Εκεί στην Κούβα – “Patria y Vida”

Πρέπει να διαβάσετε

Σπύρος Αλεξάκης
Σπύρος Αλεξάκης
Αρθρογράφος
Ο Σπύρος Αλεξάκης είναι αρθρογράφος

Ένα…πουλάκι από την Κούβα,που έτυχε να βρεθούμε πριν από λίγες ημέρες εδώ στο Ηράκλειο, γιατί είχε έρθει για διακοπές στο όμορφο νησί μας, μού “κελάηδησε” ένα τραγούδι της πατρίδας του,που αυτό τον καιρό κάνει πάταγο.
Κυρίως στις τάξεις των απόδημων Κουβανών ,κατά συντριπτική τους πλειοψηφία αντικαθεστωτικών,γιατί ως γνωστόν αν υπάρχει μία Κούβα στο νησί,υπάρχουν άλλες…δύο εκτός,αποτελούμενες απ’όσους και όσες μπόρεσαν να το σκάσουν και να πάνε να ζήσουν μακριά από τον Παράδεισο (εντός ή εκτός εισαγωγικών ο “παράδεισος”,ανάλογα με πώς βλέπει ο καθένας την πολιτική κατάσταση σε ένα από τα τελευταία Σοσιαλιστικά κράτη του πλανήτη).

“Patria y Vida” (Πατρίδα και Ζωή)

Είναι γνωστή η φράση παντού στον κόσμο,και εμείς οι συμπαθούντες του καθεστώτος του Κάστρο,την γνωρίζουμε ακόμη πιο καλά:
“Patria o Muerte”,“Πατρίδα ή Θάνατος” η ιστορική ρήση του Τσε Γκεβάρα από το βήμα του ΟΗΕ.

Η φράση αυτή που έγινε σύνθημα,κυρίως για τα αριστερά λατινοαμερικάνικα κινήματα,υπάρχει και στα νομίσματα της Κούβας του Κάστρο ακόμη και σήμερα.
Σήμερα που ο Κάστρο μπορεί να μην βρίσκεται στη ζωή αλλά η Επανάσταση του,(σσ.για άλλους “καθεστώς”),συνεχίζει να ελέγχει το νησί της Καραϊβικής.

“Πατρίδα ή Θάνατος” το επίσημο σύνθημα και η απάντηση ήρθε μέσα από το τραγούδι των Yotuel Romero, Beatriz Luengo, Randy Malcolm, Alexander Delgado, Descemer Bueno, Eliexer Marquez Duany, Maykel Castillo Perez και Yadam González με το “Πατρίδα και Ζωή”,που έχει γίνει ήδη viral.Παράλληλα με τα αιματηρά γεγονότα που συμβαίνουν σε εκείνη τη γωνιά του κόσμου και που μάλλον δεν ενδιαφέρουν αρκετά τα δικά μας ΜΜΕ αφού δεν βλέπω να γίνεται καμία ιδιαίτερη αναφορά.

Οι άνθρωποι μου κλαίνε 
και νιώθω τη φωνή τους
Εσείς πενήντα εννέα 
Εγώ διπλά δύο 

Mπάσο,ντραμς και πιατάκι 
για τα 500 χρόνια της Αβάνας
Ενώ στα σπίτια
δεν έχουν πλέον ούτε γλάστρες

Τι γιορτάζουμε
όταν οι άνθρωποι βιάζονται;
Όλα έχουν αλλάξει
Δεν είναι πλέον το ίδιο 
Μεταξύ εσάς κι εμένα
υπάρχει μία Άβυσσος 

Ποιος σου είπε ότι η Κούβα σού ανήκει
Η Κούβα ανήκει σε όλο το λαό μου

Έχει τελειώσει ο χρόνος σας,
έχει τελειώσει
Η σιωπή έχει σπάσει 
Τελείωσε,το γέλιο τελείωσε 
και το κλάμα τρέχει ήδη 

Έχει τελειώσει και δε φοβόμαστε
η εξαπάτηση έχει τελειώσει 
Τώρα τελείωσε
πονάει το 62 

Έχει τελειώσει 
Πέντε Εννιά με διπλά Δύο 
Έχει τελειώσει 
Εξήντα χρόνια κλειδώνοντας το ντόμινο 

*Σημείωση: ’59 το έτος της Επανάστασης και “Διπλά Δύο” το 2020

Το Χρονικό

Τα επεισόδια ξεκίνησαν για ένα νόμο που πέρασε ο τρίτος στη σειρά μετά τον Φιντέλ Κάστρο και τον αδερφό του Ραούλ,που βρέθηκε στην εξουσία της νησιωτικής αυτής χώρας,ο Μιγκέλ Ντίαζ Κανέλ,ο οποίος με λίγα λόγια απαγόρευσε την καλλιτεχνική έκφραση σε εκείνους που δε θα έχουν την ανάλογη κρατική άδεια για να γράψουν βιβλία ή να παίξουν μουσική και θέατρο,κάτι που προφανώς θα είχε σαν αποτέλεσμα τον απόλυτο έλεγχο της καλλιτεχνικής έκφρασης.

Από εκεί ξεκίνησε ένα κύμα από αντιδράσεις,που φυσικά έχουν να κάνουν με την καταπίεση αλλά κυρίως,ας είμαστε ειλικρινείς,έχουν να κάνουν με την φτώχεια και την πείνα, που λόγω Covid έχει πάρει απίστευτες διαστάσεις στο νησί.

Αυτή την στιγμή ακόμη και να στείλεις χίλια δολάρια σε έναν συγγενή σου στην Κούβα,τού είναι άχρηστα.Δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα για να αγοράσει.Λόγω της Πανδημίας έχουν καταρρεύσει οι εισαγωγές,κυρίως από Κίνα και οι ελλείψεις είναι τεράστιες”.
Μου είπε το…κουβανέζικο πτηνό που λέγαμε στην αρχή.
Το οποίο “πτηνό” που ζει στην Φλόριντα των ΗΠΑ,όπως και χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες του,δεν είναι με τους Ρεπουμπλικάνους,πράγμα παράξενο για Κουβανέζο του εξωτερικού.
Μου μιλούσε αντίθετα με τα καλύτερα για τον Ομπάμα,που “έφερε το ίντερνετ στην Κούβα και από ‘κει ξεκίνησαν όλα”.
Θετικά όμως -και αυτό είναι ακόμη πιο παράξενο- μου μιλούσε και για το γέρο-Κάστρο.
“Η Επανάσταση ήταν κάτι καλό,έχουν περάσει όμως τόσα χρόνια και ότι δεν αλλάζει και δεν εξελίσσεται στο τέλος πεθαίνει…”

Εξήντα χρόνια χωρίς εξέλιξη.
Αυτό είναι το ζήτημα.
Εξήντα χρόνια χωρίς αντίλογο,χωρίς την ύπαρξη έστω μιας εναλλακτικής πρότασης, χωρίς τη δημιουργία πολιτικής,είναι όντως πολλά.
Ακόμη κι εμείς οι συμπαθούντες του συγκεκριμένου συστήματος μπορούμε να το δούμε.
Πιστεύω να το καταλαβαίνει ο καθένας,αν και τις τελευταίες ώρες έχω διαβάσει στο ίντερνετ διάφορα άρθρα, προοδευτικών ανθρώπων που υποστηρίζουν ένα καθεστώς,που,κατά δήλωση των αρχών του, θα ρίξει 20 χρόνια φυλακή σε όποιον συλληφθεί να διαδηλώνει

 

Άλλα Πρόσφατα