Μέγα σόου στο Κάιρο της γειτονικής και φιλικής μας Αιγύπτου,όπου η μεταφορά των μουμιών των Φαραώ έγινε με φαντασμαγορική τελετή και παρέλαση αρμάτων,πιστών στη μεγαλοπρέπεια του …Aρχαιοαιγυπτιακού πολιτισμού.
Ενός πολιτισμού που φυσικά ελάχιστη σχέση μπορεί να έχει με τη σημερινή -φίλη ξαναλέω- Αίγυπτο,η οποία είναι μια χώρα όπου ο κόσμος μιλάει αραβικά,γράφει με την αραβική γραφή,αποτελείται -κατά πλειοψηφία- από μουσουλμάνους και αν εξαιρέσεις τις πυραμίδες και τις μούμιες των Φαραώ δεν έχει και πολλά που να παραπέμπουν σε εκείνη την εποχή.
Αυτό όμως δεν εμποδίζει το λαό αυτό να επικαλείται το ένδοξο παρελθόν της περιοχής του και κανείς να μην αντιδρά, από την στιγμή που γεωγραφικά η σημερινή χώρα ταυτίζεται (σε μεγάλο μέρος της) με εκείνη της αρχαίας Αιγύπτου.
Κάνει δηλαδή αυτό που κάνουν μια σειρά από άλλες χώρες,με τη γειτονική μας Τουρκία πρώτη-πρώτη,να θεωρεί ότι οι πολιτισμοί που βρέθηκαν κατά το παρελθόν στα εδάφη που κατέχει εκείνη σήμερα,της ανήκουν.
Δεν της ανήκει με λίγα λόγια μόνο το χώμα αλλά και ό,τι είχε χτιστεί επάνω του,αιώνες πριν εμφανιστούν οι ίδιοι οι κάτοικοι του σημερινού αυτού κράτους.
Είναι σαν να παριστάνουν οι σημερινοί
Αμερικάνοι,Βρετανικής,Ισπανικής,Ιρλανδικής,Ελληνικής,Ιταλικής,Εβραϊκής,Πολωνικής,Γερμανικής,Αφρικανικής και δεν ξέρω κι εγώ ποιας άλλης καταγωγής,ότι είναι απόγονοι των Σιου,των Ίνκας και των Απάτσι επειδή τυγχάνει να ζουν στα εδάφη που κάποτε (και πριν τους σφάξουν οι ίδιοι) ζούσαν κάποιοι άλλοι άνθρωποι,που είχαν έναν δικό τους πολιτισμό,με τον οποίο οι σημερινοί κάτοικοι της Αμερικής καμία σχέση δεν έχουν.
Αυτό το τραγελαφικό φαινόμενο,που (με μικρές παραλλαγές) συμβαίνει παντού στα σύγχρονα κράτη,εδώ στα δικά μας μέρη,στην Ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια παίρνει μια άλλη διάσταση,σχεδόν… μεταφυσική.
Και εντάξει εμείς οι Νεοέλληνες μπορούμε να συνδέσουμε κάπως την ύπαρξη μας με τους αρχαίους που ζούσαν στα εδάφη που τώρα ζούμε εμείς.
Με την έννοια ότι σε μεγάλο βαθμό κρατήσαμε την ελληνοφωνία,θεσμικά τουλάχιστον,αφού το κράτος μας (Βυζάντιο) και ο κυριότερος θεσμός του (Εκκλησία) χρησιμοποιούσαν αυτή την γλώσσα,όπως και οι μορφωμένοι κάτοικοι της Καθ’ημάς Ανατολής,άσχετα αν υπήρξαν γλωσσικές μειονότητες στην ηπειρωτική κυρίως Ελλάδα.
Άσχετο επίσης και αν τα ελληνικά μας κρατάνε από την Κοινή Ελληνική και όχι από τα Αρχαία Ελληνικά,είναι δηλαδή -όσον αφορά το συντακτικό της- η γλώσσα της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας και η γλώσσα του Βυζαντίου και όχι εκείνη του Περικλή,με την οποία έχει φυσικά σχέση αλλά όχι άμεση.
Η σημερινή Ελλάδα,είναι Ελλάδα γιατί τα ελληνικά στην ουσία δεν πέθαναν ποτέ στην περιοχή αυτή,γράφονταν (κυρίως) αλλά και ομιλούνταν σε όλες τους τις μορφές για χιλιάδες χρόνια.
Έτσι μπορούμε εμείς σήμερα να κάνουμε αυτές τις …ιστορικές ακροβασίες και να λέμε ότι είμαστε απόγονοι σπουδαίων προγόνων.Οι άλλοι όμως μπορούν πραγματικά;
Οι Βούλγαροι που μιλάνε σλάβικα και λένε ότι είναι απόγονοι των …αρχαίων Θρακών;
Οι Τούρκοι που η γλώσσα τους είναι κεντροασιατικής προέλευσης έχουν καμία σχέση με την αρχαία Έφεσο και τους Ίωνες φιλοσόφους για να τους θεωρούν προγόνους τους;
Οι “Βορειομακεδόνες” που μιλούν μια βουλγαρική διάλεκτο και έχουν σλάβικα ονοματεπώνυμα έχουν καμία σχέση με τους αρχαίους Μακεδόνες και έχουν γεμίσει με αγάλματα τη χώρα τους;
Ακόμη και οι Αλβανοί που μπορούν να επικαλεστούν τους αρχαίους Ιλλυριούς, στην ουσία δεν έχουν κάποια απόδειξη του τι γλώσσα μιλούσαν αυτοί οι Ιλλυριοί για να μπορέσουν να αποδείξουν ότι έχουν πολιτισμική σχέση μαζί τους.
Μοιάζει με αστείο αλλά ένας από τους λόγους του εχθρικού κλίματος,που έχουμε με όλους τους γείτονες μας, είναι και αυτός:
Ότι ο δικός μας εθνικός μύθος έχει μια βάση,ο δικός τους όχι….