Για τα ψηφαλάκια των "Τουρκοκρητικών"

Ο όρος “Τουρκοκρητικοί” μπαίνει σε εισαγωγικά.
Όχι γιατί δεν είναι Τούρκοι τώρα πια αλλά γιατί η καταγωγή τους δεν μπορεί να θεωρηθεί τουρκική,από την στιγμή που η μόνη γλώσσα που μιλούσαν αυτοί οι μουσουλμάνοι της Κρήτης ήταν τα κρητικά-ελληνικά. (Βλ.Βίντεο)

[ΒΙΝΤΕΟ: “Το Ταξίδι”.Ντοκιμαντέρ του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού με Τουρκοκρητικούς πρώτης,δεύτερης και τρίτης γενιάς που ζουν στα Μοσχονήσια. Αληθινές μαρτυρίες και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία.]

Η γλώσσα βέβαια αυτών των ανθρώπων,των οποίων ο πληθυσμός άλλαξε αρκετές φορές στα σχεδόν 300 χρόνια της οθωμανικής κατοχής της Κρήτης,ήταν αποκλειστικά και μόνο τα ελληνικά, ο διαχωρισμός όμως των Μιλλέτ (εθνοτήτων) στην Οθωμανική Αυτοκρατορία γινόταν αυστηρά με κριτήριο το θρήσκευμα, οπότε οι Κρητικοί που είχαν αλλαξοπιστήσει θεωρούνταν και (ήταν κατά κάποιον τρόπο) Τούρκοι. Τούρκοι όπως ήταν και όλοι οι υπόλοιποι μουσουλμάνοι δηλαδή που αποτελούσαν το έθνος των “Πιστών”,από την στιγμή που αυτό που ονομάζουμε σήμερα “τουρκικό έθνος” είναι το συνονθύλευμα των εξισλαμισμένων λαών της Μικράς Ασίας (κυρίως) αλλά και των Βαλκανίων.

Η εξέλιξη του εκτουρκισμού ξεκινούσε από τον εξισλαμισμό των πληθυσμών της πρώην Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον 11ο (περίπου) αιώνα και μετά και σε ένα δεύτερο στάδιο (γενιές αργότερα) οι πληθυσμοί αυτοί περνούσαν και στον εκτουρκισμό. Με το δεύτερο στάδιο πολλές φορές να ολοκληρώνεται αιώνες μετά,μετά και από τη δημιουργία του τουρκικού κράτους το 1923,σε πολλές περιπτώσεις,όπως εκείνη των μουσουλμάνων της Κρήτης.

Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που η γειτονική μας χώρα από τη Μικρασιατική Καταστροφή (για εκείνους ήταν απελευθερωτικός πόλεμος) και μέχρι και μετά το τέλος του Β’Παγκοσμίου Πολέμου δε μας ενόχλησε καθόλου.
Γιατί βρισκόταν στη φάση του εκτουρκισμού του ετερογενούς πληθυσμού της.
Ενοχλούσε βέβαια τους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς που είχαν απομείνει στα γεωγραφικά της όρια αλλά με τα γειτονικά της κράτη και κυρίως με την Ελλάδα είχε καλές σχέσεις,ειδικά τη δεκαετία του ’30.

Ο χάρτης

Αυτή η εποχή φυσικά ανήκει στο παρελθόν.Τώρα έχουμε διεκδικήσεις,χάρτες και επιθετικές ενέργειες εις βάρος της χώρας μας.
Μία από αυτές σόκαρε το πανελλήνιο: Ο χάρτης του Μπαχτσελί,που εκτός από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου,τώρα συμπεριελάμβανε και την Κρήτη στα όρια του τουρκικού κράτους.
Από τη Βόρεια Κύπρο,στο γκριζάρισμα του Αιγαίου,στην γραμμή που χωρίζει στη μέση το Αιγαίο,μετά στο τουρκολιβυκό μνημόνιο και τώρα “κόκκινη” και η Κρήτη.

