραγδαίας αύξησης της βιοτεχνολογίας και των επιστημών της ζωής» τόνισε στον ΣΚΑΪ Κρήτης και την Ελένη Βακεθιανάκη ο Διευθυντής του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και επικεφαλής του Ελληνικού Κλιμακίου της Έδρας Βιοηθικής της Ουνέσκο Βαγγέλης Πρωτοπαπαδάκης.
«Χωρίς συγκροτημένες απαντήσεις στα ερωτήματα που μας βασανίζουν ως κοινωνία και ως πρόσωπα, δεν μπορούμε να πάμε μπροστά. Π.χ. πριν μια εξαετία το Βέλγιο υιοθέτησε την ευθανασία ανηλίκων άνω των 4 ετών. Σήμερα στην Ελλάδα δεν μιλάμε καν για την ευθανασία των ενηλίκων. Επίσης, τώρα στην πανδημία, αν φτάσουμε να αποφασίζουμε ποιος θα διασωληνωθεί και ποιος όχι, ξέρουμε με ποια κριτήρια θα το κάνουμε;» αναρωτήθηκε.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ως λαός έχουμε πάρα πολλά καλά αλλά δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε και στα αρκετά άσχημα χαρακτηριστικά που μας διακρίνουν. «Στην Ελλάδα δυσκολευόμαστε να διαφωνήσουμε μεταξύ μας, πιστεύουμε ότι πρέπει να νικήσουμε αυτόν που έχει αντίθετη γνώμη με μας. Η Φιλοσοφία και η Δημοκρατία γεννήθηκαν στη χώρα μας αλλά δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή κατοικούν εδώ. Η ηθική που αφορά στα ζητήματα της Βιοτεχνολογίας χρειάζεται καλύτερη κατάρτιση του ατόμου γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνω γιατί στην Ελλάδα οι Ιατρικές Σχολές, και αυτό φορά και την ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, δεν αρχίζουν το πρόγραμμά τους από το μάθημα της Βιοηθικής όπως κάνουν όλες οι μεγάλες Ιατρικές Σχολές διεθνώς».
Ο κ. Πρωτοπαπαδάκης πρόσθεσε ότι «καθένας μας έχει τη δική του φιλοσοφία αλλά αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε εύκολα-και αυτό μας κάνει να μην εμπλεκόμαστε σε φιλοσοφικές, δηλαδή ηθικές συζητήσεις-είναι να καταλήξουμε σε ένα κοινό έδαφος πάνω στο οποίο θα συζητάμε. Με επιχειρήματα, με συναισθηματικές κραυγές ή με παρορμήσεις; Η πρόταση μου είναι να μιλάμε με επιχειρήματα για να καταλήγουμε σε συγκροτημένα συμπεράσματα».
