Η ανατολή του πράσινου ήλιου ήρθε στην Ελλάδα το 1974 με την ίδρυση του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος ως σήμα κατατεθέν του ΠΑΣΟΚ από τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Υπήρξε το σήμα της ελπίδας που ονειρεύτηκαν πολλοί Έλληνες για μια μεγάλη πολιτική αλλαγή που προσδοκούσαν να φέρει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κυριάρχησε πάνω από τριάντα χρόνια στην Ελληνική πολιτική σκηνή.
Το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε 21 χρόνια την περίοδο της Μεταπολίτευσης και μαζί με όσα θετικά ή αρνητικά έφερε στην Ελλάδα διακρίθηκε για τη μεγάλη λαϊκή αποδοχή του με επιτυχίες ,στο συνδικαλισμό, στην αυτοδιοίκηση και στην κοινωνία.
Αρνητικά «επιτεύγματα» ήταν οι παθογένειες που δημιουργήθηκαν κατά τις δεκαετίες του ‘80 και του ’90 και είναι αυτές που σήμερα πρέπει να γκρεμιστούν για να μπορέσει επιτέλους να πάει μπροστά αυτός ο τόπος.
Η Ελλάδα την περίοδο εκείνη έζησε γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης και ευημερίας.
Η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα δημιούργησε τις προϋποθέσεις με τα πακέτα Ντελόρ, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, ενώ παράλληλα ο κρατικός και ο ιδιωτικός δανεισμός είχε γίνει καθημερινή ρουτίνα διαβίωσης για τους Έλληνες.
Με την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση και την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ και την αδυναμία της χώρας να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των νέων οικονομικών δεδομένων ο δανεισμός αυξήθηκε, με αποτέλεσμα τον εκτροχιασμό του δημοσιονομικού προϋπολογισμού της χώρας.
Σοβαροί οικονομολόγοι κατά την περίοδο της κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή έγραφαν ότι το μεγάλο χρέος οδηγούσε σε αδιέξοδο την οικονομία και η έλευση των μνημονίων ήταν αναπόφευκτη.
Η διακυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου δεν ήταν ο δημιουργός της καταστροφικής οικονομικής κρίσης που εκδηλώθηκε το 2010 στην Ελλάδα. Το λάθος του ήταν ότι αδυνατώντας να διαχειριστεί τα προβλήματα εκείνης της περιόδου, για να τα εξορθολογήσει και να θέσει τις προτεραιότητες για την αντιμετώπισή τους. Άπειρος στην επιλογή των συνεργατών του, οδήγησε την κυβέρνησή του αλλά και του ιδίου ως αρχηγού ενός κραταιού κόμματος όπως το ΠΑΣΟΚ, σε ένα άδοξο τέλος και στην «έκλειψη» του πράσινου ήλιου από τον ελληνικό πολιτικό ουρανό.
Σήμερα έχοντας ανοιχτούς λογαριασμούς με τον εαυτό του και την υστεροφημία του βρήκε την ευκαιρία μετά την παραίτηση της Φώφης Γεννηματά για να συμμετάσχει στις διαδικασίες ανάδειξης νέου αρχηγού, προσδοκώντας να εκλεγεί αναζητώντας την αποκατάσταση του κύρους του και τη δικαίωσή του.
Είναι αλήθεια ότι η συμμετοχή του προκαλεί αναταράξεις και ανακατατάξεις, για αυτό και όλο το πολιτικό σύστημα παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις. Όποιος από τους τρεις επικρατέστερους και αν κερδίσει την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ είναι σίγουρο ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για αλλαγές συσχετισμών στους κόλπους της αντιπολίτευσης.
Όπως δείχνουν τα πράγματα το ΠΑΣΟΚ είναι ακόμα εδώ, βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής και είτε θα εξαϋλωθεί, είτε θα αναγεννηθεί καταφέρνοντας να ανέβει σε διψήφια ποσοστά.
Υπάρχει ελπίδα για καλύτερη αντιπολίτευση στην Ελλάδα εφόσον ο νέος αρχηγός του ΚΙΝΑΛ καταφέρνει να εκμεταλλευτεί την πολιτική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και την δημοσκοπική του καθήλωση. Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση πιεζόμενη από μια υπεύθυνη αντιπολίτευση με προγραμματικές εναλλακτικές προτάσεις, θα γίνει περισσότερο αποτελεσματική και λιγότερο επιρρεπής στα λάθη που την οδηγεί η ανεπάρκεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Το σημερινό ποσοστό του ΚΙΝΑΛ μπορεί να μην είναι μεγάλο, όμως παραμένει καθοριστικό για τις πολιτικές εξελίξεις και το μέλλον της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.
Είναι λογικό να ανησυχούν περισσότερο στο ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία για την επόμενη μέρα του ΚΙΝΑΛ, γιατί εάν επαναπατριστούν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και η κατάρρευσή του.
Οι φήμες λένε ότι οι εξελίξεις που θα προκύψουν από την εκλογική διαδικασία ανάδειξης του νέου αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ, θα σημάνουν το τέλος της έκλειψης του πράσινου ήλιου και την πραγματική επιστροφή της πολιτικής κανονικότητας στην Ελλάδα.