Σημαντικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα αλιευτικά σκάφη με την επάνδρωσή τους
Η ακρίβεια έχει επηρεάσει και τα αγαπημένα μας αφρόψαρα, με τις τιμές σε σαυρίδι, γαύρο, σαρδέλα, λαβράκι, σκουμπρί κ.ά. να αυξάνονται εβδομάδα με την εβδομάδα.
Οι αλιείς αναφέρουν ότι δεν δίνεται βίζα σε αλιεργάτες με καταγωγή από την Αίγυπτο, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με την έλλειψη προσωπικού. Ήδη υπολογίζεται ότι περισσότερα από 100 αλιευτικά μένουν ακινητοποιημένα λόγω αυτής της έλλειψης.
Ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Αλιέων, Μιχάλης Καραντώνης, τόνισε ότι «η ψαριά είναι μικρή. Η σαρδέλα, ο γαύρος και όλα τα αφρόψαρα βγαίνει μόνο από ένα συγκεκριμένο αλιευτικό εργαλείο, το γρι–γρι», ενώ σημείωσε ότι «δεν υπάρχουν Έλληνες ψαράδες», μιλώντας σήμερα (18/07) στον ΣΚΑΪ.
«Υπάρχει πρόβλημα εδώ και δύο χρόνια, στην Αίγυπτο. Πλέον, τα πληρώματα δεν έχουν Έλληνες ψαράδες, το 98% είναι Αιγύπτιοι. Μόνο η δική μας οικογένεια δραστηριοποιείται. Τα γρι–γρι δεν βγήκαν ούτε πέρυσι, ούτε εφέτος λόγω κωλύματος με το Προξενείο. Δεν δίνεται βίζα, όπως τα παλιά χρόνια. Λείπουν χέρια, δεν ξέρω γιατί δεν λύνεται αυτό το πρόβλημα. Όταν λιγοστεύουν τα καΐκια, λιγοστεύει και το ψάρι κι έτσι, γίνεται ακριβότερο.
Μιλήσαμε με όλους τους υπουργούς, αλλά δεν λάβαμε κάποια απάντηση. Το 2006, βγήκε ένας κανονισμός που προβλέπει ότι για όλα τα αλιευτικά εργαλεία θα ισχύσουν περιορισμοί στο βάθος της θάλασσας και την απόσταση από την ακτή», επεσήμανε ακόμη.
Τι συμβαίνει με τα τουρκικά αλιευτικά στο Αιγαίο;
Όλα αυτά, ενόσω 32 μεγάλα τουρκικά σκάφη –αλιευτικά γρι–γρι και ρυμουλκά– που ρυμουλκούν κλωβούς με άγνωστες ποσότητες ζωντανού τόνου, ταξιδεύοντας από τη Μάλτα προς την Τουρκία, παρουσιάζουν ύποπτη δραστηριότητα και αδικαιολόγητα μεγάλη παραμονή –επί τουλάχιστον δύο εβδομάδες το καθένα– σε περιοχές του Αιγαίου (κυρίως μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Σαμοθράκης) και του Ιονίου.
Το Ινστιτούτο Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος αναφέρει ότι παρακολουθεί και καταγράφει επιμελώς τη δραστηριότητα, είτε μέσω παρατήρησης από τα ερευνητικά του σκάφη, είτε μέσω αναφορών από δίκτυο πολιτών, είτε μέσω παρακολούθησης του ηλεκτρονικού ίχνους των αλιευτικών σκαφών.
Στις περισσότερες περιπτώσεις τα σκάφη αυτά κινούνται νόμιμα σε διεθνή ύδατα, αφού είναι γνωστό ότι η Ελλάδα έχει εθνικά ύδατα στα 6 μίλια από τις ακτές και η Τουρκία έχει ανακοινώσει εδώ και χρόνια ότι αν το αλλάξουμε αυτό μέχρι τα 12 μίλια, όπως έχουμε δικαίωμα με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αυτό θα είναι casus belli.
Οι Τούρκοι αλιείς, έτσι, μπορούν ελεύθερα να ψαρεύουν στις περιοχές αυτές του Αιγαίου, δημιουργώντας προβλήματα στους Έλληνες συναδέλφους τους, οι οποίοι έχουν διάφορες δεσμεύσεις στην άσκηση του επαγγέλματος από τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αντίθετα, οι Τούρκοι ψαράδες δεν υπολογίζουν αυτές τις δεσμεύσεις και μπορούν ανενόχλητα να λειτουργούν κατά το δοκούν. Αυτή η κατάσταση από μόνη της δημιουργεί καθεστώς αθέμιτου ανταγωνισμού εις βάρος των Ελλήνων αλιέων.
