Του Βασίλη Σκουντή
«Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις», όπως γράφει και ο Διονύσιος Σολωμός στο ποίημα «Υμνος εις την Ελευθερίαν», που έμελλε να καταστεί ο Εθνικός ύμνος της πατρίδας μας…
Ε, λοιπόν, κάποια τέτοια περασμένα μεγαλεία γιορτάζουμε και σήμερα!
Σαν σήμερα το 2006, όταν στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος στη Σαϊτάμα η Εθνική ομάδα μπάσκετ προκαλούσε σοκ και δέος σε ολόκληρο τον πλανήτη ρίχνοντας στο κανναβάτσο τους Αμερικανούς!
Για να απαντήσω κιόλας στο ζήτημα «Τι είδε ο Γιαπωνέζος» που είχε θέσει το 1987 ο Λάκης Λαζόπουλος σε μια επεισοδιακή θεατρική επιθεώρηση, εκείνη την ημέρα ο κανονικός Γιαπωνέζος γούρλωσε τα μάτια του και έμεινε στήλη άλατος!
Σήμερα λοιπόν συμπληρώνονται 18 χρόνια από εκείνη τη μαγική νύχτα, ή μάλλον από εκείνο το μαγικό μεσημέρι που έκανε όλη την Ελλάδα να… ηδονιστεί και να παραλύσει.
Πρώτη Σεπτεμβρίου του 2006, μια ημερομηνία που αποτελεί ορόσημο στο ελληνικό αθλητικό γίγνεσθαι και επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά τον κλισέ (σε τέτοιες περιπτώσεις) μύθο του Δαυίδ με τον Γολιάθ.
Συνάμα απέδειξε περίτρανα πόσο δίκιο είχε ο Δήμος Ντικούδης για τη φράση που έγραψε (με σαφές σεξιστικό υπονοούμενο) στον πίνακα των αποδυτηρίων.
«Greek have basket…balls»!
Ναι, όντως οι Έλληνες απέδειξαν ότι έχουν από δαύτα και τα επέδειξαν σε αυτόν τον ημιτελικό κόντρα στους Αμερικανούς, απλώς –και σε πείσμα του παγκόσμιου πάταγου που προκάλεσε το 101-95- το παραμύθι δεν είχε το πρεπούμενο happy end.
Μας χάλασαν τη ζαχαρένια το μεθεπόμενο βράδυ οι Ισπανοί και χάθηκε η ευκαιρία να κεφαλαιοποιηθεί σε χρυσό ο θρίαμβος, που ωστόσο θα μνημονεύεται εις τους αιώνας των αιώνων ως ένα έπος!
Την παραμονή του ημιτελικού, μετά την προπόνηση της Εθνικής, στάθηκαν ο Παναγιώτης Γιαννάκης και ο Δημήτρης Διαμαντίδης για να κάνουν δηλώσεις στους πολυάριθμους εκπροσώπους των ελληνικών ΜΜΕ.
Την ώρα λοιπόν που άρχισε να μιλάει ο 3D, ξαφνικά το έδαφος άρχισε να τρέμει από κάτω μας και πανικοβληθήκαμε. Ως γνωστόν, η Ιαπωνία είναι η πιο σεισμογενής χώρα του κόσμου και οι κάτοικοι της έχουν εξοικειωθεί απολύτως και γι’ αυτό κιόλας δεν πανικοβάλλονται ποτέ από τα ταρακουνήματα της Γης, χώρια που υπάρχει και σχετικό μάθημα στα σχολεία.
Στον αντίποδα εμείς οι ανυποψίαστοι επισκέπτες, θορυβηθήκαμε και ανησυχήσαμε από αυτό το παρατεταμένο και αρκετά ισχυρό κτύπημα του Εγκέλαδου, αλλά επειδή εκείνη την ώρα κρατούσα το μικρόφωνο της ΕΡΤ δεν έχασα την ψυχραιμία μου, αλλά ούτε και την ευκαιρία.
«Λοιπόν, Δημήτρη, αυτή τη στιγμή κάνει σεισμό και τον νιώθουμε όλοι. Πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει ένας σεισμός και αύριο στον αγώνα;» Δεν θυμάμαι τι μου απάντησε ο Διαμαντίδης, αλλά και μόνο η σύμπτωση ήταν από μόνη της αρκετή για να «φτιάξει» ένα ενδιαφέρον τηλεοπτικό θέμα!
Την ίδια ημέρα, στην (ανοικτή για τα ΜΜΕ) προπόνηση των Αμερικανών, ο δις πρωταθλητής του ΝΒΑ (με τους Χιούστον Ρόκετς) Ρούντι Τομζάνοβιτς, που ως assistant coach είχε την ευθύνη του scouting επισήμανε ότι «πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως τον Διαμαντίδη διότι είναι πολύ καλός σουτέρ».
