Μια πιθανή λύση στο πρόβλημα των μικροπλαστικών, που διαταράσσουν τα οικοσυστήματα και απειλούν την ανθρώπινη υγεία, βρήκαν επιστήμονες στην Κίνα: ένα βιοδιασπώμενο σφουγγάρι από οστά καλαμαριών και βαμβάκι.
Μια ερευνητική ομάδα από το Πανεπιστήμιο της Γουχάν χρησιμοποίησε χιτίνη από οστά καλαμαριών και κυτταρίνη από βαμβάκι – δύο οργανικές ενώσεις που χρησιμοποιούνται στην επεξεργασία λυμάτων – για να δημιουργήσει ένα βιοδιασπώμενο σφουγγάρι.
Στη συνέχεια δοκίμασαν το σφουγγάρι σε τέσσερα διαφορετικά δείγματα νερού, που ελήφθησαν από νερό άρδευσης, λιμνούλας, λίμνης και θάλασσας, και διαπίστωσαν ότι απομάκρυνε έως και 99,9% των μικροπλαστικών, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances.
14 εκατ. τόνοι στον πυθμένα των ωκεανών
Τα μικροπλαστικά είναι μικροσκοπικά θραύσματα πλαστικού, μικρότερα από 5 χιλιοστά. Μελέτη του 2020 εκτίμησε ότι υπάρχουν 14 εκατομμύρια τόνοι μικροπλαστικών στον πυθμένα των ωκεανών.
Οι επιστήμονες έχουν αποκαλέσει τα μικροπλαστικά «μία από τις βασικές περιβαλλοντικές προκλήσεις αυτής της γενιάς» καθώς βλάπτει την άγρια ζωή, τους ωκεανούς, ενώ υπάρχει αυξανόμενη ανησυχία για τους πιθανούς κινδύνους που ενέχουν για την υγεία των ανθρώπων.
ο σφουγγάρι που δημιούργησαν οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Γουχάν ήταν σε θέση να απορροφήσει τα μικροπλαστικά τόσο με φυσική αναχαίτιση, όσο και μέσω ηλεκτρομαγνητικής έλξης, αναφέρει η μελέτη.
Άλλες μέθοδοι για την απορρόφηση πλαστικών που έχουν μελετηθεί μέχρι σήμερα, τείνουν να είναι ακριβές και δύσκολες στην κατασκευή, κάτι που περιορίζει την επεκτασιμότητά τους. Ωστόσο, το χαμηλό κόστος και η ευρεία διαθεσιμότητα τόσο του βαμβακιού όσο και των οστών του καλαμαριού σημαίνουν ότι το σφουγγάρι που δημιουργήθηκε στη Γουχάν «έχει μεγάλες δυνατότητες να χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή μικροπλαστικών από πολύπλοκα υδάτινα σώματα», σύμφωνα με τη μελέτη.
Οι «αδυναμίες» του σχεδίου
Η Shima Ziajahromi, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Γκρίφιθ της Αυστραλίας που μελετά τα μικροπλαστικά, χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη μέθοδο «πολλά υποσχόμενη». Ωστόσο, σημείωσε ότι οι συγγραφείς της μελέτης δεν ασχολήθηκαν με το κατά πόσον το σφουγγάρι μπορεί να απομακρύνει τα μικροπλαστικά που βυθίζονται στο ίζημα, τα οποία αποτελούν την πλειονότητα των μικροπλαστικών στα νερά μας.
Ένα άλλο ζήτημα, σύμφωνα με την Ziajahromi, είναι η σωστή απόρριψη των σφουγγαριών αυτών μετά τη χρήση. «Αν και το υλικό είναι βιοδιασπώμενο, τα μικροπλαστικά που απορροφά πρέπει να απορρίπτονται σωστά», είπε. «Χωρίς προσεκτική διαχείριση, η διαδικασία αυτή ενέχει τον κίνδυνο μεταφοράς μικροπλαστικών από το ένα οικοσύστημα στο άλλο».