Σίγουρα με την Κρήτη μέρος του τουρκικού κράτους θα άλλαζε ολόκληρο το παιχνίδι της Ανατολικής Μεσογείου.
Το νησί είναι κομβικό για το θέμα των κοιτασμάτων που έχουν έρθει στην επικαιρότητα ειδικά τώρα που η Ευρώπη προσπαθεί να απαγκιστρωθεί από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Είναι όμως μόνο αυτό;

Υπάρχει και κάτι άλλο που δεν βλέπουμε να αναφέρεται στα πάνελ της αθηναϊκής τηλεόρασης: Στην Τουρκία ζει ακόμη και σήμερα μια σημαντική κοινότητα “τουρκοκρητικών”,μουσουλμάνων δηλαδή κρητικών απόγονων ελληνόφωνων εξισλαμισμένων της Κρήτης,οι οποίοι όχι μόνο έχουν ξεχάσει την καταγωγή τους αλλά απ’ότι βλέπω και παρατηρώ μέσω των social media και του ίντερνετ γενικότερα, κρατούν σαν σημαία τους την κρητική τους καταγωγή.
Κάποιοι από αυτούς μάλιστα λένε ότι είναι και Έλληνες (ή κάτι σαν Έλληνες) αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία η αλήθεια είναι ότι νιώθουν “Τούρκοι από την Κρήτη”.
Άσχετα αν,ξαναλέμε,οι πρόγονοι τους δε μιλούσαν ούτε λέξη τούρκικα και αν οι ίδιοι δε νιώθουν τόσο άνετα με τους “από μέσα” Τούρκους,εκείνους της Ανατολής.
Έτσι κι αλλιώς η γειτονική μας χώρα είναι μοιρασμένη και σε αυτό το κομμάτι.

Αυτή η κοινότητα,που για πολλούς είναι σε αριθμό σχεδόν σαν τους Κρητικούς της Κρήτης,είναι κάποια “ψηφαλάκια”,που μπορεί να μην εκλέγουν κυβέρνηση, σίγουρα όμως τα έχει ανάγκη ο Μπαχτσελί,αφού η είσοδος του (εθνικιστικού) του κόμματος στην επόμενη τουρκική Βουλή θα κριθεί οριακά,όπως λέγεται και θα κρίνει το αν ο Ερντογάν θα μείνει στην εξουσία ή όχι.

Βέβαια ιστορικά οι Τουρκοκρητικοί είναι Κεμαλιστές,όπως σχεδόν όλοι οι Τούρκοι που ήρθαν στην Τουρκία από τα Βαλκάνια και την Ελλάδα με τις ανταλλαγές των πληθυσμών.
Ο Κεμάλ -από τη Μακεδονία και ο ίδιος- αντιπροσώπευε ιστορικά περισσότερο τους “δυτικόφιλους” Τούρκους,ενώ ο Ερντογάν με καταγωγή από τα βάθη της ανατολής (από την πόλη Ρίζε -Ριζούντα του Πόντου στα σύνορα με τη Γεωργία),είναι ο φιλοοθωμανός,φιλοϊσλαμιστής “ανατολίτης”.

Εμάς πάλι όλοι οι Τούρκοι μας φαίνονται οι ίδιοι στις πολιτικές τους θέσεις.Στην παρούσα ιστορική συγκυρία τουλάχιστον.Και αν εξαιρέσει κανείς το φιλοκουρδικό ΗDP όλα τα άλλα κόμματα της τουρκικής Βουλής μοιάζουν να ονειρεύονται τη χώρα τους σαν μία από τις μεγάλες αναθεωρητικές δυνάμεις της εποχής μας.
Με τον αναθεωρητισμό τους να περνά πάνω και από τη δική μας χώρα.

[Φωτό: “Απέναντι” η Κρήτη/Girit παίζει παντού]