Η Εθελοδουλία,δηλαδή η εκούσια υποταγή κάποιου,υπήρχε από τα αρχαία χρόνια,όταν οικειοθελώς κάποιοι φτωχοί απεμπολούσαν την ιδιότητα του ελεύθερου ανθρώπου προκειμένου να βρεθούν στην τάξη των δούλων και να έχουν έστω ένα πιάτο φαΐ.
Δεν είναι καινούργιο το φαινόμενο,με λίγα λόγια,όπου κάποιος με τις πράξεις του,προκειμένου να πετύχει κάποιον στόχο μικρής σημασίας,χάνει κάτι πολύ σημαντικότερο, που πολλές φορές μπορεί να είναι ακόμη και η ελευθερία του.
Η διαφορά είναι ότι αν για τον αρχαίο άνθρωπο ο στόχος αυτός ήταν το να έχει ένα πιάτο φαΐ και ας έχανε ακόμη και την ελευθερία του,σήμερα τα πράγματα έχουν πάρει μια τελείως διαφορετική διάσταση.
Ο… καημός για λίγη προβολή και μια κάποια κοινωνική “αναγνώριση”,κάνουν τον σύγχρονο άνθρωπο να συμπεριφέρεται με τρόπο που οι πρόγονοι μας δε θα μπορούσαν καν να συλλάβουν.
H περίπτωση της Tiziana Morandi
Διαβάζω την ειδησεογραφία από τη γειτονική μας Ιταλία.
Γυναίκα 47 ετών έβγαινε ραντεβού με άνδρες ηλικίας από 27 μέχρι 84,που τους είχε γνωρίσει στο ίντερνετ,τους πότιζε με ηρεμιστικά και λιπόθυμους πια τους έκλεβε, πατώντας τους στη συνέχεια σε αυτή την κατάσταση στη μέση του πουθενά.
Μέχρι εδώ τίποτα το πρωτοφανές.
Τα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν μια παράξενη τροπή όταν παρατηρήθηκε ότι η κυρία αυτή βρισκόταν στα social media (facebook,instagram) με το κανονικό της όνομα,εκείνο που είχε δώσει δηλαδή και στα θύματα της αλλά και τις κανονικές της φωτογραφίες,από τις οποίες την αναγνώρισε στο τέλος η αστυνομία!
Παράλληλα με όλη αυτή την εγκληματική της δραστηριότητα συνέχιζε κανονικά και τη διαδικτυακή της ζωή σαν να μη συμβαίνει τίποτα!
Καμία προσπάθεια συγκάλυψης όσων είχε κάνει.Σαν να επιζητούσε την κατάληξη που είχε:
Να γίνει “VIP”,αναγνωρίσιμη,έστω και για τον λάθος λόγο.
Άλλη περίπτωση πάλι από τη γειτονική μας Ιταλία.
Single μανούλα με μωρό μόλις λίγων μηνών,παρατάει το παιδί της για να βρει κάποιον που γνώρισε από το ίντερνετ σε μια γειτονική πόλη.
Η λεπτομέρεια είναι ότι το παιδί το άφησε ολομόναχο, χωρίς φυσικά τροφή -έτσι κι αλλιώς ποιος θα του την έδινε- ενώ απ’ότι δείχνουν οι τοξικολογικές εξετάσεις στο παιδί είχε χορηγηθεί ναρκωτική ουσία,προφανώς για να μην κλαίει και ενοχλεί τους…γείτονες!
Αποτέλεσμα το μωρό να πεθάνει μετά από 6 ημέρες απουσίας της μητέρας του και χωρίς τροφή.Η μητέρα τώρα είναι προφυλακισμένη και πάει για ισόβια.
[Εικόνες: Από την διαδικτυακή …ανυπαρξία,η μητέρα-δολοφόνος εκτινάχθηκε σχεδόν σε επίπεδα…ινφλουένσερ,μετά το αποτρόπαιο έγκλημα της.]
VIP για λάθος λόγο
Το “point” της ιστορίας είναι ότι η κυρία αυτή από εκεί που είχε στα social media ένα,το πολύ δύο “like” σε κάθε της ανάρτηση,ξαφνικά τα “like” έγιναν εκατοντάδες,μέσα σε λίγες ώρες.Για να είμαστε πιο ακριβείς τα “dislike” έγιναν εκατοντάδες (βλ.Φωτό) αλλά αυτό μάλλον δε σημαίνει κάτι. Κάθε φορά που θα λέει η ίδια η Αλέσια Πίφερι το όνομα της,οι συμπατριώτες της θα την αναγνωρίζουν.
[Εικόνα: Η πυραμίδα της ιεραρχίας των ανθρωπίνων αναγκών κατά Maslow.Το “self esteam” βρίσκεται αρκετά ψηλά,στη δεύτερη θέση. ]
Αμέτρητες ιστορίες ανθρώπων που για τη δημοσιότητα μπορούν να κάνουν τα πάντα. Από την αυτογελιοποίηση,που είναι το πιο συχνό φαινόμενο στα social media,μέχρι βέβαια το πολύ πιο σοβαρό ζήτημα των αποτρόπαιων πράξεων,εγκλημάτων σαν αυτά που αναφέραμε πιο πάνω.
Η ανάγκη για αναγνώριση από τους άλλους είναι κομμάτι της ανθρώπινης φύσης.
Βρίσκεται πολύ ψηλά στην πυραμίδα της ιεραρχίας των ανθρωπίνων αναγκών, έτσι όπως τις προσδιόρισε και τις τοποθέτησε ένας από τους σημαντικότερους ψυχολόγους της μεταπολεμικής εποχής,ο Αβραάμ Μάσλοου.
Η ματαιοδοξία είναι ανθρώπινο γνώρισμα που υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει.
Όμως κάποτε υπήρχε ένα φίλτρο,που περιόριζε τις αρνητικές συμπεριφορές.
Ήταν ο φόβος της πολύ σκληρής τιμωρίας από την κοινωνία; (Εκτελέσεις κατάδικων, φυλακίσεις σε πολύ σκληρές συνθήκες,ακρωτηριασμοί,δημόσια διαπόμπευση κά).
Ήταν το ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα ακόμη και αν έκανες μια αντικοινωνική πράξη να γίνεις τόσο γνωστός όσο γίνεσαι σήμερα;
Είναι το ότι σήμερα λόγω της υπερπληροφόρησης μαθαίνουμε γεγονότα που παλιότερα θα ήταν δύσκολο να πέσουν στην αντίληψη μας;
Για αυτό θα μας το απαντήσουν οι ειδικοί,φαντάζομαι.Όταν και εφόσον ερωτηθούν,φυσικά.
Γιατί προς το παρόν απλά καταγράφονται όλα αυτά τα γεγονότα σαν μέρος της καθημερινότητας μας και δε γίνεται καμία περαιτέρω ανάλυση τους.
