Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την Αλλαγή.
Την ημέρα που για πρώτη φορά ένα κόμμα που δήλωνε “Σοσιαλιστικό” βρέθηκε στην Κυβέρνηση της χώρας μας.
Θα αρκούσε να παραθέταμε δύο φωτογραφίες της Ελλάδας,πριν και της Ελλάδας μετά,όπως κάνουν τα…ινστιτούτα αδυνατίσματος για να δείξουμε τη διαφορά του “πριν το ΠΑΣΟΚ” και “μετά το ΠΑΣΟΚ” και κάπου εκεί να τελείωνε η συζήτηση.
Επειδή όμως η εξέλιξη μιας χώρας και ενός λαού δεν μπορεί να περιγραφεί απλά με φωτογραφίες,καλό είναι να μπούμε στον κόπο να πούμε δυο-τρία λόγια για το τι σήμαινε για τη σύγχρονη Ελλάδα η 18η Οκτωβρίου του 1981.
Καταρχάς,όταν λέμε “ΠΑΣΟΚ”,αναφερόμαστε στο κόμμα που έχει ψηφιστεί περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.Σε τέτοιο βαθμό που υπάρχει η άποψη ότι σχεδόν όλοι οι Έλληνες έχουν ψηφίσει κάπου,κάποτε το κόμμα αυτό ή κάποιον υποψήφιο του σε τοπικές εκλογές,έστω και μια φορά στη ζωή τους.
Άρα μιλάμε εκ προοιμίου για ένα μαζικό φαινόμενο άρα και χαμηλότερης ποιότητας σε σχέση με αντίστοιχα φαινόμενα που είχαν μικρότερη απήχηση. Αφού ως γνωστόν η μαζικότητα ρίχνει -σχεδόν πάντα- την ποιότητα.
Δεύτερον,κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ ότι θα μπορούσε να είχε κάνει πάρα πολλά.
Έκανε όμως ακόμη περισσότερα που δεν είχαν κάνει όλοι οι προηγούμενοι από συστάσεως ελληνικού κράτους και δεν προκύπτει από πουθενά η πεποίθηση ότι θα τα έκαναν ποτέ,αν δεν είχε προκύψει η 18η του Οκτώβρη.
Μερικές από αυτές τις αλλαγές ήταν λαϊκά αιτήματα δεκαετιών.
Ας πούμε το ότι έπαψαν τα πολιτικά φρονήματα να αποτελούν κριτήριο που καθορίζει την καθημερινότητα του πολίτη.
Για το ποιος θα διοριστεί στο Δημόσιο και ποιος θα βρεθεί στην εξορία.
Δόθηκε νομική υπόσταση στην Ισότητα των δύο φύλων,σε μια χώρα που έμπαινε στην Ευρώπη με νόμους που υποχρέωναν τις γυναίκες πρακτικά να βρίσκονταν υπό την κηδεμονία του άντρα (πατέρα ή συζύγου).
Εφάρμοσε πολιτικές που άμβλυναν την -αρκετά μεγάλη για ευρωπαϊκή χώρα είναι η αλήθεια- διαφορά στο επίπεδο ζωής ανάμεσα στο Κέντρο και την “Επαρχία”.
Με περιφερειακά Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, οικονομική στήριξη των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα,δημιουργήθηκε αγορά παντού στην Περιφέρεια και καλύτερη ζωή για τον κόσμο που μένει εκεί.
Δημιουργήθηκε εσωτερική ελληνική αγορά.
Οι Έλληνες έγιναν καταναλωτές,με το να αυξήσει τους μισθούς και να δώσει συντάξεις, “πετώντας λεφτά από το ελικόπτερο” (κατά την γνωστή αμερικανική ρήση), μεγέθυνε την “πίτα” της αγοράς, μετασχηματίζοντας ολόκληρη την κοινωνία προς το ευρωπαϊκότερο (και… καταναλωτικότερο φυσικά).
Εκτός κι αν κάποιοι πίστευαν ότι θα μπορούσαμε να είμαστε μέλος της ΕΟΚ/ΕΕ και στην ελληνική επαρχία οι άνθρωποι να πηγαίνουν ακόμη με γαϊδουράκια και …”σκαφτικές” μηχανές.Ενώ στις πόλεις να ζουν σε παράγκες.
