Η μη επεμβατική διέγερση του εγκεφάλου με συνεχές ρεύμα δύο φορές την ημέρα θα μπορούσε να βελτιώσει τη γνωστική λειτουργία σε άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ.
Αυτό δείχνουν τα αποτελέσματα μικρής κλινικής μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό “General Psychiatry”.
Οι συγγραφείς της μελέτης, με επικεφαλής τον Xingxing Li από το Τμήμα Ψυχιατρικής του Νοσοκομείου Ningbo Kangning του Πανεπιστημίου Ningbo στη Zhejiang της Κίνας, θεωρούν ότι η διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος (tDCS) βελτιώνει την πλαστικότητα του εγκεφάλου.
Η συσκευή tDCS διαθέτει δύο ηλεκτρόδια που συνδέονται στο τριχωτό της κεφαλής και εκπέμπουν συνεχώς συνεχές ρεύμα χαμηλής έντασης. Η διαδικασία δοκιμάζεται ήδη σε διάφορους τομείς της ιατρικής, μεταξύ άλλων και για την κατάθλιψη.
Στην παρούσα μελέτη, τυχαιοποιήθηκαν140 ασθενείς με ήπια έως μέτρια νόσο Αλτσχάιμερ. Έλαβαν είτε θεραπεία tDCS δύο φορές ημερησίως με σταθερό, χαμηλό ρεύμα 1-2 mA είτε αντίστοιχη εικονική θεραπεία. Οι συνεδρίες θεραπείας πραγματοποιήθηκαν 5 ημέρες την εβδομάδα για μέγιστο διάστημα 6 εβδομάδων.
Το ρεύμα εφαρμόστηκε στον ραχιαίο προμετωπιαίο φλοιό, την περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για εκτελεστικά καθήκοντα όπως ο σχεδιασμός και η λήψη αποφάσεων, αλλά και για τη μνήμη εργασίας, τον έλεγχο της κοινωνικής συμπεριφοράς και τον έλεγχο ορισμένων πτυχών της ομιλίας και της γλώσσας.
Οι συμμετέχοντες ήταν άνω των 65 ετών, είχαν νοσήσει από Αλτσχάιμερ εδώ και τουλάχιστον 6 μήνες και όλοι είχαν βαθμολογία κάτω από 26 στην εξέταση Mini-Mental State Examination (MMSE).
Μια βαθμολογία 24 θεωρείται μη φυσιολογική και αποτελεί ένδειξη γνωστικής εξασθένησης. Οι δύο ομάδες ήταν συγκρίσιμες όσον αφορά την ηλικία, το φύλο και το επίπεδο εκπαίδευσης.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το MMSE και το τεστ ADAS-Cog (Alzheimer’s Disease Assessment Scale-Cognitive) για να αξιολογήσουν τις γνωστικές επιδόσεις των συμμετεχόντων στη μελέτη κατά την έναρξη της μελέτης, μετά από 2 εβδομάδες και ξανά μετά από 6 εβδομάδες.
Το τελευταίο επικεντρώνεται στη γλώσσα και τη μνήμη. Για την παρακολούθηση των αλλαγών στη νευρική πλαστικότητα, μετρήθηκαν επίσης ηλεκτρομυογραφικά κινητικά προκλητά δυναμικά (MEP).
133 ασθενείς ολοκλήρωσαν την παρέμβαση των 2 εβδομάδων, 124 συμμετείχαν στη μελέτη μέχρι το τέλος των 6 εβδομάδων. Υπήρχαν διάφοροι λόγοι για την διακοπή της μελέτης, αλλά τα παράπονα που σχετίζονταν με τη θεραπεία δεν συμπεριλαμβάνονταν ανάμεσά τους.
Μετά από 2 εβδομάδες, εξακολουθούσε να μην υπάρχει διακριτή διαφορά σε καμία από τις δύο ομάδες. Ωστόσο, μετά από 6 εβδομάδες, η γνωστική λειτουργία των συμμετεχόντων στην ομάδα tDCS είχε βελτιωθεί σημαντικά.
Αυτό ήταν ιδιαίτερα αισθητό στον τομέα της μνήμης (μνήμη λέξεων, ανάκληση οδηγιών δοκιμασίας, αναγνώριση λέξεων). Στην ομάδα με εικονική θεραπεία, τέτοιες βελτιώσεις δεν ήταν ανιχνεύσιμες ούτε μετά από 6 εβδομάδες.
Η κατάσταση ήταν παρόμοια με την πλαστικότητα του φλοιού. Ενώ καμία αλλαγή δεν ήταν ανιχνεύσιμη μετά από 2 εβδομάδες, η μέτρηση MEP μετά από 6 εβδομάδες έδειξε βελτίωση της φλοιώδους πλαστικότητας στην ομάδα με tDCS.
