Μια εβδομάδα συμπληρώνεται την Πέμπτη από την ημέρα που σημειώθηκε το αιματηρό περιστατικό στη Μεσαρά, από το οποίο τραυματίστηκε σοβαρά όταν δέχτηκε σφαίρα στο κεφάλι και δίνει μάχη στη ΜΕΘ ένας 29χρονος άνδρας.
Ο 29χρονος Νίκος εξακολουθεί να είναι διασωληνωμένος στη ΜΕΘ του Βενιζέλειου Νοσοκομείου με την κατάστασή του να παραμένει κρίσιμη.
Yπενθυμίζεται πως το περιστατικό σύμφωνα με βιντεοληπτικό υλικό σημειώθηκε ο φερόμενος ως δράστης, ένας 22χρονος , πυροβόλησε το θύμα. Μάλιστα, ο ήχος μιας από τις πολλές κάμερες το υλικό των οποίων κατασχέθηκε για να εξεταστεί, «έδειξε» ότι δράστης και θύμα διαπληκτίστηκαν, σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται επισήμως από την αστυνομία, γιατί το ένα όχημα δεν άφησε το άλλο να προσπεράσει…
«Για όσους ξεχάσατε τον Νίκο, αφήστε με να σας τον θυμίσω…» γράφει στην σπαρακτική ανάρτησή της η Στέλλα Σταφανουδάκη, η οποία καλεί την πολιτεία να λάβει άμεσα δραστικά μέτρα γαι την αντιμετώπιση του φαινομένου – μάστιγα για την Κρήτη, ώστε να μην βρεθεί ποτέ ξανά άλλος στη θέση του 29χρονου.
Διαβάστε την ανάρτησή της:
«Αύριο κλείνει μια εβδομάδα από την μέρα που ο Νίκος παλεύει για τη ζωή του. Σε όποιον είχε την τύχη να τον γνωρίσει, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα… Όποιος όμως δεν τον γνωρίζει ή ξέχασε ξαφνικά ότι τον γνωρίζει, αφήστε με να σας πω δυο λόγια για αυτόν.
Ο Νίκος γεννήθηκε στην Κρήτη. Γονείς του ο Γιάννης Φανουράκης και η Ζαχαρένια Σταθορακη. Δύο άνθρωποι που μόχθησαν σε όλη τους τη ζωή για να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Που φρόντισαν να τα κάνουν ανθρώπους κι όχι ανθρωπακια…ο Νίκος μεγάλωσε, σπούδασε, ερωτεύτηκε, έκανε φίλους και μια μέρα λίγο καιρό πριν να πάρει το πτυχίο του, πυροβολήθηκε στο κεφάλι χωρις να έχει κάνει κακο πότε σε κανέναν.
Ότι δημιούργησαν οι γονείς του καταστράφηκαν μέσα σε λίγα λεπτά. Γιατί αν ο γονιός δεν έχει το παιδί του , δεν έχει τίποτα.
Δεν μιλάμε για ένα ατύχημα, αλλά για απόπειρα ανθρωποκτονίας…δεν ήταν η κακιά η ώρα αλλά οι κακοί άνθρωποι…
Μια ολόκληρη περιοχή βράζει από θυμό γιατί ξέρει και γιατί φοβάται ότι αύριο μεθαύριο στην θέση αυτή μπορεί να είναι τα δικά της παιδιά. Όλοι μιλάμε κάθε μέρα για το ίδιο πράγμα, όλοι ρωτάνε κάθε μέρα για τον Νίκο. Όλοι εκτός από αυτούς που θα έπρεπε…
Θα ήθελα να μάθω που βρίσκεται η τοπική ηγεσία αυτού του τόπου, που βρίσκονται οι βουλευτές μας; Δεν υπάρχει ένας που να έχει το σθένος και την ανθρωπιά να βγει και να καταδικάσει το γεγονός; Δεν υπάρχει ένας που να μπορεί να δείξει συμπαράσταση σε αυτούς τους γονείς;
Πότε επιτέλους θα γίνει κάτι για να μην καταστρέφεται το μέλλον αυτού του τόπου;
Μήπως ήρθε η ώρα για να παρθούν δραστικά μέτρα;
Για τον Νίκο!
Για το κάθε παιδί που αύριο θα βρεθεί στη θέση του Νίκου και μπορεί να είναι το δικό σας παιδί.
Για όσους ξεχάσατε τον Νίκο, αφήστε με να σας τον θυμίσω…»
