Σε ευθανασία υποβλήθηκε την περασμένη Τρίτη (28/2) μια 56χρονη Βελγίδα, που είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη το 2008 αφού έσφαξε και τα πέντε παιδιά της.
Η διαδικασία της ιατρικώς υποβοηθούμενης ευθανασίας πραγματοποιήθηκε ανήμερα της συμπλήρωσης 16 ετών από τις δολοφονίες, μετά τις οποίες είχε επιχειρήσει να βάλει τέλος στη ζωή της.
Την πληροφορία αυτή, που μετέδωσε το γαλλόφωνο μέσο Sudinfo, επιβεβαίωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Νικολά Κοέν, ο δικηγόρος της Ζενεβιέβ Λερμίτ. Το 2019 η Λερμίτ αποφυλακίστηκε υπό όρους, ώστε να εισαχθεί σε ψυχιατρική κλινική.
Με βάση έναν νόμο του 2002 στο Βέλγιο επιτρέπεται η ιατρικώς υποβοηθούμενη ευθανασία για να μπει τέλος στη σωματική ή ψυχική οδύνη ενός ανθρώπου, εφόσον η κατάστασή του κρίνεται «αφόρητη και επίμονη». Ο ασθενής, ανήλικος ή ενήλικας, πρέπει να έχει συνείδηση του τι ζητά, να διατυπώσει «κατ’ επανάληψη» το αίτημά του και η κατάσταση της υγείας του να κριθεί «αδιέξοδη».
«Αυτή τη συγκεκριμένη διαδικασία ακολούθησε η κυρία Λερμίτ, συγκεντρώνοντας διάφορες ιατρικές γνωματεύσεις», είπε ο Κοέν, επιβεβαιώνοντας ότι η ευθανασία έγινε την Τρίτη, 28 Φεβρουαρίου.
Στις 28 Φεβρουαρίου 2007 η Ζενεβιέβ Λερμίτ, μια μητέρα και νοικοκυρά με λευκό ποινικό μητρώο, χτύπησε στο κεφάλι και στη συνέχεια έσφαξε τον γιο και τις τέσσερις κόρες της – τα παιδιά ήταν ηλικίας από 3 μέχρι 14 ετών. Η πενταπλή δολοφονία έγινε μέσα στο σπίτι της οικογένειας στο Νιβέλ του Βελγίου. Ο σύζυγος και πατέρας των παιδιών έλειπε σε ταξίδι.
Η Λερμίτ επιχείρησε στη συνέχεια να αυτοκτονήσει: μαχαιρώθηκε, αλλά επέζησε.
Σύμφωνα με μια ψυχολόγο που ρωτήθηκε σήμερα από το τηλεοπτικό κανάλι RTL-TVI, η Ζενεβιέβ Λερμίτ επέλεξε να πεθάνει στις 28 Φεβρουαρίου κάνοντας «μια συμβολική χειρονομία απέναντι στα παιδιά της».
«Τελείωσε αυτό που άρχισε»
«Ήταν ίσως ο τρόπος για εκείνη να τελειώσει αυτό που άρχισε επειδή ουσιαστικά ήθελε να πεθάνει όταν τα σκότωσε», σχολίασε η ψυχολόγος Εμιλί Μαρουά.
Το έγκλημα, στο οποίο βασίστηκε η βραβευμένη ταινία «Πέρα από τη λογική» του Γιοακίμ Λαφός, προκάλεσε φρίκη στο Βέλγιο. Η δίκη της Λερμίτ, το 2008, είχε επίσης μεγάλο αντίκτυπο. Η κατηγορουμένη προσπάθησε να αποδείξει, ματαίως, ότι ήταν ψυχικά ασθενής, για να γλιτώσει τη φυλακή. Η διαδικασία εξελίχθηκε σε «μάχη» εμπειρογνωμόνων, ωστόσο οι ένορκοι δεν πείστηκαν: θεώρησαν ότι η Λερμίτ έδρασε συνειδητά και προμελετημένα και δεν μπορούσε να θεωρηθεί ψυχικά διαταραγμένη.
Αφού καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, η Λερμίτ έκανε αγωγή το 2010 στον πρώην ψυχίατρό της, απαιτώντας 3 εκατομμύρια ευρώ ως αποζημίωση επειδή εκείνος δεν απέτρεψε την προαναγγελθείσα τραγωδία. Δέκα χρόνια αργότερα ωστόσο, εγκατέλειψε τη δικαστική μάχη, χωρίς να έχει δικαιωθεί.
Πέρσι έγιναν στο Βέλγιο 2.966 ευθανασίες (αύξηση 9,85% σε σύγκριση με το 2021), ωστόσο στις περισσότερες περιπτώσεις οι ασθενείς αντιμετώπιζαν πολλαπλά σωματικά και ψυχικά προβλήματα.
