Του Κώστα Α. Μπογδανίδη
Τι κι αν έχουν περάσει μόλις 15 χρόνια από την απαρχή της οικονομικής κρίσης που οδήγησε την χώρα σε μια από τις μεγαλύτερες απώλειες εισοδημάτων και ΑΕΠ από τον πόλεμο και μετά; Τι κι αν είναι νωπές οι μνήμες του κατακερματισμού κομμάτων που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο από την μεταπολίτευση και μετά; Τι κι αν μια νέα γενιά προστέθηκε στην χώρα που βλέπει τον εφιάλτη της εθνικής συρρίκνωσης να πλησιάζει. Η ηγεσία απλώς κρύβει το κεφάλι της στην άμμο. Όλα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι σε τούτο τον τόπο τίποτα δεν αλλάζει και όλα τα ίδια μένουν! Να το πούμε απλά; Δεν υπάρχει σωσμός!
Φτάσαμε σήμερα στο πρώτο ήμισυ αυτού του αιώνα, κι ενώ ο κόσμος τρέχει με ιλιγγιώδεις ταχύτητες , εμείς απλώς βλέπουμε τα τρένα να …τρακάρουν. Και καλά τα βαγόνια να συνθλίβονται, σίδερα είναι, αλλά χάνονται άνθρωποι μαζί τους, μια Ελλάδα και μάλιστα νέα, ξεκληρίζεται στους δρόμους και τις ράγες. Κάπως έτσι και στα κόμματα. Χτυπιούνται, διαλύονται, εξαϋλώνονται και ολίγον θα μας ενδιέφερε, εάν δεν χανόταν η λογική και το αυτονόητο. Δεν υποθηκευόταν μαζί τους και το μέλλον αυτής της χώρας.
Είδατε επί της ουσίας να έχουν τα κόμματα αγωνίες στην Ελλάδα, να επιζητούν κοινωνικές αλλαγές, να δείχνουν ενδιαφέρον για την καθημερινότητα και το βασικό διακύβευμα για το αύριο του τόπου; Η διαμάχη επικεντρώνεται στην καρέκλα, στον αρχηγό και την επικοινωνία.
Στην Αριστερά έδιωξαν πυξ λαξ τον…Μεσία που έφεραν μετά βαΐων και κλάδων, πριν ένα χρόνο, ενώ προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι είναι αυτοδημιούργητος φωστήρας και …πρότυπο για τους νέους. Οι ίδιοι που τον αποθέωναν τον έστειλαν στον σταυρό και εκθειάζουν τώρα τον Βαραββά. Το ακόμη πιο αστείο είναι το πως προσπαθούν να τον αποκλείσουν για να μην…ξανακερδίσει! Επικράτησε η πισίνα της σκάφης, η γκλαμουριά της δημοκρατίας και το μάρκετινγκ του προοδευτικού σοσιαλισμού. Ή για να παραφράσω την Θάτσερ τι αξία έχουν οι Μαρξ & Ένγκελς μπροστά στους «Μαρκς & Σπένσερ»;
Στο άλλο κομμάτι , το ΠΑΣΟΚ, ξαφνικά υπάρχει …έρωτας. Ανακάλυψαν ξανά το κόμμα που εγκατέλειψαν στα σκουπίδια. Γυρίζουν όχι για να το βοηθήσουν να μεγαλώσει ξανά, αλλά να το πάρουν σπίτι τους. Για το ΠΑΣΟΚ που πλήρωσε δυσανάλογα όλη αυτή την κρίση έχουμε το οξύμωρο φαινόμενο να εκθειάζεται ιστορικά ο ιδρυτής του, να γίνεται ανεκδοτολογικό σύνθημα για όλους, αλλά να δαιμονοποιείται το κόμμα ο ίδιος έφτιαξε και έστησε όλη τη νοοτροπία του σήμερα, ως το…χειρότερο των τελευταίων πενήντα ετών; Γίνεται ο Ανδρέας θεός και το…ΠΑΣΟΚ σατανικό; Όλα γίνονται σε τούτη τη χώρα.
Στην κεντρο-Δεξιά με τις ευθύνες δεκαετιών να έχουν χαθεί στη μετάφραση, παίζουν μπάλα μόνοι τους (κι αυτό έχει να συμβεί από την μεταπολεμική περίοδο!) και το μόνο που τους απασχολεί είναι ότι δεν είναι όλοι υπουργοί και όχι ασφαλώς τα προβλήματα του κόσμου, οι δανειολήπτες και τα… χαμηλά επιτόκια καταθέσεων. Αστεία πράγματα και η εσωτερική αντιπολίτευση τύπου Σαλμά. Αναμενόμενο ότι αυτός φεύγει, αλλά η Όλγα μένει. Γράψε …συς ψόφησε (για να μην σας σοκάρω το λέω στα αρχαία!) .
Το 2032, χρονιά σταθμός για το χρέος, τις συντάξεις, είναι… αύριο. Μπροστά μας έχουμε τις μεγαλύτερες προκλήσεις, αλλά αυτοί περί άλλα τυρβάζουν. Έχουμε μια Κεντροαριστερά που αναλώνεται μεταξύ παραγοντισμού και νεοπλουτισμού, που κρύβει τις εσωτερικές πισίνες -αλλά η χαρά είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί να μην τη δείξει- και από την άλλη μια κεντροδεξιά που δεν μπορεί να μην πατάει σε περσικά χαλιά! Δεν μπορεί να μην αγοράζει ό,τι πιο ακριβό υπάρχει, αρκεί να πληρώνει άλλος!
Κι εμείς τους πληρώνουμε χρόνια τώρα: Τα χάλια του ενός και τα…χαλιά του άλλου. Έτσι τους μάθανε, έτσι μάθαμε. Το έλεγε καλύτερα ο Βολίνσκι: Οι δεξιοί πιστεύουν μόνο τις ανοησίες που τους έχουν μάθει. Οι αριστεροί πιστεύουν μόνο τις ανοησίες που έχουν μάθει μόνοι τους. Ίσως αυτή είναι η κύρια φιλοσοφία της κοινωνίας μας, άρα ξέρουμε και το μέλλον της.