«Η παραίτηση δεν ταιριάζει σε όσους πιστεύουν στην προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου ειδικά όταν υπάρχει κανόνας δικαίου που πρέπει να εφαρμοστεί και δεν εφαρμόζεται. Χαίρομαι που υπήρξαν εντολείς μου που πίστεψαν σε αυτό και όλη η ομάδα θα φτάσει την προσπάθεια μέχρι τέλους» τόνισε στον ΣΚΑΪ Κρήτης και την Ελένη Βακεθιανάκη ο αναπλ. καθηγητής της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Γιάννης Κτιστάκις με αφορμή δύο προσφυγές στο τουρκικό Συμβούλιο της Επικρατείας για τη μετατροπή της Αγιάς Σοφιάς και της Μονής της Χώρας σε τεμένη.
«Πέρυσι τον Σεπτέμβρη δημοσιεύτηκε απόφαση του τουρκικού ΣτΕ στην Άγκυρα η οποία ακύρωνε διάταγμα του 1945 σύμφωνα με το οποίο η Μονή της Χώρας ήταν μουσείο. Την ίδια απόφαση επανέλαβε τη 10η Ιουλίου για την Αγιά Σοφιά και αυθημερόν ο Ερντογάν έβγαλε νέο προεδρικό διάταγμα μετατρέποντας την Αγιά Σοφιά σε τέμενος. Για τη Μονή της Χώρας έβγαλε απόφαση την 20η Αυγούστου. Και οι δύο αυτές νομικές εξελίξεις προσβλήθηκαν από ομάδα Τούρκων και ξένων πολιτών υπό τον δικό μου συντονισμό και τη δική μου νομική ευθύνη» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Κτιστάκις επισημαίνοντας ότι υπήρξε κινητοποίηση κυρίως από Τούρκους αρχιτέκτονες για τη Μονή της Χώρας.
«Δεν προσέφυγαν όμως αυτοί στη δικαιοσύνη, ούτε καν ορκισμένοι Κεμαλιστές γιατί η Αγιά Σοφιά ήταν μια εμβληματική απόφαση του ιδρυτή της τουρκικής δημοκρατίας Μουσταφά Κεμάλ. Προσέφυγαν Τούρκοι πολίτες αλλά ελληνορθόδοξης καταγωγής, δηλαδή Ρωμιοί. Κάτοικοι άλλων χωρών έχουν επίσης έννομο συμφέρον να προσβάλλουν το τουρκικό προεδρικό διάταγμα» πρόσθεσε.
Ο ίδιος εκτίμησε ότι «είναι δύσκολο να κερδίσουμε στην τουρκική δικαιοσύνη όμως μετά από αυτήν υπάρχει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πόσο ουτοπικό ήταν κάποτε οι Ελληνοκύπριοι να καταγγείλουν την κατοχή ση Βόρεια Κύπρο; Κι όμως έγινε, όπως και η επιστροφή κληρονομιών Ελλήνων στην Ίμβρο, νεκροταφείου και Μονής στην Τένεδο, κ.α. Θα περιμένουμε να βγει η απόφαση του τουρκικού Συμβουλίου της Επικρατείας. Η νομική εναντίωσή μας σε όσα κάνει ο πρόεδρος Ερντογάν δεν είναι μια οφειλή που έχουμε στα δικαιώματα του ανθρώπου, για τα μνημεία της ανθρωπότητας, για τα μνημεία που συνδέονται με τον Ελληνισμό ή τη μειονότητα. Είναι και μία υποχρέωση προς τον τουρκικό λαό. Αυτή είναι η αλληλεγγύη που δείχνει το ελληνικό έθνος προς όλους τους λαούς που υποφέρουν».