Οι μεν (Ελληνες) δημοσιογράφοι κοιταχτήκαμε μεταξύ μας, ο δε Διαμαντίδης στον οποίο μεταφέραμε την άποψη του προπονητή των Ρόκετς γούρλωσε και αναρωτήθηκε αυτοσαρκαζόμενος: «Εγώ καλός σουτέρ; Λάθος βίντεο θα είδε ο Τομζάνοβιτς»!
Είκοσι τέσσερις αργότερα πάντως αποδείχτηκε ότι ο Rudy-T είχε δει το σωστό βίντεο, καθότι ο γκαρντ του Παναθηναϊκού πέτυχε, μεταξύ άλλων, δύο τρίποντα.
Ο ημιτελικός εξελίχθηκε όχι απλώς στη χαρά, αλλά στην απόλυτη αποθέωση του ελληνικού pick n’ roll!
Προεξάρχοντος του Θοδωρή Παπαλουκά που έστηνε το ένα μετά το άλλο, η Εθνική διέλυσε την άμυνα των (ανυποψίαστων και απροετοίμαστων να αντιμετωπίσουν το παιχνίδι με το σκριν στην μπάλα) Αμερικανών και αυτό υπήρξε ένα από τα κομβικότερα σημεία που έκριναν τον αγώνα.
Εξήμισι χρόνια αργότερα ο Καρμέλο Αντονι όχι μόνο δεν είχε ξεχάσει εκείνη την υπόθεση, αλλά τη θυμόταν και την ανακάλεσε στη μνήμη του με… ανατριχιαστικές λεπτομέρειες!
Τον συνάντησα στο Λονδίνο τον Ιανουάριο του 2013 και στο περιθώριο του αγώνα των Νικς με τους Πίστονς κι όταν τον ρώτησα για εκείνο τον αγώνα μου είπε: «Ξεχνιέται ποτέ; Ήταν η πιο δυσάρεστη μπασκετική εμπειρία της ζωής μου και ακόμη νιώθω ζαλισμένος από τα 42 pick n’ roll που φάγαμε από τους Ελληνες»!
Δεν έχω μετρήσει ποτέ τα pick n’ roll που έστησε και τελείωσε η Εθνική, αλλά για να το λέει ο «Μέλο», τόσα θα ήταν…
Σε μια από τις πιο φαντασμαγορικές εμφανίσεις της ζωής του, ο Papaloyk;aw έστηνε το ένα με το άλλο με μοναδική μαεστρία, μοίρασε 12 ασίστ και έκανε τους Αμερικανούς να αλαλιάσουν!
Στη συνέντευξη Τύπου μετά τον ημιτελικό, ο Μάικ Σιζέφσκι δεν σταμάτησε να αναφέρεται σε αυτή την υπόθεση, αλλά μη έχοντας συγκρατήσει το όνομα του «δήμιου» της ομάδας του, τον ανέφερε συνεχώς ως «Τhe number four»!
Από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή του ημιτελικού –και σε αντίθεση με τους Ισπανούς και τους Αργεντινούς, οι οποίοι βρίσκονταν στην εξέδρα περιμένοντας τον μεταξύ τους δεύτερο ημιτελικό- οι Γιαπωνέζοι θεατές υποστήριζαν ανοικτά και με μεγάλο ενθουσιασμό τους Αμερικανούς.
Αρκετοί από αυτούς κρατούσαν μικρά πλακάτ με την αστερόεσσα και σε κάθε φάση επευφημούσαν τους λεγάμενους, ενώ στη λήξη του αγώνα δεν έκρυψαν την απογοήτευση τους. Το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο από τον αρχηγό της Εθνικής –και σεσημασμένο για τις θανατηφόρες ατάκες του- Μιχάλη Κακιούζη, ο οποίος μετά τη λήξη του ματς γύρισε και ρώτησε έναν παρατυχόντα Γιαπωνέζο: «Απορώ πώς τους υποστηρίζετε τόσο θερμά; Αλήθεια ξεχάσατε τι έκαναν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι;»
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, λοιπόν…
Να κλαις ακόμα από τη συγκίνηση, να λυπάσαι επειδή έχουν ξεμακρύνει, αλλά και να χαίρεσαι που έγιναν και τα έζησες και –επειδή έχουν περάσει 15 άγονα χρόνια από την τελευταία φορά που η Εθνική ανέβηκε σε ένα βάθρο (EuroBasket 2009)- να μπαίνεις στο τριπάκι του αναστοχασμού για το πώς θα σάξει πάλι η δουλειά!