Η αυτοδιοίκηση, ως θεσμός, έχασε μία «χρυσή» ευκαιρία για να παγιώσει ένα ισχυρό μοντέλο απλής αναλογικής στις εκλογές.
Η ψήφιση του νέου εκλογικού νόμου αποτελεί ένα βήμα… προς τα πίσω καθώς δημιουργεί ένα αμιγώς «δημαρχοκεντρικό» καθεστώς για την επόμενη ημέρα.
Ο δυσλειτουργίες του προηγούμενου εκλογικού νόμου και τα ζητήματα «κυβερνησιμότητας» που ήρθαν στο προσκήνιο, κυρίως σε μεγάλους δήμους, δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία.
Η έλλειψη θάρρους για απόλυτη αναλογικότητα, με την επιβολή δεύτερης Κυριακής στον προηγούμενο νόμο, αποτέλεσε την… κερκόπορτα των αλλαγών.
Η αυτοδιοίκηση, σε αυτό το άτυπο crash test, δεν έδειξε κουλτούρα συνεργασιών, δεν έπεισε ότι μπορεί να αναπτύξει συνέργειες και σε πολλές περιπτώσεις απέτυχε να λειτουργήσει υπό τη συνισταμένη των συναινέσεων.
Αποδείχτηκε μία «μικρογραφία» της κεντρικής εξουσίας, με πολιτικά τερτίπια και παθογένειες που συναντάμε στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Ένα αίτημα δεκαετιών για απλή αναλογική στην αυτοδιοίκηση μπαίνει πλέον στο «συρτάρι» και κάθε φορά που θα επανέρχεται στο προσκήνιο, τα λάθη και οι μικροπολιτικές θα υπενθυμίζουν το αποτυχημένο «πείραμα» του προηγούμενου εκλογικού νόμου και της αδυναμίας αιρετών να αποτελέσουν ένα παράδειγμα διοίκησης, όπως αυτό συναντάται σε πολλές χώρες του εξωτερικού.