Κάπως έτσι, λοιπόν, χωρίς κανένας από τους δύο «αιώνιους» να εντυπωσιάσει απέναντι σε Άρη και Προμηθέα, η 5η εφετινή αναμέτρηση Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού είναι γεγονός (2-2 το μέχρι στιγμής εφετινό σκορ) και το απόγευμα της Κυριακής (18/02, 19.00) θα κρίνει τον δεύτερο εγχώριο τίτλο της χρονιάς.
Τα δεδομένα στην παρούσα φάση φέρνουν, κατά την ταπεινή μου άποψη φέρνουν τον Ολυμπιακό να παρουσιάζει μία αισθητή επιθετική βελτίωση τον τελευταίο μήνα και με την ενσωμάτωση των Πετρούσεφ και Ράιτ σε ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στο μεγάλο rotation του Μπαρτζώκα, να δείχνει ότι έχει καλύψει την απόσταση που τον χώριζε πριν μπούμε στο 2024, σε ρυθμό και αγωνιστικό momentum από τον Παναθηναϊκό! Έστω κι αν θα κληθεί να δώσουν το 3ο νοκ-άουτ ματς σε ισάριθμες βραδιές!
Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μεν σημείο αναφοράς την σκληράδα στα μετόπισθεν, κυρίως η προσθήκη του Ράιτ, όμως τους δίνει αντίδοτο στην εκρηκτικότητα και την αθλητικότητα του Λεσόρ αλλά και μεγαλύτερη έφεση στο ριμπάουντ και περισσότερες προϋποθέσεις για αιφνιδιασμό! Η έξτρα ενέργεια στην άμυνα προσδίδει και μεγαλύτερη αυτόπεποίθηση στην επίθεση και αυτός είναι και ο λόγος που οι «ερυθρόλευκοι» σκοράρουν περισσότερο.
Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του, παρουσιάζεται πιο σκληρός και επιδραστικός από ποτέ τα τελευταία χρόνια στην άμυνα, χάρη στο μέγεθος και κυρίως την επιθετική νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίζουν οι περισσότεροι παίκτες τα ανασταλτικά τους καθήκοντα.
Ωστόσο, το μεγάλο του πλεονέκτημα εντοπίζεται στο εύκολο σκοράρισμα που τους παρέχει η επιθετική δεινότητα του Κέντρικ Ναν, ο οποίος δύσκολα μαρκάρεται στο ένας εναντίον ενός.
Στην δεδομένη χρονική στιγμή, όμως, με τον Σλούκα να δείχνει εμφανώς ανέτοιμος μετά τον πρόσφατο τραυματισμό του και τον Βιλντόζα να είναι άγνωστο αν θα είναι σε θέση να βοήθησει και πόσο, ο Αταμάν είναι υποχτρεωμένος να επιβαρρύνει με πολλαπλούς ρόλους τον Γκραντ, στο πρώτο νοκ-άουτ ματς-τίτλου που καλούνται να δώσουν και να διαχειριστούν οι παίκτες του στην εφετινή σεζόν.
Συμπερασματικά πιστεύω ότι ο τελικός θα κριθεί από την ομάδα που θα καταθέσει στο παρκέ την μεγαλύτερη ενέργεια και σκληράδα, σε ένα ματς, που λίγες ώρες πριν το τζάμπολ, οι μικρές επιδραστικές λεπτομέρειες δείχνουν μοιρασμένες.
Υπόθεση οκτώ λεπτών στο 2ο μέρος!
Κάπως ετσι το 23-13 (9’24”) έγινε 29-30 στο 16o λεπτό και 42-42 στο ξεκίνημα του 2ου μέρους, προκαλώντας τον εύλογο εκνευρισμό του 58χρονου τεχνικού των «ερυθρολεύκων». Κάπου εκεί, όμως και με το άγχος να μεγαλώνει, ο Ολυμπιακός έγινε πολύ επιθετικός στην άμυνα και σταδιακά άρχισε να φθείρει τις ενεργειακές αντοχές των αντιπάλων του.
Το απότέλεσμα (91-77) κρίθηκε ουσιαστικά στο οκτάλεπτο από το 22’ έως το 30’, διάστημα στο οποίο οι Πειραιώτες έπαιξαν άμυνα, έτρεξαν και σκόραραν στον αιφνιδιασμό, όντας ταυτόχρονα αποτελεσματικοί και στο set παιχνίδι (σκοράροντας από κοντά αλλά και από μακριά)!
Οι 27 ασίστ (έστω και με 17 λάθη), εκ των οποίων οι 18 στο 2ο μέρος, δείχνουν ότι όταν ο Ολυμπιακός βρήκε ρυθμό στην επίθεση, ήταν σχεδόν αδύνατον να μην ξεφύγει στο σκορ, από την στιγμή που ήταν συνεπής στο κομμάτι της άμυνας και δεν χρειάστηκε σε κανένα σημείο του αγώνα να κυνηγάει.
