[Φωτό:Ρεπορτάζ του Μ.Κωστίδη στον ΣΚΑΪ από Κωνσταντινούπολη μπροστά από μια… αγέλη αδέσποτων σκυλιών.]
Τα 200 χρόνια ανεξαρτησίας γιορτάσαμε φέτος,με εκδηλώσεις και τυμπανοκρουσίες.
Δύο αιώνες ανεξάρτητου (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ελληνικού κράτους.
Ανεξάρτητου από τους Τούρκους,γιατί ανεξάρτητο -γενικά- δεν είναι.Έχει πολλές εξαρτήσεις από τους δυτικούς φίλους και συμμάχους του.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση.
Τα διακόσια χρόνια ανεξαρτησίας από τους Τούρκους,που σε πολλές περιοχές της χώρας μας είναι εκατό ή εκατό πενήντα,δεν έφτασαν για να αλλάξουν κάποιες νοοτροπίες.
Νοοτροπίες για το τι είναι σωστό και τι λάθος,ας πούμε.
Πάνω στις οποίες χτίστηκε και συνεχίζει να είναι χτισμένη η δική μας σύγχρονη “ευρωπαϊκή” Ελλάδα.
Ένα τέτοιο θέμα,από τα πιο χαρακτηριστικά κατά την γνώμη μου,είναι και εκείνο των αδέσποτων σκυλιών.
Των αδέσποτων αλλά και των δεσποζόμενων που όμως ζουν σαν αδέσποτα,στη μοναδική χώρα της “Ευρώπης των 15” που συμβαίνει αυτό και που δεν είναι άλλη από την όμορφη Ελλάδα μας.
Διαβάζουμε ότι οι σκύλοι της Κωνσταντινούπολης έφτασαν εκεί μαζί με τους Τούρκους κατά την άλωσή του 1453. Από τότε μέχρι και τη βασιλεία του σουλτάνου Μαχμούτ ΙΙ παρέμειναν ως οι άρχοντες του δρόμου.Κατά διαστήματα οι Οθωμανοί “καθάριζαν” την Πόλη από τα αδέσποτα,στέλνοντας τα είτε στο κοντινό νησί της Οξειάς ή αλλού.
Όμως ο τουρκικός όχλος πίστευε ότι αυτό φέρνει κακοτυχία στους ανθρώπους και απαιτούσε να επιστρέψουν πίσω.Κάτι που στο τέλος γινόταν και οι δρόμοι γέμιζαν ξανά από αγέλες με αδέσποτα.
Γιατί όμως είχαν τέτοια αγάπη οι Τούρκοι για τα αδέσποτα σκυλιά;
Γιατί όπως διαβάζουμε και στο βιβλίο “Σμύρνη 1919-1922” του Β.Τζανακάρη,θεωρούσαν ότι μέσα τους κρύβονταν η ψυχή κάποιου πεθαμένου φίλου ή συγγενή τους!
[Εικόνα:Οι Τούρκοι και τ’αδέσποτα.Απόσπασμα από το βιβλίο “Σμύρνη 1919-1922” του Βασίλη Τζανακάρη.Video:Στη μοντέρνα Τουρκία υπάρχουν πια πάρα πολλά καταφύγια σκύλων,σε αντίθεση με τη χώρα μας που συνεχίζει να διατηρεί την…οθωμανική παράδοση.]
Οθωμανική Ατραξιόν τα αδέσποτα
Τι διαφοροποιεί την Ευρώπη από την Καθ’ημάς Ανατολή;
Τρία-τέσσερα πράγματα είναι στην ουσία.
Ένα από αυτά και η σχέση μας με τους σκύλους (και τα υπόλοιπα κατοικίδια),που λέγονται έτσι,δηλαδή “κατοικίδια” γιατί πρέπει να είναι στις κατοικίες και όχι στους δρόμους αδέσποτα να περιφέρονται και να ψάχνουν τροφή από τα σκουπίδια.Ούτε φυσικά δεμένα σε ταράτσες και βαρέλια.
Η φιλοζωία του Έλληνος (του ΝΕΟΈλληνος πιο συγκεκριμένα) είναι όπως όλες οι άλλες ιδεολογίες του,προσαρμοσμένη δηλαδή στη βολή του και στο προσωπικό του συμφέρον.
