Ποτέ δεν μου άρεσαν τα μισόλογα, ούτε οι προσπάθειες να πω κάτι που θα πρέπει να ψάξετε πίσω από τις λέξεις για να βρείτε τί εννοώ. Την Κυριακή στο Ηράκλειο θα ψηφίσω Βασίλη Λαμπρινό.
Ασφαλώς δεν ήταν η επιλογή μου στον πρώτο γύρο. Το γεγονός ότι πριν από πέντε χρόνια είχε στηριχθεί από τη ΝΔ, το γεγονός ότι πολλά στελέχη του προέρχονται από αυτό τον χώρο, ήταν από μόνο του αρκετό για να μην τον ψηφίσω στον πρώτο γύρο. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ψηφίζω με κριτήριο πολιτικό και ιδεολογικό και μετά μετρούν τα πρόσωπα.
Τώρα όμως που έμειναν οι δυο τους, Λαμπρινός και Κουράκης, η επιλογή είναι προφανής. Και δεν είναι η αποχή (ή άκυρο).
Αποχή σημαίνει Κουράκης, ειδικά με αυτή τη διαφορά. Τόσο απλά.
Μπορεί να μην ψήφισα τον Λαμπρινό αλλά ζούσα και δημοσιογραφούσα σε αυτή την πόλη τα πέντε χρόνια της θητείας του. Και είδα καθαρά την αντίστασή του στην προσπάθεια χειραγώγησής του από τη ΝΔ. Ακριβώς δηλαδή αυτό που θα θέλαμε από όλους τους δημάρχους να κάνουν. Το σωστό και δίκαιο και όχι αυτό που τους λέει το κόμμα που τους στήριξε ώστε να τους ξαναστηρίξει στις επόμενες εκλογές.
Καλό θα ήταν να μην ξεχάσουμε, ειδικά εμείς που νιώθουμε τον εαυτό μας στην Αριστερά, πως ο Λαμπρινός είχε το σθένος να αρνηθεί τη ρατσιστική γραμμή της ΝΔ για το προσφυγικό, τότε που οι θύλακες Αυγενάκη, ακόμα και μέσα στην ίδια του την παράταξη, έλεγαν πως οι πρόσφυγες θα φέρουν αρρώστιες για τα παιδιά μας (δήλωση της Αθηνά Σπανάκη σημερινής εκλεγμένης με τον Κουράκη).
Αυτό ήταν που έκανε τον Αυγενάκη να δηλώνει «θα τον τελειώσω» και αυτό επιδιώκει εδώ και δύο χρόνια, ως επίδοξος κρητικάρχης της ΝΔ. Και μένα ως δημότη αυτό δεν γίνεται να μη με αφορά.
Καλό θα ήταν να μην ξεχάσουμε, ειδικά εμείς που νιώθουμε τον εαυτό μας στην Αριστερά, πως ο Λαμπρινός είχε το σθένος να πει όχι στην (ανέξοδη είναι η αλήθεια) πρόταση για μεγάλο δρόμο προς τιμήν του αποβιώσαντος Μητσοτάκη.
Ελεγα και τότε μέσα μου, πώς είναι δυνατόν ο πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, που έδωσε μάχες ενάντια στο σύστημα Μητσοτάκη για το θέμα του Εφετείου, να αποδώσει τιμές σε κάποιον που ταλαιπώρησε τόσα χρόνια το Ηράκλειο και όλη την ανατολική Κρήτη. Και ετοιμαζόμουν να γράψω φλογερό κείμενο εναντίον του δημάρχου αν ονόμαζε την Κνωσού ή την παραλιακή ως «Κωνσταντίνου Μητσοτάκη» για να ανταλλάξει τη στήριξη του υιού και αρχηγού αλλά και του μηχανισμού της ΝΔ.
Με διέψευσε και δεν το έκανε, τιμώντας την ιστορία τη δική του και της πόλης. Και εκείνο το κείμενο δε χρειάστηκε να γραφτεί. Και δεν μπορώ να μην του το αναγνωρίσω.
Κατόπιν βέβαια, η ΝΟΔΕ Ηρακλείου (δηλαδή ο Αυγενάκης) τον χαρακτήρισε «καταπιεσμένο αριστερό»… Αριστερός δεν είναι φυσικά ο Λαμπρινός και ούτε θα γίνει ξαφνικά αλλά για την πιο ακραία ΝΔ των τελευταίων ετών, ίσως να φαντάζει και… κομμουνιστής.
Και αργότερα όταν παραχώρησε το κτίριο του Δημοτικού Ιατρείου για της στέγαση της Τοπικής Μονάδας Υγείας, τον είπαν «βαστάζο» του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και τότε ο δήμαρχος έκρινε πως έτσι θα υπηρετηθούν καλύτερα οι ανάγκες των δημοτών και όχι το δικό του πολιτικό μέλλον.
Σήμερα, η ΝΔ πριμοδοτεί τον βασικό του αντίπαλο. Το σύστημα Αυγενάκη είναι συντεταγμένο δίπλα στον Γιάννη Κουράκη και δεν το κρύβει. Πρόσωπα όπως η Σπανάκη και ο Χαιρέτης μεταπήδησαν σε εκείνους έναντι των οποίων έδωσαν μάχη το 2014, μόνο και μόνο για να εκδικηθούν τον δήμαρχο που τους έφερε στα πράγματα. Γιατί προφανώς από εκεί πήραν υποσχέσεις για υπηρέτηση της πολιτικής της ΝΔ στον Δήμο Ηρακλείου.