Τα δεδομένα απέναντι στον Παναθηναϊκό, θα είναι σίγουρα διαφορετικά (το μεσημέρι αναμένεται να μάθουμε αν θα είναι διαθέσιμος ο Γουίλιαμς-Γκος) και μεγάλο κλειδί θα αποτελέσει η ευστοχία των κατόχων του Κυπέλλου από μακριά, ειδικότερα στο ξεκίνημα του αγώνα, οπότε και θα διαμορφωθούν οι πρώτες ισορροπίες του τελικού.
Ναν, μπασκετικό «ξύλο» και ενεργειακό έλλειμμα!
Στο παιχνίδι που άνοιξε την αυλαία της ημιτελικής φάσης, το ζητούμενο για το αν «θα έχουμε ματς» ή όχι, είχε να κάνει με το αν οι «κιτρινόμαυροι» θα είχαν το ενεργειακό απόθεμα για να δυσκολέψουν τις κινήσεις του Ναν (και γενικότερα να πιέσουν τα guard του «τριφυλλιού»), αλλά ταυτόχρονα και τις δυνάμεις για να αντέξουν στo πολύ αποτελεσματικό physical game που παίζει ο Παναθηναϊκός.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Εργκίν Αταμάν έριξε πολύ νωρίς τον Σλούκα στο παιχνίδι κι επέλεξε ένα σχήμα με τρεις κοντούς, έτσι ώστε να βελτιώσει την μετακίνηση της μπάλας από την ομάδα του και να σταματήσει το καλό ξεκίνημα του Άρη (5-9 στο 5’ και 11-14 στο 8’)!
Κάπως έτσι, η ασφυκτική πίεση του Γκραντ (με βοήθειες) πάνω στον Τολιόπουλο, που μπήκε ζεστός στο ματς (7π. με 3/3 σουτ) και το instant scoring του Κέντρικ Ναν, βοήθησαν τον Παναθηναϊκό να αποσπαστεί πολύ γρήγορα και χάρη σε ένα σερί 15-2, να «χτίσει» την πρώτη διψήφια διαφορά (26-16 στο 11’).
Έτσι όπως παρουσιάστηκε από πλευράς ενέργειας και επιθετικών λύσεων ο «αυτοκράτορας» (έπαιζε το έβδομο παιχνίδι του σε 14 μέρες), το ματς θα είχε τελειώσει πολύ νωρίς αν δεν ερχόταν η αποβολή του Λεσόρ με 2η τεχνική ποινή, η οποία αφαίρεσε ένα μεγάλο επιθετικό κι αμυντικό πλεονέκτημα των «πρασίνων» μέσα στην ρακέτα! Κι έδωσε την ευκαιρία στον Γιάννη Καστρίτη να παίξει περισσότερο με τις λόμπες των κοντών προς τους ψηλούς του.
Παρ’ αυτά, όμως, το μέγεθος και το physicality που έδωσε στην άμυνα του Παναθηναϊκού το σχήμα με τον Ερνανγκόμεθ, τον Καλαϊτζάκη και τον Αντετοκούνμπο στο παρκέ, σε συνδυασμό με το σαφές «πράσινο» πλεονέκτημα στο παιχνίδι των επαφών (19-2 οι βολές στο πρώτο μέρος) και φυσικά την εύκολη σύνδεση του Ναν με το καλάθι, δεν επέτρεψαν στους Θεσσαλονικείς να πλησιάσουν περισσότερο από το -8, στο ξεκίνημα του 2ου μέρους.
Γενικά, ο Άρης ήταν «άδειος» ενεργειακά και αυτό φάνηκε περισσότερο στην επίθεση που δέχτηκε μεγάλη πίεση και υπέπεσε σε 17 λάθη και πλην του Τολιόπουλου (21π., 3ασ., 3κλ. & 4λ. με 8/13 σουτ), δεν είχε δεύτερο αξιόπιστο εκτελεστικό πόλο για να γίνει περισσότερο απειλητικός.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο «αυτοκράτωρ» είχε μείνει στους 53 λίγο πριν την συμπλήρωση 37 λεπτών και σκόραρε 12 στο τελευταίο τρίλεπτο, που η διαφορά είχε φτάσει και τους 17 πόντους εις βάρος του και το ματς είχε κριθεί.
Με αυτά και με εκείνα, η ομάδα του Αταμάν πήρε μία σχετικά ξεκούραστη πρόκριση (76-65) χωρίς να χρειαστεί να φορτσάρει, να πιεστεί αλλά και να εντυπωσιάσει. Και αυτό επειδή επιθετικά, μπερδεύτηκε λίγο στο 2ο μέρος, μην έχοντας συνηθίσει να παίζει για μεγάλο διάστημα χωρίς τον Λεσόρ στο παρκέ.
