Πιστό στις κατευθυντήριες γραμμές της εποχής,το θέμα της Έκθεσης πάνω στο οποίο κλήθηκαν τις προάλλες (2/6/2023) τα παιδιά να γράψουν την…άποψη τους.
“Δεν υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητας διαρκέστερη και διαστροφικότερη καθυπόταξη ανθρώπων από αυτή που υπέστησαν οι γυναίκες από τους άντρες.[…]”
Για να ακολουθήσει στη συνέχεια το υπόλοιπο “ποίημα” πάνω στο οποίο πρέπει ο υποψήφιος, που θέλει να περάσει,να γράψει πάνω-κάτω ότι:
“Ναι,οι γυναίκες υπήρξαν καταπιεσμένες για χιλιάδες χρόνια και συνεχίζουν να καταπιέζονται ακόμη και σήμερα από τους γεννημένους καταπιεστές άνδρες,που δεν τις αφήνουν να δείξουν τις αρετές και τις ικανότητες τους,καταδικάζοντας τις να βρίσκονται για πάντα στη δεύτερη ταχύτητα των κοινωνιών…”
Βαθμός:Άριστα.
Σχόλο:Πέρασες στην σχολή της αρεσκείας σου.
[Θέμα που ξεκινάει με μια …αμερόληπτη θέση,έτσι ώστε ο κάθε μαθητής να αναπτύξει “ελεύθερα” τις απόψεις του.]
Το Φεμινιστικό Story
Καθαρά Ρεβιζιονιστική η εποχή μας,δηλαδή Αναθεωρητική,με την έννοια ότι μια σειρά από σταθερές και δεδομένα που είχαν να κάνουν με τον Άνθρωπο και τις Κοινωνίες του, βρίσκονται πια σε άμεση αποδόμηση από το ίδιο το Σύστημα.
Σε αυτό το ρεβιζιονιστικό κρεσέντο δε θα έμεινε εκτός και η σχέση των δύο φύλων,που για την ακρίβεια πια έχουν γίνει 2+ν φύλα,αφού και το αντικειμενικό στοιχείο του ότι οι άνθρωποι (ως θηλαστικά που είναι) γεννιούνται αρσενικοί ή θηλυκοί,έχει μπει κι αυτό στο μίξερ της νέας εποχής με το φύλο να παρουσιάζεται σαν μια…κοινωνική σύμβαση και όχι ως κάτι που προέρχεται από την ίδια τη Φύση.
Στη σύγχρονη λογική λοιπόν τα 2 φύλα δεν είναι πια ο άνδρας και η γυναίκα.
Τα δύο φύλα είναι ο άνδρας παύλα καταπιεστής και η γυναίκα παύλα καταπιεζόμενη.
Το θεώρημα αυτό που είναι μέρος της ευρύτερης λογικής που έχει υιοθετήσει ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης “Προόδου”,αφήνοντας την κλασική σύγκρουση Κεφαλαίου-Εργασίας και πιάνοντας τις υπαρκτές ή ανύπαρκτες σύγκρουσεις όλων των υπόλοιπων κοινωνικών ομάδων:
Ντόπιων-Ξένων,
Χριστιανών-Αλλόθρησκων,
Λευκών-Άλλων φυλών,
Ανθρώπων-Ζώων (!!),
Στρέιτ-Γκέι,
για να φτάσουμε στο απόλυτο δυτικό ντέρμπι,εκείνο δηλαδή ανάμεσα στον Άνδρα και τη Γυναίκα.
Στη λογική του Φεμινιστικού και ευρύτερα… “Φιλελέ” Αφηγήματος, η γυναίκα υπήρξε πάντοτε το θύμα της ανδρικής κυριαρχίας (;) στις ανθρώπινες κοινωνίες και γι’αυτό θα πρέπει σήμερα να πάρει την εκδίκηση της.
Αυτό όμως καταρχήν δεν είναι τόσο απλό.
Βασικά γιατί η σχέση ανδρών-γυναικών δεν είναι σχέση ανάμεσα σε δύο ανταγωνιστικές κοινωνικές ομάδες.Δεν είναι ντέρμπι χριστιανών-μουσουλμάνων ή λευκών-μαύρων,ούτε καν φτωχών-πλουσίων.
Η σχέση Άνδρα-Γυναίκας υπόκειται πριν και πάνω απ’όλα σε θεμελιώδεις νόμους της Φύσης,όπως είναι η σεξουαλική έλξη,που καμία ψευτοϊδεολογία και κανένα trend της εποχής του Υπαρκτού Φιλελευθερισμού δε θα μπορούσε να σβήσει,γιατί απλά… “Φύσιν φυγείν αδύνατον”.
