Πέρασε σχεδόν ασχολίαστο.
Αναφέρομαι στην ιστορία της European Super League,της Ευρωπαϊκής Σούπερ Λιγκ,του κλειστού κλαμπ τύπου Euroleague του μπάσκετ.
Μια λίγκα με τις πιο εμπορικές ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου,που χαρακτηριστικό της θα ήταν το ότι οι ομάδες αυτές θα συμμετείχαν κάθε χρόνο χωρίς να χρειάζεται να προκριθούν από τα εθνικά τους πρωταθλήματα,όπως γίνεται τώρα με το Τσάμπιονς Λιγκ.
Επίσης δε θα χρειαζόταν να παίξουν με “τριτοδεύτερους” μικρότερων χωρών,με τον κίνδυνο πάντα να αποκλειστούν και να χάσουν τα εμπορικά ματς με τα άλλα “μεγάλα” κλαμπ.
Προφανώς η κίνηση αυτή έφερε την άμεση αντίδραση των Ομοσπονδιών του Ποδοσφαίρου,εθνικών αλλά και της ίδιας της ΟΥΕΦΑ,αφού η δημιουργία αυτής της λίγκας,θα σήμαινε αυτόματα και την υποβάθμιση του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα.
Μέχρι εδώ όλα φυσιολογικά.
Αυτό όμως που δεν περίμενε κανείς,ακόμη και ο πιο αντισυστημικός πολίτης της Ευρώπης,είναι ότι μέσα σε 48 ώρες οι Ποδοσφαιρικές Εταιρίες,που κοίταξαν καθαρά το οικονομικό του συμφέρον με τη δημιουργία μιας κλειστής Λίγκας,θα έπαιρναν πίσω τις διακηρύξεις και θα ζητούσαν συγγνώμη από τους οπαδούς τους!
Δεν έχει σημασία αν τη συγγνώμη αυτή την εννοούν ή όχι.
Ούτε το ότι κάποια στιγμή στο μέλλον θα επανέλθουν με μια ανάλογη πρόταση.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι για πρώτη -ίσως- φορά εδώ και τρεις-τέσσερις δεκαετίες,
οι δυνάμεις του Κέρδους υποτάσσουν τα θέλω τους σε εκείνα των απλών πολιτών.
Η πρώτη φορά όπου η κοινωνία κερδίζει στη σύγκρουση με το “πρότζεκτ” κερδοφορίας μιας εταιρίας.
Και όχι μόνο αυτό αλλά η εταιρία ζητά συγγνώμη,ενώ οι πολιτικοί ηγέτες παίρνουν το μέρος του κόσμου και όχι της εταιρίας!
Έχουν περάσει δεκαετίες από τότε που οι κοινωνίες από μόνες τους έγραφαν την Ιστορία.
Από τη δεκαετία του ΄80 και μετά στο δυτικό Κόσμο,κάπως αργότερα στον υπόλοιπο,η μοναδική πυξίδα που δείχνει τον δρόμο για τις εξελίξεις σε επίπεδο κοινωνίας,είναι η κερδοφορία.Συγκεκριμένα: Η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Κερδοφορία με κάθε κόστος και με κάθε τρόπο.
Η διάλυση όμως της European Super League μέσα σε μόλις 48 ώρες,δείχνει ότι αν υπάρχει σοβαρός αντίλογος και το κυριότερο παλλαϊκή αντίδραση,καμία εταιρία δε θα μπορέσει να περάσει το πλάνο της κερδοφορίας της πάνω από τα θέλω της ίδιας της Κοινωνίας.