To 2023 ανέτειλε. Η πανδημία του κορωνοϊού, όμως, δεν έδυσε. Αντιθέτως, οι περισσότερες αναλύσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι μπαίνουμε σε μια νέα φάση αναγκαστικής μεν, επικίνδυνης δε «συγκατοίκησης». Μια νέα μετάλλαξη δεν μπορεί επιστημονικά να αποκλειστεί, ιδίως λόγω των δυσεξήγητων παλινωδιών στην Κίνα. Από τη στρατηγική του «μηδέν κρούσματος» οδηγήθηκε στην άρση των μέτρων, αυξάνοντας τον κίνδυνο μιας νέας μετάλλαξης. Η Κίνα, όμως, δεν είναι τυχαία χώρα. Ήταν η «μήτρα του κακού», ενώ ο υπερμεγέθης πληθυσμός της μπορεί να γίνει ένα «ζωντανό εργαστήριο», ευεπίφορο στη δημιουργία νέων κορονοϊών.
Μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο τι κάνουμε ως χώρα; Όχι μόνον εφησυχάζουμε – άλλωστε προ πολλού έχουμε προτάξει την οικονομική ανάπτυξη από την προστασία της ανθρώπινης ύπαρξης και τούτο αποδεικνύεται από τις τραγικές θέσεις που βρισκόμαστε παγκόσμια από άποψη θανάτων από κορωνοϊό – αλλά στέλνουμε και λάθος μηνύματα. Για ποιο λόγο η κυβέρνηση αποφάσισε την επιστροφή των ανεμβολίαστων υγειονομικών στην εργασία τους από την αρχή του έτους; Τι ακριβώς μήνυμα εκπέμπει το υπουργείο Υγείας και οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, όταν ακόμη δεν έχουμε οριστικά βγει από το τέλμα της πανδημίας; Αλήθεια, πώς θα μεταπεισθούν οι συμπολίτες μας για την πρόσθετη δόση του εμβολίου όταν ουσιαστικά επιβραβεύονται οι αρνητές που συν τοις άλλοις πολλοί εξ αυτών είναι και γιατροί; Σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ επέστρεψαν στην εργασία τους περίπου 2.200 υγειονομικοί, εκ των οποίων περί τους 170 είναι ιατρικό προσωπικό. Επισημαίνεται ότι είχαν τεθεί σε αναστολή τον Σεπτέμβριο του 2021, περίπου 6.500 υγειονομικοί, εκ των οποίων η πλειονότητα στη συνέχεια εμβολιάστηκε. Σε κάθε περίπτωση για ποιο λόγο θεωρούνται επαγγελματικά επαρκείς να προσφέρουν υγειονομικές υπηρεσίες σε εθνικό επίπεδο εκείνοι που θεωρούν ότι το εμβόλιο έχει μικροτσίπ, μεταλλάσσει το DNA μας και αποσκοπεί στον έλεγχό μας από σκοτεινές δυνάμεις;
Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι τούτο δεν αποτελεί επιλογή της κυβέρνησης, αλλά αναγκαστική συμμόρφωσή της με σχετική απόφαση του ΣτΕ. Ουδέν αναληθέστερον. Το ΣτΕ έκρινε με τα στοιχεία που η ίδια η κυβέρνηση προσκόμισε ενώπιον του. Και όλως παραδόξως αυτά δεν είχαν επικαιροποιηθεί, όπως ευλόγως απαιτούνταν. Πράγματι, με την υπ. αριθ. 2332/2022 απόφασή του, το ΣτΕ απεφάνθη επί δύο σημαντικών ζητημάτων.
Πρώτον, έκρινε – επαναλαμβάνοντας και παλαιότερες αποφάσεις του για το ίδιο θέμα – ότι τα μέτρα που λαμβάνονται για την προστασία της δημόσιας υγείας κατά του κορωνοϊού όπως είναι, μεταξύ άλλων, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός κατηγορίας εργαζομένων, μπορεί μεν να συνιστούν ακόμα και σοβαρή επέμβαση στην απόλαυση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως είναι η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς, η ελευθερία κινήσεως και η ιδιωτική ζωή, πλην όμως η επέμβαση αυτή είναι συνταγματικώς ανεκτή εφόσον, μεταξύ άλλων, τα μέτρα αυτά λαμβάνονται για το απολύτως αναγκαίο χρονικό διάστημα και, πάντως, μέχρι την εξεύρεση λύσεως για την ανάσχεση της πανδημίας. Επισήμανε δε, ότι η ένταση και η διάρκειά των ανωτέρω μέτρων, λόγω της προσωρινότητάς τους, πρέπει να επανεξετάζονται περιοδικώς από τα αρμόδια κρατικά όργανα ανάλογα με τα υφιστάμενα επιδημιολογικά δεδομένα και την εξέλιξη των έγκυρων επιστημονικών παραδοχών.
Δεύτερον, έκρινε ότι ειδικά στην περίπτωση της πράξης που προσβλήθηκε ενώπιον του (και ερείδονταν στο Ν.4917/2022) είχε περάσει διάστημα μεγαλύτερο των οκτώ μηνών, δίχως η πολιτεία να επαναξιολογήσει τα μέτρα που έλαβε δυνάμει πρόσφατων επιδημιολογιών και επιστημονικών στοιχείων, ιδίως όταν τούτα, στο πλαίσιο της δυναμικής της πανδημίας, άλλαζαν ουσιωδώς καθημερινά. Στο πλαίσιο αυτό, λοιπόν, η πολιτεία παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας.
Τι θα αναμένετο; Η πολιτεία να νομοθετήσει εκ νέου τα μέτρα, διατηρώντας την αναστολή εργασίας των υγειονομικών, και επιστηρίζοντας την κρίση της σε επικαιροποιημένα επιστημονικά και επιδημιολογικά δεδομένα. Επέλεξε το αντίθετο (προεκλογική περίοδος, γαρ). Αρκεί να μην πληρώσουμε οι υπόλοιποι την επαμφοτερίζουσα στάση της πολιτείας….