Επιπλέον υποχρεώσεις για όσους δραστηριοποιούνται στον κλάδο των υλικών συσκευασίας φέρνει ο νέος ευρωπαϊκος κανονισμός για τη μείωση των αποβλήτων συσκευασίας μιας χρήσεως και την προώθηση της βιωσιμότητας.
Σύμφωνα με έκθεση της Rabobank, ο κανονισμός της ΕΕ για τις συσκευασίες και τα απόβλητα συσκευασίας (γνωστός και ως PPWR), ο οποίος βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της διαμόρφωσης, θα απαιτήσει από τους παραγωγούς να αναθεωρήσουν τα χαρτοφυλάκια των προϊόντων τους και τις διαδικασίες προμήθειας ων πρώτων υλών, προκειμένου να διασφαλιστεί η συμμόρφωσή τους.
«Επιπλέον, θα χρειαστούν επενδύσεις σε υποδομές για τη συλλογή και την ανακύκλωση των αποβλήτων, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι που θέτει ο κανονισμός», σημειώνει η Rabobank στην έκθεσή της με τίτλο «Unboxing the EU’s Packaging and Packaging Waste Regulation Proposal».
Το τελικό κείμενο του PPWR αναμένεται να παρουσιαστεί την άνοιξη του 2024, ενώ οι χώρες θα έχουν την υποχρέωση να συμπεριλάβουν τον κανονισμό στην εθνική τους νομοθεσία έως τις αρχές του 2025.
Εκτός από τον καθορισμό στόχων για την ανακύκλωση, την επαναχρησιμοποίηση, την επαναπλήρωση και τη μείωση των αποβλήτων, ο κανονισμός θα περιγράφει συγκεκριμένα κριτήρια σχεδιασμού για υψηλότερη ανακυκλωσιμότητα των συσκευασιών και θα επιβάλλει τη δημιουργία συστημάτων επιστροφής για τα δοχεία ποτών από πλαστικό και μέταλλο. 
Η ώρα του προγραμματισμού είναι τώρα
«Παρόλο που ο κανονισμός δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί και ορισμένοι από τους στόχους απέχουν χρόνια ή και δεκαετίες, οι παραγωγοί συσκευασιών, οι επιχειρήσεις ανακύκλωσης, οι κυβερνήσεις και όλοι όσοι επηρεάζονται από τον PPWR θα πρέπει να αρχίσουν να σχεδιάζουν τις επιπτώσεις που θα έχει αυτός ο κανονισμός στις δραστηριότητές τους», σχολίασε η Regina Mestre, αναλύτρια της Rabobank.
«Αυτοί οι παίκτες θα ήταν καλό να προσδιορίσουν στρατηγικές και συμμαχίες που θα τους βοηθήσουν να προσαρμοστούν στις αλλαγές που θα έρθουν στο ευρωπαϊκό τοπίο της συσκευασίας».
Τα κριτήρια
Η εισαγωγή του PPWR θα αναγκάσει τους παραγωγούς συσκευασιών και τις εταιρείες εμπορίας να εξετάσουν ένα ευρύτερο φάσμα απαιτήσεων για τα προϊόντα και τις δραστηριότητές τους.
Για παράδειγμα, προκειμένου να πληρούν τα κριτήρια ανακυκλωσιμότητας, οι παραγωγοί συσκευασιών – και, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι παραγωγοί συσκευασμένων προϊόντων – θα πρέπει να επανεκτιμήσουν τις προσφορές των προϊόντων τους και, εάν είναι απαραίτητο, να τις αναδιαμορφώσουν χρησιμοποιώντας εναλλακτικά υλικά.
Σε άλλα σημεία, για να τηρήσουν τους κανονισμούς που αφορούν το ανακυκλωμένο περιεχόμενο στις πλαστικές συσκευασίες, οι κατασκευαστές θα πρέπει να προσαρμόσουν τις στρατηγικές προμήθειας για να εξασφαλίσουν πρόσβαση σε ανακυκλωμένα υλικά και, σε ορισμένες περιπτώσεις, να τροποποιήσουν τα υπάρχοντα προϊόντα τους ώστε να ευθυγραμμιστούν με τους στόχους της πρότασης. Αυτές οι τροποποιήσεις μπορεί να ωθήσουν τους παραγωγούς και τους χρήστες συσκευασιών να επανεξετάσουν τις επιλογές τους σε υλικά, οδηγώντας ενδεχομένως σε υποκατάσταση υλικών.
Επίσης, θα χρειαστούν πρόσθετες επενδύσεις σε υποδομές συλλογής και ανακύκλωσης αποβλήτων συσκευασίας για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που θέτει ο κανονισμός, ιδίως όσον αφορά τους στόχους ανακύκλωσης και την εφαρμογή συστημάτων επιστροφής χρηματικών καταθέσεων.
