Η νύχτα της Αναστάσεως είναι η νύχτα που διαλύει κάθε σκοτάδι. Είναι η νύχτα όπου η θλίψη μεταμορφώνεται σε ελπίδα, ο θάνατος καταργείται και η ζωή κυριαρχεί. Η Εκκλησία ολόκληρη μεταμορφώνεται: οι καμπάνες ηχούν χαρμόσυνα, τα πρόσωπα φωτίζονται, οι ψυχές αναπαύονται. «Χριστός ἀνέστη!»—η διακήρυξη αυτή δεν είναι απλώς ένας χαιρετισμός, αλλά κραυγή νίκης, μήνυμα σωτηρίας, λόγος ζωής (βλ. Ματθ. 28,6· 1 Κορ. 15,55-57).
Η χαρά της Αναστάσεως δεν είναι μια πρόσκαιρη συγκίνηση. Είναι η βαθιά, υπαρξιακή εμπειρία ότι το κακό και ο θάνατος δεν έχουν τον τελευταίο λόγο. Είναι η χαρά εκείνη που γεννιέται από τη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό, όπως συνέβη με τους Μαθητές που «ἔχαιρον ἰδόντες τὸν Κύριον» (Ιω. 20,20). Αυτή η χαρά γίνεται δύναμη, νόημα και ζωή. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζει πως «ἡ τοῦ Χριστοῦ Ἀνάστασις πηγή ἀτελευτήτου χαρᾶς ἐστίν» (PG 59, 743).
Η Ανάσταση δεν είναι ένα παρελθοντικό γεγονός, αλλά διαρκές παρόν. Ζούμε αναστάσιμα κάθε φορά που συγχωρούμε, αγαπάμε, ελπίζουμε. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει: «Χθες εσταυρούμην συν Αυτῷ, σήμερον δοξάζομαι» (Λόγος Α’, Εἰς τὸ Πάσχα, PG 36, 624).
Ο Χριστός, με την Ανάστασή Του, δεν υπόσχεται απλώς αιώνια ζωή, αλλά μας καλεί να τη γευθούμε από τώρα: «ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσι» (Ιω. 10,10). Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος διακηρύσσει πως ο χριστιανός καλείται να ζει ήδη από αυτήν τη ζωή την Ανάσταση, εφόσον ενώνεται μυστικά με τον Αναστημένο Κύριο (Ὑμνοι Θείοι 1, 1-20).
Η χαρά της Αναστάσεως δεν αναιρεί τον πόνο, αλλά τον φωτίζει. Ο Χριστός δεν απέφυγε τον Σταυρό, αλλά τον πέρασε για να μας οδηγήσει στη Ζωή. Ο Μ. Βασίλειος σημειώνει πως «διὰ τοῦ θανάτου καταλύεται ὁ θάνατος» (Περί του Αγίου Πνεύματος, PG 32, 132).
Η Εκκλησία καλεί τους πάντες να συμμετάσχουν στο φως και στη χαρά: «Δεῦτε πάντες, τῆς ζωῆς μεθέξετε» (Κατηχητικός Λόγος Μ. Βασιλείου, PG 31, 429). Η Ανάσταση είναι οικουμενική πρόσκληση αγάπης, ενότητας και χαράς.
Ας ζήσουμε αυτή τη χαρά όχι μόνο το Πάσχα, αλλά σε κάθε βήμα της ζωής. Ας γίνουμε άνθρωποι της Ανάστασης, άνθρωποι του φωτός και της συγχωρητικότητας. Και τότε, η Ανάσταση θα γίνει προσωπική εμπειρία, τρόπος υπάρξεως και φανέρωση της Βασιλείας του Θεού μέσα στον κόσμο.
Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη!