Θυμηθείτε οι πιο παλιοί ή δείτε φωτογραφίες οι νεότεροι,από το πώς ήταν η χώρα στα 70’s και στα 60’s,πώς ήταν η ύπαιθρος, η επαρχία ή οι λαϊκές γειτονιές των πόλεων.
Βέβαια τη διαφορά,μπορεί να σου πει κάποιος,την έκαναν τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας,στην οποία μπήκαμε σχεδόν με την άνοδο το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία.
Εν μέρει είναι σωστό.
Λεφτά όμως στη χώρα από τους Δυτικούς έχουν πέσει και σε άλλες εποχές αλλά δεν έφτασαν ποτέ στον ελληνικό λαό.
Να θυμηθούμε τι έγινε το Σχέδιο Μάρσαλ και τα πακέτα του Πιουριφόι μετά τον Πόλεμο;
Την δραχμή που ήταν συνδεδεμένη με το δολάριο τη μεταπολεμική εποχή;
Να θυμηθούμε τι έγιναν τα χρήματα για την αποκατάσταση των προσφύγων μετά το ’22;
Τα δάνεια που παίρνει το ελληνικό κράτος από συστάσεως του;(Και λίγο πριν για την ακρίβεια).
Πού πήγαν όλα αυτά τα λεφτά;
Πάντα στις τσέπες μιας ντόπιας ελίτ,που γι’αυτόν ακριβώς το λόγο ήταν,είναι και θα είναι φανατικά φιλοδυτική.Γιατί εκεί είναι το συμφέρον της.
Κονδύλια στοχευμένα προς τον κόσμο της εργασίας ουσιαστικά έχουμε για πρώτη φορά μετά το ’81.
Στο επίκεντρο της κριτικής ο Αντρέας
Κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ και πιο συγκεκριμένα τον Ανδρέα Παπανδρέου,ότι δημιούργησε μια Ελλάδα της Μεσαίας Τάξης και μια Οικονομία του Τριτογενούς Τομέα.
Ότι δηλαδή έβγαλε τους Έλληνες από τις φάμπρικες και τα χωράφια και τους έκανε υπαλλήλους,επιχειρηματίες,άεργους σε πολλές περιπτώσεις.
Αυτή όμως ήταν η εξέλιξη σε όλο το Δυτικό Κόσμο.
Το ίδιο έκανε και η Θάτσερ στη Μ.Βρετανία.
Το ίδιο έγινε παντού σταδιακά μετά τον Β’Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όχι ίσως στο βαθμό που έγινε στη χώρα μας,γιατί πολύ απλά η χώρα μας δεν είχε την οικονομία που θα μπορούσε να υποστηρίξει μια τέτοια μετατροπή αλλά εν πάση περιπτώσει αυτή ήταν η τάση στον δυτικό κόσμο και αυτήν ακολουθήσαμε και εμείς.
Εκτός και αν κάποιοι ονειρεύονταν μια “Ευρωπαϊκή Ελλάδα” με τα 2/3 του πληθυσμού να ζουν με στάνταρντς του 19ο αιώνα…
Το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είχε χτίσει μια καλύτερη χώρα.
Αυτό είναι σίγουρο.
Είχε την αποδοχή του λαού,είχε και μεγάλο μέρος της Διανόησης του τόπου μαζί του.
Θα μπορούσε να κάνει περισσότερες και πιο βαθιές αλλαγές.
Η υγεία και η προσωπική ζωή όμως του Αντρέα δε βοήθησαν σε αυτό το κομμάτι.
Γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν ο Αντρέας και μόνον Εκείνος.
Σαράντα χρόνια μετά τον Οκτώβρη του ’81 η επίσημη προπαγάνδα θεωρεί το ΠΑΣΟΚ του ’80 σαν την αιτία για τη σημερινή κατάντια της Ελλάδας.
Ο Ιδεολογία όμως του Σοσιαλισμού αλά ΠΑΣΟΚ δεν ήταν τίποτ’άλλο από τα θέλω του μέσου Ρωμιού που βρέθηκε κάποιος να τα πάρει και να τα κάνει κρατική ιδεολογία.
Τίποτα λιγότερο,τίποτα περισσότερο από αυτό.