Ξεκαθαρίζω εξαρχής ότι είμαι από αυτούς που πιστεύουν στην ύπαρξη του covid-19.
Το λέω γιατί 7 στους 10 στη χώρα μας την αμφισβητούν.
Υπήρξα από τους πρώτους που φορούσε τη μάσκα του στους κλειστούς δημόσιους χώρους αλλά και εκτός σπιτιού,όταν άλλοι “comme il faut” κύριοι και κυρίες γύρω μου μιλούσαν για “τυφλή προσήλωση στις συμβουλές των ειδικών” αλλά με μάσκα στο πρόσωπο δεν τους είδα ποτέ.
Ούτε καν τώρα που η κατάσταση με τον κορωνοϊό στη χώρα μας αρχίζει να σοβαρεύει.
Άρα είναι προφανές ότι πιστεύω στον κίνδυνο που προκαλεί ο συγκεκριμένος ιός στη δημόσια υγεία. Το πιστεύω και το δείχνω στην πράξη.
Πιστεύω ότι σε αντίθεση με άλλες “πανδημίες” τύπου “νέας γρίπης” – H1N1- πριν από δέκα χρόνια, όπου τελικά ο ιός ήταν λιγότερο επικίνδυνος κι από εκείνον της απλής εποχικής γρίπης και απλά αγοράσαμε τα γνωστά “εμβόλια Αβραμόπουλου”, που τελικά πετάξαμε ή χαρίσαμε σε τρίτες χώρες, σήμερα υπάρχει όντως σοβαρό πρόβλημα για τη δημόσια υγεία, που εξελίσσεται όμως σε ένα ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα της οικονομίας και της κοινωνίας.
Παρόλα αυτά βέβαια και με βάση τις επίσημα διατυπωμένες θέσεις της κυβέρνησης,όπως αυτές ακούστηκαν σε ένα από τα διαγγέλματα του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τον covid (βλ.video) ,δεν είμαι απλά ένας που διαφωνεί με κάποιες πολιτικές αλλά ένας…“ψεκασμένος”.
Όρος που χρησιμοποιείται στη χώρα μας κατά κόρον για να περιγράψουν κάποιοι όλους εκείνους που θεωρούν τροχοπέδη στην πρόοδο και την…εξέλιξη.
Έτσι όπως φυσικά εκείνοι ορίζουν τους όρους “πρόοδος” και “εξέλιξη”.
Για να το πούμε με παραδείγματα:
Είναι ψεκασμένος όποιος απλά δεν μπορεί να καταλάβει την σχέση που έχει η εξάπλωση ενός ιού που μεταδίδεται με “airborne transmission”,δηλαδή ίσως και μέσω του αέρα,με το μάζεμα της ελιάς που γίνεται σε σχετικά μεγάλες αποστάσεις και σε ανοιχτό χώρο,την ίδια στιγμή που ο κόσμος μεταφέρεται με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στιβαγμένος αλλά η κυβέρνηση δεν βρίσκει μια λύση για να χρησιμοποιηθούν -ας πούμε- τα ταξί,που έτσι κι αλλιώς κάθονται.
Είναι ψεκασμένος όποιος δεν καταλαβαίνει γιατί τα Σούπερ Μάρκετ βαπτίζονται “ασφαλή” καταστήματα (σωστά) αλλά τα περίπτερα όχι,γιατί …διασπείρουν τον ιό και πρέπει να κλείσουν.
Είναι ψεκασμένος αυτός που δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να πάμε σε γενικευμένο “λοκντάουν” και παράλυση της οικονομίας με +10% ύφεση,δηλαδή νούμερα κοινωνίας σε πόλεμο,αντί να διατεθούν κάποια χρήματα παραπάνω και να έχουμε “rapid-test” ανίχνευσης κορωνοϊού σε ευρεία κλίμακα,να τα κάνουν συχνά και υποχρεωτικά όσοι εργάζονται σε χώρους που συγχνωτίζεται κόσμος και όσοι απ’αυτούς είναι αρνητικοί να συνεχίζεται κανονικά η ζωή και οι δραστηριότητες τους,ενώ όσοι βγαίνουν θετικοί να κάθονται σε καραντίνα δύο εβδομάδες και να επιστρέφουν πάλι πίσω στην κανονικότητα.
