Από την προηγούμενη εβδομάδα που ανακοινώθηκε η νέα δέσμη περιοριστικών μέτρων για την αναχαίτηση του κορωνοϊού, συζητήσεις, γκρίνια και αντιδράσεις συνέθεσαν το ίδιο σκηνικό που έχουμε βιώσει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ήταν αναμενόμενο ότι η απαγόρευση της διασκέδασης τις μεταμεσονύκτιες ώρες θα δυσαρεστούσε πολλούς και κυρίως τους καταστηματάρχες της εστίασης, όμως η μεγάλη διασπορά του ιού σε συνδυασμό με την έλλειψη των σοβαρών ελέγχων, την καθιστούσε επιβεβλημένη.
Έχει γίνει πολλή συζήτηση τόσο για τις συνέπειες στην κοινωνία όσο και στην οικονομία και είναι απόλυτα λογικό αυτό. Επειδή όμως έχουμε περάσει πολλές φορές από παρόμοιες καταστάσεις τους τελευταίους είκοσι μήνες έχει αποδειχθεί ότι είναι καλύτερα τα μέτρα να λαμβάνονται έγκαιρα μια και καλή παρά να ξεκινάμε χαλαρά και να αυστηροποιούνται όταν χάνεται ο έλεγχος. Αυτά τα «πήγαινε έλα» έπρεπε να έχουν αποφευχθεί ειδικά όταν έγινε αντιληπτό ότι η δυναμική της νέας μετάλλαξης είναι υψηλή και η διάσταση της διασποράς απρόβλεπτη.
Το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον όχι βέβαια μόνο για επιδημιολογικούς λόγους. Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι στα «κάγκελα» για το πλαφόν των χιλίων θεατών σε κάθε αγώνα. Ξαφνικά οι «μεγαλοπαράγοντες» του ελληνικού ποδοσφαίρου συμφιλιώθηκαν και με ένα στόμα και μια φωνή κατήγγειλαν την κυβερνητική απόφαση. Εκείνοι που ποτέ δεν συμφώνησαν μεταξύ τους από τα πιο απλά έως τα δύσκολα ποδοσφαιρικά ζητήματα και κάθε χρόνο «σκοτώνονται» για τις αδικίες, τα λάθη, τους διαιτητές και πολλά άλλα. Είναι οι παράγοντες των ομάδων που βρίσκονται τώρα και πολλά χρόνια σε ένα πόλεμο διαρκείας για την επικράτηση και τον έλεγχο διοίκησης του ποδοσφαίρου.
Αντί να συμφωνήσουν στα διαχρονικά προβλήματα του ποδοσφαίρου, υποβαθμίζουν διαρκώς το επίπεδο του πρωταθλήματος και διώχνουν οι ίδιοι τους φιλάθλους από τα γήπεδα.
Αντί να ομονοήσουν για να το αναβαθμίσουν, τώρα ενωμένοι φωνάζουν για τα περιοριστικά μέτρα κατά της πανδημίας. Δεν βλέπουν τι γίνεται στην Ευρώπη που μεγάλοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι αγωνίζονται κεκλισμένων των θυρών;
Αντί να κοιτάξουν με ενδιαφέρον να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, να τηρήσουν τις υποσχέσεις για ποδοσφαιρικούς αγώνες ειρηνικούς και αναμάρτητους, για πρωταθλήματα με θέαμα, ποιότητα, ανταγωνιστικότητα που θα προσελκύει τους φιλάθλους, ασχολούνται με την προσωρινή απαγόρευση των φιλάθλων που επέβαλαν οι συνθήκες της πανδημίας.
Τελικά αυτή η υγειονομική κρίση όπως εξελίσσεται στην Ελλάδα, αναμένεται να αναδείξει και να διδάξει πολλά στους Έλληνες. Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά ότι πάντα στις δύσκολες καταστάσεις με τις αντιδράσεις, τις συμπεριφορές και τις αποφάσεις που λαμβάνονται κρίνονται οι πάντες «εν λόγω ή έργω ή διανοία».
Μέσα σ’ αυτή τη μακρόχρονη υγειονομική κρίση έχουμε δει και έχουμε ακούσει πολλά που πραγματικά εδώ μπορεί να πει κανείς την ποδοσφαιρική παροιμιώδη φράση που λέει ο λαός στις δύσκολες καταστάσεις , ότι: « έχουμε χάσει την μπάλα» όλοι μαζί, κοινωνία, πολίτες, πολιτικοί, κυβερνώντες, κυβερνώμενοι, εκκλησιαζόμενοι και αντιπολιτευόμενοι.
Είδαμε πολιτικούς να μιλούν ως επιστήμονες και επιστήμονες να πολιτικολογούν. Απλούς ανθρώπους να μιλάνε ως ειδήμονες. Κληρικούς αρνητές της πραγματικότητας, πολίτες αρνητές της νομιμότητας.
Είδαμε αστυνομικούς χωρίς μάσκα να βεβαιώνουν παραβάσεις COVID-19 σε πολίτες που δεν φορούσαν μάσκα. Είδαμε πολιτικούς «ήξεις αφίξεις» στην αναγκαιότητα των περιοριστικών μέτρων και πολίτες να καίνε βιβλία διασπείροντας ψευδείς ειδήσεις.
Είδαμε όμως και σωστές κινήσεις στη διαχείριση της κρίσης, κρατικούς λειτουργούς, αστυνομικούς, εκκλησιαστικούς, υγειονομικούς, που σε όλη αυτή την πίεση διατήρησαν την ψυχραιμία, τη θέση και τη λογική τους.
Ελπίζουμε τη νέα χρονιά η υπεύθυνη κυβέρνηση να διατηρήσει τον έλεγχο της κατάστασης με μεθοδικότητα και αποτελεσματικότητα, να οδηγήσει την κοινωνία στον αγώνα κατά της πανδημίας σε νικηφόρο αποτέλεσμα.