Μετά φόβου πολέμου καταστροφικού, πίστεως και αγάπης για την πατρίδα, χωρίς περιοριστικά μέτρα για τη διασπορά του κορωνοϊού, ετοιμάζονται να εορτάσουν οι Έλληνες την 25η Μαρτίου, επέτειο έναρξης της επανάστασης του 1821.
Οι δυο προηγούμενες επέτειοι θα μείνουν ιστορικές σε σχέση με τις 198 προγενέστερες επετείους, γιατί ήταν οι μοναδικές από συστάσεως του Ελληνικού κράτους που δεν εορτάστηκαν, λόγω των έκτακτων μέτρων, απαγόρευσης κυκλοφορίας και συνωστισμού, που είχαν επιβληθεί κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης.
Η φετινή ξεχωριστή επέτειος για την έναρξη της επανάστασης, μας δίνει εκ νέου την ευκαιρία να αναλογιστούμε τους προγόνους μας που διατήρησαν το ελληνικό έθνος ζωντανό από το 1453 μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, έως το 1821 που μας απελευθέρωσαν από τον τουρκικό ζυγό.
Να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας σε κείνους που έπεσαν υπέρ πατρίδος, στους μάρτυρες της ορθόδοξης πίστεως και σε όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για την απόκτηση της ελευθερίας στα δύσκολα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς.
Βέβαια η φετινή επέτειος συμπίπτει με τα σοβαρά γεγονότα που διαδραματίζονται στον πόλεμο Ρωσίας και Ουκρανίας, τις υπερβολές και την παραπληροφόρηση που υπάρχει τώρα όπως τότε και σήμερα.
Χαρακτηριστικά ήταν τα αποσπάσματα από τον ευρωπαϊκό τύπο της εποχής εκείνης που παρομοίαζαν τους Έλληνες επαναστάτες με τους αρχαίους Έλληνες ήρωες των περσικών πολέμων, με ειδήσεις που προκαλούσαν το ενδιαφέρον και τη συγκίνηση των λαών της Ευρώπης, καθώς ήταν διογκωμένες και υπερβολικές σε υπέρτατο βαθμό.
Μύθοι και πραγματικότητα, ανακρίβειες και υπερβολές διαδίδονταν οφειλόμενες προφανώς κατά το μεγαλύτερο μέρος στις επιθυμίες των Ελλήνων που ζούσαν στις ευρωπαϊκές χώρες και αποτελούσαν μέρος της ελληνικής εθνικής προπαγάνδας.
Έγραφαν επίσης και μεταφέρονταν και στο εσωτερικό της επαναστατημένης χώρας, ότι η Ρωσία είχε κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Τουρκίας και τα στρατεύματα του Υψηλάντη σάρωναν τους Τούρκους στις παραδουνάβιες χώρες. Έλεγαν ότι οι Βαλκανικοί λαοί ξεσηκώθηκαν εναντίον των Τούρκων και οι στρατιές των Ρώσων πέρασαν τα σύνορα ερχόμενες να στηρίξουν την επανάσταση των Ελλήνων.
Όμως αυτό που αξίζει να αναζητήσουμε είναι άλλες πραγματικές, σκοτεινές, αθέατες πλευρές εκείνης της ιστορικής περιόδου. Δεν πέρασαν εκείνα τα χρόνια μόνο με ηρωικές πράξεις θάρρους, δόξας και εθνικής ανάτασης. Υπήρξαν περίοδοι διχόνοιας, προδοσίας και ντροπής, που δεν είναι εθνικά ωφέλιμο να αποκρύβονται και να εξαφανίζονται από την εθνική ιστορική μνήμη.
Αναγνωρίζουμε τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των προσώπων εκείνης της περιόδου, όμως υπάρχουν κάποια αξιοσημείωτα περιστασιακά γεγονότα, από τα οποία θα αναφέρουμε ενδεικτικά τα παρακάτω:
Ο σκληρός ενδοεπαναστατικός ανταγωνισμός μεταξύ των νησιών κυρίως της Ύδρας, των Σπετσών και των Ψαρών, που οδήγησε στην καταστροφή των Ψαρών από τους Τούρκους, γιατί υπήρξε απροθυμία να ζητηθεί βοήθεια από τα άλλα ανταγωνιστικά νησιά.
Στο κίνδυνο να τιναχτεί στον αέρα η επανάσταση όταν ο ήρωας Μιαούλης κατέκαψε τον ελληνικό στόλο στον Πόρο και έπιασε αιχμάλωτο τον μπουρλοτιέρη Κανάρη.
Οι εμφύλιοι σπαραγμοί για τα οφίτσια και τα φεουδαρχικά τιμάρια που μοίραζαν οι τούρκοι κατακτητές, που οδηγούσαν σε αδελφοκτόνες αιματοχυσίες.
Η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και η δολοφονία του πρώτου Έλληνα Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια και πολλά άλλα.
Φέτος την 25η Μαρτίου ημέρα που αναμένεται να γίνει ο καθιερωμένος επίσημος εορτασμός της επανάστασης του 1821, πρέπει αφενός μεν να αναλογιστούμε όλα όσα έγιναν τα χρόνια εκείνης της ιστορικής περιόδου αισθανόμενοι υπερήφανοι για την εθνική μας Παλιγγενεσία και αφετέρου να προσεγγίσουμε με νηφαλιότητα του νου και της συνείδησής μας, την ανάγνωση της αθέατης -σκοτεινής πλευράς της ιστορίας μας.