Ήταν η περίοδος στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 όταν ο αείμνηστος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε παρομοιάσει τη χώρα με ένα απέραντο φρενοκομείο. Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και η περίφημη αυτή παροιμιώδης φράση όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκε, αλλά αντίθετα τις περισσότερες φορές επιβεβαιώθηκε.
Ακόμη και σήμερα μετά τα μύρια δεινά που έχει επιφέρει η δεκαετής οικονομική κρίση, ελάχιστα έχουμε παραδειγματιστεί, η απλή λογική έχει χαθεί και εξακολουθεί να αναζητείται.
Στην οικονομία πανηγυρίζουν για το τέλος των Μνημονίων, μοιράζουν αναδρομικά και υπόσχονται δώρα, αλλά έχουν υπογράψει δεσμεύσεις αυστηρής λιτότητας με άγνωστη ημερομηνία λήξης.
Στα εθνικά θέματα οι δυο συγκυβερνώντες διαφωνούν, αλλά συμφωνούν μόνο για τη συνέχιση άσκησης της εξουσίας. Για το ίδιο θέμα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση μπορεί να συνεχίσει το έργο της και χωρίς τους ΑΝΕΛ ως κυβέρνηση μειοψηφίας, φέροντας ως παράδειγμα την Ισπανία.
Στο Υπουργικό Συμβούλιο Υπουργοί αλληλοκατηγορούνται για χρηματισμούς από μυστικά κονδύλια και όλοι μαζί κατηγορούν την αντιπολίτευση για διαρροές απόρρητων δαπανών, στον τύπο.
Την ώρα που το πανελλήνιο παρακολουθεί τις εξελίξεις με τις δικαστικές υποθέσεις για το «σκάνδαλο» Novartis, στελέχη της κυβέρνησης επιτίθενται στους δικαστικούς λειτουργούς για καθυστέρηση στην απονομή της δικαιοσύνης.
Παρεμβαίνουν σε ανοιχτές δικαστικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, ρίχνοντας βαριές σκιές στην πολιτική ζωή του τόπου.
Δεν αφήνουν τη Δικαιοσύνη να ασκήσει το λειτούργημά της ελεύθερα, χωρίς παρεμβάσεις και πιέσεις. Αμφισβητούν τη δυνατότητα για την ανακάλυψη της αλήθειας μέσα από τις διαδικασίες που ορίζονται από το Νόμο, χωρίς να παραβιάζονται τα προσωπικά δεδομένα και το τεκμήριο αθωότητας των κατηγορουμένων.
Αγνοούν ότι οι πολιτικές αναφορές σε υποθέσεις που ελέγχονται από τη Δικαιοσύνη, είναι λανθασμένες και απαράδεκτες ανεξαρτήτως εάν πρόκειται για αθώο ή ένοχο, για κάποιον διάσημο ή απλό πολίτη. Παράδειγμα προς αποφυγή αποτελεί η αναφορά του πρωθυπουργού με την περίπτωση του γνωστού ενεχυροδανειστή από το βήμα της Βουλής τον προηγούμενο μήνα. Το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει ακόμη και αν ο κατηγορούμενος ευρίσκεται φυλακισμένος και παραμένει μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Η αντιπολίτευση δηλώνει ότι το σκάνδαλο Novartis χρησιμοποιήθηκε από τους κυβερνώντες ως μέσο πολιτικής σκοπιμότητας, προκειμένου να πλήξουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και όχι στην εξυγίανση του συστήματος προμηθειών του φαρμάκου στην Ελλάδα.
Λένε ότι η πολυεθνική φαρμακευτική εταιρία συνεχίζει να προμηθεύει το Δημόσιο αδιατάραχτα με τις ίδιες διαδικασίες που ακολουθούνταν πριν την αποκάλυψη του σκανδάλου.
Πριν από ένα περίπου χρόνο ο Ευάγγελος Βενιζέλος είχε χαρακτηρίσει σκευωρία την υπόθεση του σκανδάλου που στήθηκε με τη Novartis και είχε εξηγήσει αναλυτικά ότι υπάρχει ενδεχόμενο εφόσον όσα ισχυρίζεται η αντιπολίτευση αποδειχθούν αληθινά, οι πολιτικοί υποκινητές της υπόθεσης να βρεθούν αντιμέτωποι με την κατηγορία της «εσχάτης προδοσίας».
Τα τελευταία χρόνια της μεταπολίτευσης στην Ελλάδα τα ειδικά δικαστήρια και οι δικαστικές υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Παρά ταύτα είναι λίγες οι περιπτώσεις που έχουν καταδικαστεί πολιτικά πρόσωπα, διότι δεν σημαίνει ότι όσοι εμπλέκονται είναι απαραιτήτως ένοχοι.
Οι εξεταστικές έχουν γίνει ψωμοτύρι στη Βουλή, τα πορίσματα των κομμάτων είναι πάντα διαφορετικά, όμως η Δικαιοσύνη στο τέλος έχει την υποχρέωση να τις ερευνά και η ετυμηγορία της πρέπει να γίνεται σεβαστή από όλους.
Με όλα τα παραπάνω που συμβαίνουν στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια είναι βέβαιο ότι εάν σήμερα ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν θα είχε αναθεωρήσει την άποψή του για τη χώρα, απλά θα τη συμπλήρωνε λέγοντας: «Η Ελλάδα έγινε απέραντο δικαστήριο, μέσα σε ένα απέραντο φρενοκομείο…».