Το χρονικό διάστημα που έχει επέλθει από την ημέρα που ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός Ντέϊβιντ Κάμερον ανακοίνωσε την πρόθεση του για την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος για την παραμονή ή όχι στην ΕΕ, μέχρι την ανάδειξη στην πρωθυπουργία του γραφικού λαϊκιστή Μπόρις Τζόνσον, μας δίνει όλη την έκταση του φαινομένου Brexit, ως επιστέγασμα του εθνικολαϊκισμού σε μια χώρα, άλλοτε παγκόσμια αυτοκράτειρα, υπόδειγμα κοινοβουλευτισμού και δημοκρατίας.
Η πρόκληση του δημοψηφίσματος, το γεγονός ότι υπερίσχυσε και επικράτησε του ΟΧΙ, ως συνέχεια του παραλογισμού Κάμερον, Φάρατζ, αλλά και όλων των δημαγωγών που υπερθεμάτιζαν υπέρ της άτακτης εξόδου από την ΕΕ, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου, δημιουργώντας απρόβλεπτα γεγονότα και εξελίξεις, που καθιστούν μη προβλέψιμες τις επιπτώσεις για την Μεγάλη Βρετανία.
Η ασυδοσία του λαϊκισμού, που ήταν πάντα παρών στην Ευρωβρετανική σχέση, ο οποίος βγήκε ενισχυμένος από την υπόθεση του Brexit, επιφέροντας πλήγματα σε μια χώρα που είναι παγκόσμιο χρηματοοικονομικό κέντρο, που τα εκπαιδευτικά της ιδρύματα έχουν παγκόσμια απήχηση, που η οικονομία της έχει ισχυρά μεγέθη.
Και παρά την σημασία που αποτυπώνει το Βρετανικό brand name σε παγκόσμιο επίπεδο, με την απόφαση του δημοψηφίσματος, κυρίως μετά από αυτό, άρχισαν να διαφαίνονται οι επιπτώσεις στο Βρετανικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Και ένα άτακτο Brexit θα επιφέρει ανεπανόρθωτα πλήγματα.
Το πολιτικό αφήγημα του Μπόρις Τζόνσον για έξοδο από την ΕΕ χωρίς συμφωνία, δεν αποτελεί μια νέα εξέλιξη. Και επι πρωθυπουργίας Μέϊ, την Άνοιξη του 2019, η Βρετανία αντιμετώπιζε τον κίνδυνο εξόδου χωρίς την επίτευξη συμφωνίας, καθώς αυτήν την θέση προωθούσε αρχικά η τότε πρωθυπουργός, μέχρι την άτακτη αλλαγή στάσης της. Η υποχώρηση της ψευδαίσθησης ότι η ΕΕ θα αποδεχθεί τις εξωπραγματικές Βρετανικές απαιτήσεις, οδήγησαν την Μέϊ να κινηθεί στην κατεύθυνση αναζήτησης συμβιβαστικής λύσης.
Γεγονός είναι ότι το πολιτικό θεώρημα του Τζόνσον έχει υποστεί τόσες μεταβολές, φθάνοντας μέχρι και την καταδίκη από το Ανώτατο Δικαστήριο για την παραβίαση της νομοθεσίας και την χωρίς νομιμότητα απόφαση του για την αναστολή των κοινοβουλευτικών εργασιών. Φάνηκε απόλυτα αναξιόπιστος ακόμα και ως προς το άτακτο Brexit που εξέφραζε, καθώς υποχρεώθηκε να ζητήσει παράταση μικρού χρονικού διαστήματος σε περίπτωση μη ύπαρξης συμφωνίας έως τις 19 Οκτωβρίου, από την άλλη ήταν κάθετος στην αποχώρηση σε κάθε περίπτωση στις 31 Οκτωβρίου.
Η υπερψήφιση της συμφωνίας από το Κοινοβούλιο αλλά και η καταψήφιση του χρονοδιαγράμματος της κυβέρνησης, δεν ανάγκασε απλά τον Βρετανό πρωθυπουργό στην κατεύθυνση αναστολής της εξέτασης της συμφωνίας, μέχρι την απόφαση της ΕΕ για την προσφορά χρονικής παράτασης για την αποχώρηση, τον οδήγησε στο να υπόσχεται περαιτέρω συζήτηση για το νομοθέτημα για το Brexit, με αντάλλαγμα την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών στις 12 Δεκεμβρίου. Κάτι που τελικά προκάλεσε, βρίσκοντας ως ανεύθυνους συμμάχους τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες και το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα, με τους Εργατικούς του Κόρμπιν, να σύρονται πίσω από μια επιλογή που δεν εξασφαλίζει εχέγγυα λύσης στο ζήτημα του Brexit.
Το άρθρο έχει γραφεί για το Creta24.gr