Πολύ μεγάλη αύξηση στην προσέλευση ασθενών με πόνο, παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στο Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης του ΠΑΓΝΗ, με το άγχος, τις οικονομικές και ψυχολογικές πιέσεις να έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης. «Την εποχή των μνημονίων αυξήθηκε πολύ η προσέλευση ασθενών με πόνο κι αμέσως μετά, χωρίς διάλειμμα, είχαμε την πανδημία. Έρχονται όλο και περισσότεροι ασθενείς, που δεν υπήρχαν πριν το 2009-2010, με πέντε μαγνητικές, τέσσερις αξονικές, δέκα κιλά ακτινογραφίες, και όλες αυτές οι εξετάσεις δεν δείχνουν τίποτα σημαντικό» ανέφερε στον ΣΚΑΪ Κρήτης 92,1 και την Ελένη Βακεθιανάκη ο Καθηγητής Ακτινολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και Δ/ντής του Εργαστηρίου Ιατρικής Απεικόνισης στο ΠΑΓΝΗ Απόστολος Καραντάνας.
Ο ίδιος, έχοντας εξειδίκευση στον χρόνιο πόνο του μυοσκελετικού συστήματος, επισήμανε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ σημαντική η πραγματοποίηση ψυχομετρικού τεστ, πριν αρχίσει οποιαδήποτε θεραπεία, όπως εφαρμόζεται στο εξωτερικό, αλλά και από ειδικούς στη χώρα μας, καθώς υπάρχουν ασθενείς που ανθίστανται σε αυτήν, δηλαδή κατά βάθος μπορεί και να μην τη θέλουν.
Ο κ. Καραντάνας ανέφερε επίσης ότι ενώ το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από χρόνιο πόνο στο μυοσκελετικό σύστημα, στην Ευρώπη το ποσοστό είναι διπλάσιο. «Πρόκειται, δηλαδή, για περίπου 150 εκατομμύρια άνθρωποι που υποφέρουν, ένα πραγματικά σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας, καθώς ο χρόνιος πόνος σημαίνει μειωμένη συγκέντρωση, απουσία από την εργασία, αδυναμία συμμετοχής με χαρά στα κοινωνικά συμβάντα, διαταραχή σεξουαλικής ζωής», τόνισε.
Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε, εξάλλου, στην εφαρμογή της ανακουφιστικής θεραπείας στην Ελλάδα, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο, δεν δίνονται επαρκή χρήματα για ένα τόσο φλέγον θέμα δημόσιας υγείας. «Σύμφωνα με εκπροσώπους του ΠΟΥ, στην χώρα μας αναμένεται ότι έως το 2030, το 26% του πληθυσμού θα είναι μεγαλύτερο από 65 ετών. Είναι τραγικό ποσοστό. Αυτό σημαίνει ότι το κύριο θέμα μας θα είναι ο πόνος όπως και η τροφοδότηση του συστήματος ασφάλειας. Οι άνθρωποι που χρειάζονται ανακουφιστική φροντίδα είναι 7% στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα 10%» επισήμανε.
Αναρωτήθηκε, παράλληλα, αν οι ασθενείς στη Γαύδο, την Παλαιόχωρα ή την Κάτω Ζάκρο έχουν την ίδια ανακουφιστική φροντίδα με ασθενείς στην Αθήνα. «Αυτοί δεν έχουν ελπίδα για εύκολη πρόσβαση, άρα το δημόσιο σύστημα υγείας έχει πάρα πολύ δρόμο ακόμη για να δώσει ίσες ευκαιρίες ανακουφιστικής θεραπείας, ανεξάρτητα αν την κάνουμε εμείς οι ακτινολόγοι σε υπέρηχο και αξονικό τομογράφο, οι αναισθησιολόγοι στα Ιατρεία Πόνου ή οι βελονιστές».