Παρόλα αυτά το αφήγημα λόγω της απλοϊκότητας του μεταδίδεται εύκολα:
Οι γυναίκες υπήρξαν τα θύματα της ανθρώπινης Ιστορίας γιατί οι άντρες είχαν την εξουσία και οι γυναίκες όχι.
Τέλος.Ούτε γιατί,ούτε πώς.Μην μπαίνουμε πιο βαθιά και πέσουμε σε αντιφάσεις.
Το ερώτημα λοιπόν που θα έκανε ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής είναι το εξής:
Τι μπορούσε να κάνει η γυναίκα στις κοινωνίες πριν τις Βιομηχανικές Επαναστάσεις και την εμπόδισε ο άντρας;
Τότε που η Εργασία γινόταν αποκλειστικά και μόνο με τα χέρια και κάποια εργαλεία που χρειάζονταν μυϊκή δύναμη;
Μπορούσε να κόψει δέντρα η γυναίκα για να ελευθερώσει εκτάσεις προς καλλιέργεια;
Μπορούσε να οργώσει μπήγοντας το άροτρο στη γη;
Μπορούσε να σπάσει πέτρες για να χτίσει σπίτια ή δρόμους,να λιώσει το μέταλλο και να φτιάξει εργαλεία και όπλα;
Μπορούσε να ασχοληθεί με τη ναυσιπλοΐα και να φύγει,ας πούμε,από την Αρχαία Ελλάδα με κουπί για να φτάσει στα πέρατα της Μεσογείου;
Μπορούσε να κάνει πόλεμο,που για χιλιάδες χρόνια υπήρξε βασική πρακτική στις κοινωνίες για λόγους που ίσως εξηγήσουμε μια άλλη φορά,πολεμώντας με σπαθιά και σώμα με σώμα;
Τι μπορούσε να κάνει επιτέλους η γυναίκα τις ιστορικές εποχές που η εργασία ήταν χειρωνακτική και ο “καταπιεστής” άντρας δεν της επέτρεπε να το κάνει;
Η γυναίκα μπορούσε τότε να βοηθήσει στο μάζεμα των καρπών της γης (πχ τρύγος),μπορούσε να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, να μεγαλώνει τα παιδιά της και όλα αυτά που έκανε μέχρι που ο άνδρας ανακάλυψε τη μηχανή και ξεκίνησε μια νέα φάση της ιστορίας των ανθρώπινων κοινωνιών, όπου μπορούσε και η γυναίκα να είναι το ίδιο παραγωγική με τον άνδρα, αφού η εργασία έπαψε πια να είναι χειρωνακτική και έγινε κυρίως μηχανική.
Για να φτάσουμε κάπως έτσι σήμερα στην 4η Βιομηχανική Επανάσταση,όπου μέσω της Τεχνητής Νοημοσύνης μπορεί κάποιος ανεξαρτήτως σωματικής διάπλασης να κάνει σχεδόν τα πάντα. Από πόλεμο χωρίς σωματική επαφή (βομβαρδισμοί,επίθεση με πυραύλους κτλ),μέχρι το να κυβερνά καράβι,αεροπλάνο και ό,τι άλλο θέλει.
Σε αυτή την εποχή λοιπόν που λόγω της μηχανής η εργασία δε θέλει πια μυϊκή δύναμη,οι γυναίκες μπήκαν στην αγορά εργασίας και ξαφνικά ανακάλυψαν (με την προτροπή του Συστήματος πάντα),ότι για αιώνες τις αδικούσε η “πατριαρχική” κοινωνία και όχι οι ίδιες οι συνθήκες των εποχών εκείνων.
Γυναίκες εναντίον ανδρών λοιπόν
Ζούμε σε μια εποχή όπου στις δυτικές κοινωνίες γίνεται απλά διαχείριση της φτώχειας, γιατί οι καιροί της ανάπτυξης για όλους,που γνώρισαν οι ευρωπαϊκοί λαοί μεταπολεμικά, έχουν παρέλθει και το σχέδιο του να βάζουμε τη μία ομάδα ανθρώπων απέναντι στην άλλη, μοιάζει πια μια συμφέρουσα λύση για το ίδιο το σύστημα.
[“Γιατί δε μάθαμε ποτέ τα ονόματα των “πελατών” της Μαρίας Μαγδαληνής;”- Κακούργα Πατριαρχία]