Η ανάλυση δείχνει ότι οι διάσημοι τραγουδιστές ζουν κατά μέσο όρο σχεδόν πέντε χρόνια λιγότερο από λιγότερο γνωστούς μουσικούς, με τη φήμη – και όχι τον τρόπο ζωής ή το ίδιο το επάγγελμα – να φαίνεται καθοριστικός παράγοντας.
Όσοι ονειρεύονται τη δόξα πρέπει να προσέχουν τι επιθυμούν: η έρευνα δείχνει ότι η γρήγορη άνοδος στη φήμη ως κύριος τραγουδιστής αυξάνει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν δεδομένα από τραγουδιστές στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, διαπιστώνοντας ότι όσοι έγιναν διάσημοι πέθαναν κατά μέσο όρο 4,6 χρόνια νωρίτερα από λιγότερο γνωστούς συναδέλφους τους. Η φήμη φαίνεται να είναι πιο καθοριστικός παράγοντας από τον τρόπο ζωής ή τις απαιτήσεις του επαγγέλματος.
Οι σολίστες που έγιναν διάσημοι είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο σε σύγκριση με τους τραγουδιστές-μέλη συγκροτημάτων, πιθανώς επειδή αντιμετώπιζαν μεγαλύτερη πίεση, ήταν πιο εκτεθειμένοι και είχαν λιγότερη συναισθηματική υποστήριξη.
Ο Μίχαελ Ντάφνερ, καθηγητής προσωπικότητας, ψυχολογίας και διαγνωστικής στο Πανεπιστήμιο Witten/Herdecke στη Γερμανία, και επικεφαλής της μελέτης, τόνισε: «Είναι ανησυχητικό διότι δείχνει ότι οι διάσημοι μουσικοί πράγματι κινδυνεύουν από πρόωρο θάνατο».
Η μελέτη περιέλαβε 324 διάσημους σολίστες ή κύριους τραγουδιστές συγκροτημάτων, συγκριτικά με λιγότερο γνωστούς μουσικούς ίδιου φύλου, ηλικίας, εθνικότητας και μουσικού είδους, εστιάζοντας σε καλλιτέχνες ενεργούς μεταξύ 1950 και 1990. Οι περισσότεροι ήταν λευκοί άνδρες ροκ μουσικοί από τις ΗΠΑ, ενώ μόνο το 19% ήταν μαύροι και το 16,5% γυναίκες. Περισσότεροι από τους μισούς συμμετείχαν σε συγκροτήματα.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι διάσημοι τραγουδιστές ζούσαν κατά μέσο όρο μέχρι τα 75, ενώ οι λιγότερο γνωστοί μέχρι τα 79. Η συμμετοχή σε συγκρότημα σχετιζόταν με 26% χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με τους σολίστες, αλλά συνολικά οι διάσημοι είχαν 33% υψηλότερη πιθανότητα να έχουν πεθάνει κατά τα έτη μελέτης.
Η αύξηση του κινδύνου εμφανιζόταν μόνο μετά την επίτευξη της φήμης, υποδηλώνοντας ότι η ίδια η δόξα προκαλεί πρόωρο θάνατο. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η συνεχής δημόσια έκθεση, η απώλεια ιδιωτικότητας, η πίεση για εμφανίσεις και η νομιμοποίηση της χρήσης αλκοόλ και ναρκωτικών συμβάλλουν στον κίνδυνο, ενώ παράγοντες όπως η ιδιοσυγκρασία ή οι τραυματικές εμπειρίες παιδικής ηλικίας μπορεί να ωθούν τους ήδη επιρρεπείς στην αναζήτηση φήμης.
Η Δρ Σάλι Άν Γκρος, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Westminster και συν-συγγραφέας του βιβλίου Can Music Make You Sick?, τονίζει ότι η φήμη «λειτουργεί ώστε να απομονώνει τον καλλιτέχνη» και είναι «τοξική». Προσθέτει ότι η μουσική βιομηχανία προσπαθεί να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίας, αλλά η φήμη δημιουργεί διαφορετικές προκλήσεις που οι καλλιτέχνες δεν μπορούν να ελέγξουν μόνοι τους.
Ο Ντάφνερ συμβουλεύει τους σημερινούς αστέρες να εκτιμούν τους κινδύνους του απαιτητικού τρόπου ζωής της περιοδείας, να περνούν χρόνο με την οικογένεια και φίλους και να αξιολογούν κριτικά τον τρόπο ζωής τους για να προστατευτούν.