Στάθηκα με τη δημόσια γνώμη μου απέναντι στις οικτρές μεθοδεύσεις της νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ προς τους Ενεργούς Πολίτες και προσωπικά προς τον Ηλία Λυγερό. Είναι ο χώρος της ευρύτερης Αριστεράς αυτός που κινούμαι και τάσσω τον εαυτό μου και προφανώς με αφορά περισσότερο ως πολίτη και ως δημοσιογράφο.
Αλλά δεν μπορώ να κάνω πως δεν βλέπω τις αντίστοιχες μεθοδεύσεις (και πολύ πιο χυδαίες) που έγιναν στην απέναντι πλευρά από τη ΝΔ, που σήμερα επιδιώκει την παλινόρθωση του συστήματος Κουράκη. Φυσικά και με αφορούν όλα αυτά ως δημότη για το αύριο της πόλης.
Ξαναλέω. Η ψήφος μου στις δημοτικές καθορίζεται κυρίως από την πολιτική και ιδεολογική μου ταυτότητα και λιγότερο από τα πρόσωπα. Η ιδιότητα του δημότη σαφώς εμπλέκεται με την επαγγελματική μου ιδιότητα. Σε αυτό τον τομέα, η κριτική μου προς όποιον και αν βγει θα προσπαθώ να είναι αυστηρή και δίκαιη.
Και η σημερινή μου, δημόσια στήριξη στον Λαμπρινό ας εκληφθεί και από τον ίδιο μάλλον ως λόγος για σκληρότερη κριτική στο μέλλον παρά ως κατάθεση των όπλων. Το ίδιο θα ίσχυε και αν έβγαινε ο Λυγερός. Και δυστυχώς δεν βγήκε. Σε αυτό το σημείο όμως, μπροστά στη δεύτερη κάλπη, δεν μπορεί να μην πω σε ποιον αισθάνομαι ότι πιάνει περισσότερο τόπο η κριτική αυτή.
Μια κουβέντα για τον Πολιτισμό
Στην εποχή που η Αριστερά έχει αποσυρθεί από τον παιδευτικό ρόλο που πάντα έπαιζε, στην εποχή που η Αριστερά δίνει περισσότερες ψήφους στη Ραλλία των reality από τον Ross Daly, στην εποχή που η Αριστερά βγάζει ευρωβουλευτή τον Γεωργούλη αντί της Κονιόρδου ας αναγνωρίσουμε πως το παλιό, αστικό Ηράκλειο, το Ηράκλειο που εκφράζουν ο «συντηρητικός» Λαμπρινός και η αντιδήμαρχος Αριστέα Πλεύρη κατάφερε να αλλάξει αρκετά το κλίμα και την αισθητική του μεγαλύτερου δήμου της Κρήτης. Ας είμαστε γενναιόδωροι και μαζί τους, αλλά κυρίως με τους εαυτούς μας. Αλλιώς ας ξαναγυρίσουμε στα πασοκικά μεγαλεία και στη Φουρέϊρα του κ. Κουράκη.
Και λίγα λόγια περί τακτικής
Κάποιοι λένε πως το σύστημα με τον δεύτερο γύρο είναι προβληματικό και δημιουργεί ψεύτικα διλήμματα. Διαφωνώ.
Όταν επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή άλλαξε ο νόμος και ο δήμαρχος έβγαινε από τον πρώτο γύρο με 42%, τότε όλοι ξεσηκωθήκαμε. Και ειδικά η Αριστερά. Οι άλλοι έλεγαν πως αφού βγάζουμε κυβέρνηση με 42% δεν είναι δυνατόν να μη βγάζουμε δήμαρχο. Και εμείς είπαμε, και είχαμε δίκιο, πως ειδικά στην Αυτοδιοίκηση, τον πιο κοντινό στον πολίτη θεσμό διοίκησης, πρέπει να επιτυγχάνεται η ΜΕΓΙΣΤΗ ΔΥΝΑΤΗ νομιμοποίηση των εκπροσώπων μας.
Παλέψαμε για να γυρίσει ο δεύτερος γύρος στο 50% και να μη στερηθούν οι πολίτες το δικαίωμα να διαλέξουν δήμαρχο ακόμα και αν δεν προκρίθηκε εκείνος που προτιμούσαν ως πρώτη επιλογή. Όσοι σήμερα λένε πως δεν τους αφορά ο δεύτερος γύρος, απεμπολούν το δικαίωμα αυτό για το οποίο αγωνίστηκε η Αριστερά. Είναι κατάκτηση ο δεύτερος γύρος και όχι βαρετή υποχρέωση.
Ειδικά για κάποιους από τους Ενεργούς Πολίτες στο Ηράκλειο, που νιώθουν ότι έχασαν από τον Λαμπρινό (αφού με αυτόν μάχονταν για να μπουν στον δεύτερο γύρο) και τώρα είναι θυμωμένοι μαζί του, έχω να πω το εξής. Όταν ήμασταν πιτσιρικάδες και αποκλειόταν η ομάδα μας στον πρώτο γύρο, μετά ήμασταν με όποιον συναντούσε απέναντί του αυτός που μας απέκλεισε. Για να τιμωρηθεί που μας έκανε τέτοιο κακό. Αργότερα μεγαλώσαμε και ωριμάσαμε κάπως. Και καταλάβαμε πως αν αυτός που μας απέκλεισε τελικά πάρει το κύπελλο θα αυξήσει και τη δική μας αξία γιατί θα σημαίνει ότι χάσαμε από τον καλύτερο εκ των αντιπάλων μας.
Δημοσιεύθηκε στο pisoselides.gr