Ο Έλλην είναι βαθιά οικολόγος αρκεί να μη τον βάλουν να κάνει καμιά “διαλογή απορριμμάτων” και του χαλάσουν τη ζαχαρένια, είναι υπέρ της μείωσης της αυτοκίνησης αρκεί να μην αναγκαστεί η ίδιος να αφήσει το αυτοκίνητο του,είναι υπέρ του Σοσιαλισμού (ή κάποιας άλλης κοινωνικής πολιτικής ιδεολογίας) αρκεί ο δίπλα να πληρώνει τους φόρους και όχι εκείνος και αναλόγως πάει λέγοντας.
Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκεται και η φιλοζωία του.
Κατάλοιπο ενός οθωμανικού παρελθόντος που τόσο απεχθάνεται αλλά και που τόσο τιμάει με τον τρόπο ζωής του.
Οκτώ χιλιάδες αδέσποτα σκυλιά διάβασα ότι κυκλοφορούν στο Ηράκλειο!
Το τουριστικό -να θυμίσουμε- Ηράκλειο.
Το σκυλί που είναι ζώο συντροφιάς ξαναλέμε και το τονίζουμε.
Έχει εξημερωθεί από τον άνθρωπο (παραμένοντας φυσικά πάντα ζώο) για να του κάνει παρέα,να φυλάει το σπίτι ή τα ζώα του (σε χωριά και ύπαιθρο),σίγουρα πάντως όχι για να περιφέρεται μαζί με άλλα σκυλιά στους δρόμους,να επιτίθεται σε περαστικούς και μηχανάκια,να ουρεί και να αφοδεύει παντού.
Δεν είναι “φτιαγμένο” για τέτοια ζωή το σκυλί και κάποια στιγμή θα πρέπει να ειπωθούν και κάποιες αλήθειες…
Οι ξένοι που έρχονται εδώ φρίττουν κυριολεκτικά.
Είναι εικόνα που σε καμία χώρα …κανονική δεν πρόκειται να δεις.
Δείγμα υπανάπτυξης,που αποδεικνύει ότι δεν μπορούμε να οργανώσουμε στοιχειωδώς το χώρο μας.
Δεν μπορούμε να βρούμε λύση για τα αδέσποτα (ή για το πάρκινγκ και άλλα τέτοια απλά ζητήματα) και θα βρούμε λύση για τα σοβαρά οικονομικά-κοινωνικά θέματα που μαστίζουν την Ελλάδα;
Ας είμαστε σοβαροί.
Αστυνομικός…”δάγκωσε” σκύλο
Τις τελευταίες ώρες είχαμε το περιστατικό όπου αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε ένα πίτμπουλ που (όπως δήλωσε ο ίδιος ο αστυνομικός) εκείνο του επιτέθηκε.
Το όργανο της Τάξης βρέθηκε στην ταράτσα που ζούσε το σκυλί, μετά από καταγγελία γείτονα.
Η άλλη πλευρά λέει το αντίθετο (βλ.φωτό-ανάρτηση),ότι δηλαδή το σκυλί έκανε χαρές και δεν ήταν επιθετικό και η ιστορία έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης.
Σε κάθε περίπτωση μοιάζει δύσκολο να εξηγήσεις βέβαια σε συμπατριώτες μας ιδιοκτήτες ζώων ότι τα σκυλιά δεν μπορούν να ζουν σε ταράτσες,ειδικά με τέτοιον καύσωνα και ότι η αναδοχή ενός ζώου έχει πάντα και υποχρεώσεις.
Δεν είναι παιχνίδι το ζώο,να το βαρεθείς και να το πετάξεις στα σκουπίδια ή όπως κάνουν εδώ στο Ηράκλειο,να το πας στις περιοχές των Νοσοκομείων ή στη ΒιΠΕ Ηρακλείου να το αμολήσεις και να φύγεις,για να ενοχλεί τους άλλους ανθρώπους που ζουν και δουλεύουν εκεί.
Τον σκύλο που πήρες,θα πρέπει να τον έχεις στο σπίτι σου,να τον ταΐζεις,να τον πηγαίνεις στο γιατρό του,να τον προσέχεις.
Αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες όμως για την όμορφη χώρα μας,που ενώ γιορτάζει τα 200 χρόνια της Ανεξαρτησίας της,στην πραγματικότητα ήταν και παραμένει ακόμη ένα απέραντο “Γιουσουρούμ”.
