Οι εξελίξεις για τον αγωγό μεταφοράς φυσικού αερίου East Med, στον απόηχο της τριμερούς Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ αφορούν σε δύο κομβικά μέτωπα τα οποία αλληλοεπηρεάζονται.
Το ένα είναι το πολιτικό και το άλλο το αμιγώς οικονομοτεχνικό.
Στο πολιτικό σκέλος, η παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Μαρκ Πομπέο στην Ιερουσαλήμ έχει υψηλή συμβολική σημασία και δείχνει ξεκάθαρα ότι η Ουάσιγκτον στηρίζει την προώθηση του East Med.
Η άλλη ανάγνωση λέει ότι αυτή η στήριξη από την άλλη άκρη του Ατλαντικού έχει όρους και «αστερίσκους» που αφορούν στη συμμετοχή αμερικανικών πετρελαϊκών και κατασκευαστικών ομίλων.
Στο οικονομοτεχνικό σκέλος, για να πάρει σάρκα και οστά το μεγαλύτερο παγκοσμίως ενεργειακό project κατασκευής αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου θα πρέπει να προσελκύσει επενδύσεις από ιδιωτικά κεφάλαια.
Για να γίνει αυτό θα πρέπει να καρποφορήσουν οι έρευνες στο τόξο της ανατολικής Μεσογείου, δηλαδή σε Ισραήλ, Κύπρο και νότια Κρήτη, για τον εντοπισμό νέων κοιτασμάτων, καθώς οι σημερινές ποσότητες δεν επαρκούν για να καταστήσουν βιώσιμο τον αγωγό.
Οι εκτιμήσεις σε ορίζοντα χρόνου δεν είναι εύκολο να προσδιοριστούν. Αν λάβουμε υπόψη το κοίτασμα «Γλαύκος» στην Κύπρο, χρειάστηκε να περάσουν περισσότερα από τρία χρόνια από την ημερομηνία παραχώρησης (10 Δεκεμβρίου 2016) μέχρι την ανακοίνωση (Φεβρουάριος 2019) ότι είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμο.
Εάν δηλαδή η ExxonMobil αναλάβει στην Ισραηλινή ΑΟΖ ή στη νότια Κρήτη κάποια, από τα νέα προς παραχώρηση, θαλάσσια οικόπεδα, τα πρώτα αποτελέσματα των γεωτρήσεων θα γίνουν περίπου το 2022.
Τότε μόνο θα διαπιστωθεί αν οι εξελίξεις στα δύο μέτωπα, το πολιτικό και το οικονομοτεχνικό, για τον East Med μπορούν να διαμορφώσουν μία κοινή συνισταμένη που θα διαμορφώσει προοπτικές υλοποίησης σε ένα τόσο μεγάλο project, σαν τον East Med.