Γιατί στο φινάλε δεν έπεσαν χρήματα στην οικονομία “από το ελικόπτερο”, όπως γίνεται σε ανάλογες περιπτώσεις που δε θέλουμε να καταρρεύσει η κοινωνία.
Να κλειστούμε μεν όλοι στα σπίτια μας αλλά να πέσουν κάποια κανονικά ποσά στην πιάτσα, όχι ψίχουλα και …καραμέλες για τον πονόδοντο.
Του άλλου του κλείνεις το μαγαζί μία φορά, του το κλείνεις δύο, πιστεύεις ειλικρινά ότι θα μπορέσει να το στήσει ξανά, αν -λέμε αν- ομαλοποιηθεί η κατάσταση του χρόνου την άνοιξη;
Ακόμη και αν το εμβόλιο έχει βγει μέχρι τότε, σε ποια αγορά θα απευθυνθεί ο μικρός και μεσαίος έμπορος; Ποια αγοραστική δύναμη θα έχει ο μέσος πολίτης για να ξοδέψει;
Θα πληρώνει φόρους, πάγια και θα προσπαθήσει να ζήσει έναν χρόνο χωρίς έσοδα και μετά θα βρει κεφάλαια να ανοίξει πάλι το μαγαζί του;
Ένας κόσμος που έχει αλλάξει πάρα πολύ
Πολλοί είναι οι διανοούμενοι και οι αναλυτές που αναρωτιούνται δημοσίως,πώς βγήκε ο Τράμπ,πώς βγήκε ο Μπόρις Τζόνσον,πώς έχει ρεύμα η Λεπέν,ποιοι είναι αυτοί που υποστηρίζουν τον Σαλβίνι στην Ιταλία…
Είναι εκατομμύρια Ευρωπαίων και Αμερικανών, που νιώθουν πια πολύ άβολα στο νέο κόσμο που έχει δημιουργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες και κυρίως μετά το 2000.
Αυτοί που νιώθουν περιθωριοποιημένοι,χωρίς να βλέπουν καμία προοπτική καλυτέρευσης της ζωής τους,σε έναν κόσμο που υπάρχουν τα πάντα εν αφθονία κι εκείνοι πρέπει να ζουν με τα εντελώς απαραίτητα.
Αυτόν λοιπόν τον κόσμο και εκείνους που τον εκπροσωπούν ιδεολογικά,αποκαλούν οι ντόπιοι διανοούμενοι: “ψεκασμένους”.
Ερχόμαστε λοιπόν τώρα κι εμείς οι σκεπτικιστές,οι “scepticists”(ή “skepticists) όπως θα μας αποκαλούσαν στο εξωτερικό αλλά που εδώ ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας μας αποκαλεί υποτιμητικά “ψεκασμένους” και αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν και κάποιες πολιτικές που πάνε να εφαρμοστούν παράλληλα με την πανδημία.
Προσοχή: Δεν αμφισβητούμε την ύπαρξη του ιού,ούτε το ότι είναι θανατηφόρος. Ούτε φυσικά λέμε ότι κάποιοι τον έφτιαξαν επί τούτου. Και κάτι τέτοιο να έχει συμβεί δηλαδή πάλι δεν αλλάζει κάτι, προφανώς και δεν πρέπει οι άνθρωποι να μπουν στην περιπέτεια να τον κολλήσουν.
Λέμε απλά αν μαζί με την πανδημία γίνεται προσπάθεια να εφαρμοστούν και κάποιες συγκεκριμένες πολιτικές,ειδικά στην Ευρώπη.
Και ακόμη πιο…ειδικά σε χώρες σαν την Ελλάδα, που για κάποιο λόγο πρέπει να “μεταρρυθμιστούν” με το ζόρι.
Το λέμε γιατί αν παρατηρήσουμε τα δεδομένα του ΟΟΣΑ και αλλού (Καναδάς,ΗΠΑ κτλ) υπάρχει καραντίνα αλλά υπάρχουν και πολιτικές στήριξης των πολιτών.(Βλ.Γραφήματα)
Στην Ευρώπη πάλι,όχι.(Βλ.Γραφήματα Γερμανίας,Ιταλίας,Γαλλίας)…
Γιατί πρέπει να συνεχίζεται η Λιτότητα;
